Category
📺
TVTranscript
00:00:00กลุย์เมื่อ ปล่อย
00:00:15ถ้าให้ดี ย้อมสลาดตำแหน่งไปสั้นเถอะ
00:00:19ม่อมฉันจะไม่ทำอย่างนั้น
00:00:21แล้วจะให้ทุกคนหมองว่าเจ้ารู้เห็นกับการกลอกกระบบต หรือยังไง
00:00:27นั่นคือการใส่ร้าย
00:00:30ทำไมต้องเลี้ยงกรอง กับบางพวกนั้นเอาไว้ด้วย
00:00:33ม่อมทันไม่เคยเลี้ยงเนักรบาล,,
00:00:36มันก็ไม่ต่างกับที่ไปซากรวงเรียนนั่นและ
00:00:42รวบรวงคนที่ไม่มีศิตเข้าสอบ
00:00:45ไม่มีวัanuได้เป็นขุ้นนาง
00:00:47ส่วนเสริมให้ผู้เขาเก่งขึ้น
00:00:50ลำพังแค่นี้ก็บอกได้แล้วว่า
00:00:54เจ้าน่ำหมดความชอบทำที่จะเป็นรัฐถา ยาฤ์แล้ว
00:00:58แต่ว่า ยังไงก็ให้เจ้ารับเป็นกระบบทไม่ได้
00:01:02เพราะถ้าอย่างนั้น ลูกชายเจ้ายีสาน
00:01:08เจ้าหมดสิทธิ์ครองราษในอนาคตเหมือนกันนะ
00:01:20คำพูดคงค่า ต้องฟังให้ดีทุกประโยคเลยนะ
00:01:25เจ้ามีความผิด แค่สร้างรงเรียนโดยพระละการเท่านั้น
00:01:31ยอมรับในข้อนอีซะ แล้วยอมสลาดตำแหน่ง รัชธาญาตไปสัก
00:01:39ส่วนที่เหลือนั้น ให้เป็นความผิดของนาโชว์จูไป
00:01:46ไม่ว่าจะเป็นการส่องสูงกำลัง หรือเกนคนไปในหนึ่งสือ
00:01:52เป็นความคิดของเขาคนเดียว
00:01:55ไอ้นาโชว์จูรับผิดแทนเจ้าเอง
00:02:02หม่มฉันทำตามรับสั่งไม่ได้พระยะ
00:02:10เจ้าจะต้องไหร่ตรองให้จงนัก
00:02:14เพราะมีแต่ทางนี้ เป็นวิธีเดียที่จะปกป้องลูกชายของเจ้า
00:02:20และรักษาชีวิตของเจ้าเอาไว้ด้วย
00:02:25ไม่มีทางเลือกอีกแล้ว
00:02:29ท่านกลาวว่าพุดดีถือคุณธรรมนำหน้า คนถอยเห็นแก่ผลประโยชน
00:02:35ท่านกลาวว่าพุดดีถือคุณธรรมนำหน้า คนถอยเห็นแก่ผลประโยชน
00:02:50ท่านกลาววิธรรมนำหน้า คนถอยเห็นแก่ผลประโยชน
00:02:53สรงประทิดบายความหมายด่อยได้ไหม
00:02:55หมายความวัพุดดีถามอะไร esfainesกับสินว่าเวตรค่ฝนกลาว
00:02:58ความถือด้านเห็น切รมน reservati
00:03:00ในขณะที่คนถอยถืออัตบประโยชนไม่คิดถึงผลอื่น
00:03:05รับสังถูกแล้วประเจ้าค่ะ สรงอานประโยชนท์ต่อไปได้
00:03:11ผู้มีปัญญามักจะคิดก่อนทำ
00:03:14ช่างน้ำหนักดีชั่วประกอบการตัดสิ่งใจ
00:03:18ไม่ว่าจะง่าย
00:03:19จะให้องค์ชายเป็นกระบบตไม่ได้
00:03:23ไม่งั้นเด็กตัวแค่นี้จะมีความผิดไปด้วย
00:03:28จะว่าจริงมะละ
00:03:31ช่วยรับเรื่องนี้ไปหน่อยสิ
00:03:34รับหน้าที่
00:03:36เรียกรอมให้องค์ชายจ้อมสละตำแหน่งไปซะ
00:03:39แต่ว่าฟะบาท
00:03:42เริ่มเห็นใจเขาสถิ
00:03:45พระมยังให้ทุกคนปลายไปกับเขาด้วย
00:04:09ข้าให้ดี ยอมสละตำแหน่งไปซะเถอะนะ
00:04:16เป็นวิธีเดียที่จะปกป้องลุกชายของเจ้า
00:04:19และรักษาชีวิตเจ้าออกไว้ด้วย
00:04:22ไม่มีทางเลือกอื่นอีกแล้ว
00:04:25อืนอีกแล้ว
00:04:27อืม
00:04:29อืม
00:04:31อืม
00:04:33อืม
00:04:35便爷
00:04:49เขาจะมาลาออก
00:04:50นี่มันเวลาไหน
00:04:52จะลาออกไปเพื่ออะไร
00:04:54จะไม่รู้หรือว่า
00:04:56ค่ะ
00:04:59ข้าต้องการอะไรกันนะ
00:05:26ฉะนั้นหม่อฉัน จึงไม่อาจทำตามพระบัญชาของฝ่าบาด
00:05:31หรือไม่แต่องชายก็ตามที
00:05:34อย่าคิดหนีปัญหาอีกเลยนะ
00:05:43รับราชการมา 20 ปี เวลาส่วนใหญ่ของหม่อฉัน
00:05:48คือทหวายการรับใช้องชายมาด้วยตลอด
00:05:51ฉะนั้นจะให้หม่อฉันวางตัว เพิกเฉยตอนนายของตัวเอง
00:05:55หม่อฉันทำไม่ได้จริง ๆ ไว้ยะครับ
00:06:00ขอให้องชาย สมทนอมพวรกายให้มากด้วย
00:06:02ขอให้องชาย สมทนอมพวรกายให้มากด้วย
00:06:17ขอให้องชาย ทรงทนอมพระวรากายให้มากด้วย
00:06:24แต่ละคน ถ้าไม่เอาไหนทั้งนั้น
00:06:34ถ้างั้นจะทำไงต่อ แล้วพระยะกาษ
00:06:36คงต้องให้ข้าจัดการเอง เพราะทั้งแต่แรกมา ข้าก่อไปคุณตัดสิน ขดีนี้อยู่แล้ว
00:06:47ก่อนอื่น ให้จัดการคอนสนิทขององค์ชาย ให้หมดสะกด
00:06:58รัฐพ่อ ท่านกลับมามึงหลมได้ยังไง สถานการณ์ไม่ค่อยดีหรอกนะ
00:07:08พ่อรู้ ถึงได้กลับมานี่ยังไงล่ะ
00:07:14นักโทษมินฮือศพจงฟัง
00:07:17นักโทษอะไรกัน ลูกชายค่าทำผิดอะไรไม่สะ
00:07:21มีการติดต่อกับขบท เป็นเวลาสองปี
00:07:23ใช้เป็นขบท
00:07:25เอาตัวไป
00:07:27ไม่จะทำอะไร
00:07:29ปล่อยค่ะนะ ท่านพ่อ
00:07:32สั่วจัย! ท่านพ่อ!
00:07:40เอาตัว ท่านพ่อ ท่านพ่อ ท่านพ่อ
00:07:43เต้าโชชาโฮกับทางคุงกี้ ทั้งสองคนถูกลงโทษไปแล้วเหรอ
00:08:03แม้แต่มินฮือสบก็ถูกจับ ทานคอบคิดกับกระบบทไปค่ะ
00:08:13จะเสด็จไปไหนแหละเพคะ จุดลีกไปท่ะ
00:08:16ถึงไปตอนนี้ จะทรงช่วยอะไรเด็ดบ้าง
00:08:20ด้วยว่าอยากให้คนที่เหลือถูกลงโทษด้วย ฐานไม่ได้ดูแลอองค์ชายให้ดีเนี่ย
00:08:43โปรดจงคิดเรื่องสละตำแหน่งเถอะ
00:08:49ความผิดขององค์ชาย อย่างมากแค่โยนให้คนอื่นรับไป
00:08:54แล้วองค์ชายก็สละตำแหน่งไปซะ แค่นี้ถือว่าจบ
00:08:59ขอเพียงทรงตัดสินพระไทย หมวมฉันก็พร้อมจะรับได้
00:09:05กลายเป็นนักโทษคนหนึ่ง ถูกจองจำช่วยชีวิตร้ายอิสรภาพ
00:09:11จนกว่า ชีวิตนี้จะหาไม่ ดีกว่าให้คนประนามจนวันตาย
00:09:18เวลาต่อจากนี้คือการอยู่ในเรื่องจำ
00:09:23ถือซะว่านี้เป็นชะตาลิคิด และหมอมฉันก็พร้อม
00:09:29ที่จะอยู่เคียงข้างองค์ชายด้วยกัน
00:09:33แต่ว่า ลูกจะอยู่อย่างนั้นไม่ได้
00:09:39ยีสารลูกชายของเรา จะมีชีวิตลำบากอย่างนั้นไม่ได้
00:09:46น้องหญิง
00:09:48ตําแหนกแม่เมือง потеряม proxy แห่ง ωวสม
00:09:52ถ้าไม่ได้จริงๆ หมอมฉันก็ไม่หวังอีก
00:09:57ยอมสลาดไปก็ได้
00:09:59แต่ว่า ตําแห่งประพันธุ์ตี
00:10:04พระมาณดาของพาราชาแห่ง souvenววสม
00:10:07ทรงเก็บไปให้หมอมฉันบ้าง
00:10:09ไม่ีあอย่างนั้น ٰร간ออกสิ้นทุกอย่างจริงๆ
00:10:15ชาตินี้ หม่ำฉันก็ไม่อาจจังโยกทดให้องชายได้อีก
00:10:21จนวันนี้ น้ำหลักทุงกลงจังเงียบอยู่อีกอ่ะ
00:10:47ใช่แล้วเยี่ยกครับ
00:10:49มันคงต้องใช้กำลังมาหลักให้เขาออกจากเต็มแหน่งเสร็จนี้
00:10:55เช็คอร์มราอะไร ภาบทำอย่างนั้นล่ะพยกษัง
00:11:01พูดหาไปไหนแกบตอนนี้
00:11:04วันให้โจนกับให้เพ่นพาดในวาง อยากตารณ์นี้จะไง
00:11:09ปรสุขใดตรงด้วยถนพยกษัง
00:11:12อย่าทร้องประหารลูกชายหม้มชัน
00:11:14รวนถึงหาบลาทิกองชายที่เป็นองค์รัชธายาติด้วย
00:11:22นี่ท่าน สองปีที่ผ่านไปช่วยเขาสร้างโรงเรียนใช่ไหมเนี่ย
00:11:29ใช่แล้วพ่อค่ะ
00:11:31แต่ว่าถ้าจะทรงเอาผิดจริง ๆ ก็ให้ประหารม่อมชัดสดีกว่า
00:11:37เอาชีวิตม่อมชัดไปชดเชย
00:11:39จากนั้นก็สงไว้ชีวิต ลูกชายม่อมชัดปลด อย่าเอาเรื่องอีกเลยนะพันเยอะค่ะ
00:11:48ออกไปได้แล้ว
00:11:51ฟ้าบาท
00:11:54กลับไปอยู่บ้านซะ
00:11:57ฟ้าบาท
00:12:03เรื่องที่ท่านทำผิด ข้าไม่เอาความก็ได้
00:12:09ให้ท่านอยู่ต่อไป อยู่กับความจะปวดเหมือนกับพ่า
00:12:16รับการทรมาณ ผ่านด้วยการอบรมลูก
00:12:19ไปอยู่ให้พอเธอ
00:12:22สงเมตาด้วยเธอพยาค่ะ
00:12:25เรามาวังอยู่ไหน
00:12:27อย่าไม่ดีบใสหัวมาอีก
00:12:29ลากตัวมันออกไปซะ
00:12:30ไม่ได้นะพยาค่ะ ฟ้าบาท
00:12:34เอาตูออก bicicillica
00:12:37ฟ้าบาท
00:12:38ส่องไว้ชีวิต Bijอยท่านเป็นhapeยตาธีอาคค่ะ
00:12:40เดี๋ยวไว้ชีวิตลูกชายมองชัดโ leader
00:13:04ฟ้าปหาด ฟ้าปหาด
00:13:15มินแม่ส่ง ข้าตัวตายไปแล้วเยอะครับ
00:13:23บาบาทให้หม่อมฉันอยู่โดยไม่มีลูกฉัน
00:13:52ชีวิตแบบนั้นสำหรับหมอมฉันแล้ว อยู่ไปกว่าไร้ความหมาย
00:13:59คนที่ไม่มีลูกอาจถือว่าชะตาลิคิดให้เป็นฉันนั้น
00:14:04แต่มีและต้องสูญเสีย นั่นคือทุกสาหัตหนัก
00:14:09ฉะนั้นถือว่ามอมฉันชดเชิยให้แกความคิดที่กวบ
00:14:15ส่วนชีวิตลูกฉัน ได้โปรดทรงละเว้นเขาด้วยเธอพยาการ
00:14:21เป็นพ่อของคนธรรมดา ฉันแก้ปัญหาได้ง่ายได้นัก
00:14:39เห็นแก้ลูกแล้ว จะอยู่หรือตายเมื่อไหร่ก็ได้
00:14:47แต่ว่า เกิดเป็นเชื้อพระวงนี้สิ
00:14:53ยิ่งเป็นพระราชาด้วยแล้ว ข้าก็เป็นพ่อเหมือนกัน
00:15:00จนวันนี้ ได้ทำอะไรเพื่อลูกบ้าง
00:15:07มินฮือซอบ ออกมา
00:15:21ให้หยาดพี่น้อง จัดการเรื่องงานสบให้ดี
00:15:31ถ้าเป็นไปได้ ความผิดของลูก
00:15:35จะรอให้ไว้ทุกครบสามปีก่อน พ่อยว่ากันใหม่อีกที
00:15:41แล้วตอนนี้มินฮือซอบ เขาเป็นยังไงบ้าน
00:16:01เขาถูก ปล่อยตัวชั่วคราว เพราะ
00:16:07เผ็ดป่ะ
00:16:27ไม่เอาไหนจริง ๆ
00:16:30ถ้าตอนนี้ข้าป่วย
00:16:33หรือเดินเหินไม่ได้ ก็จะทำเป็นไม่รู้ ไม่เห็น
00:16:37ถึงไม่ช่วยเจ้าก็คงไม่มีใครพูดอะไร
00:16:40แต่จริง ๆ คือพ่อทำไม่ได้
00:16:43เลยทำให้เจ้า รนถึงโอ้งชาย
00:16:47ต้องประสบ เพราะกรรมแบบนี้เข้า
00:16:51พ่อเจ้ามันไม่เอาไหนนัก
00:16:55แต่ว่าพ่อ ก็ไม่อาจทำอะไรมากกว่านี้
00:17:02เสียดายความคิดของเจ้ากับอังชาย
00:17:05เสียดายไว้นุมที่ต้องเสียเปล่า
00:17:10แต่ยังไง ก็ขอให้คูมใจในสิ่งที่ทำเถอะ
00:17:23มาหาค่าแต่วัน ไม่ทราบมีความคิดอะไร
00:17:32เพื่อนเกาจากไปให้คนหนึ่ง
00:17:35รู้สึกอยากเดิมให้เขาหน่อย
00:17:40พ่อกับเขาไม่เหมือนคนอื่น
00:17:44เลยผ่านชีวิตที่ลำบาก
00:17:47คล้อมกับมินแบบสองมา
00:17:49เป็นคุณนางรุ่นเดียวกัน
00:17:52ฝาฝันอุปศักษ์มาด้วยกัน
00:18:01แต่แล้ว
00:18:03ทำไมบ้านปล้ายต้องมาเป็นแบบนี้ด้วยละ
00:18:08ไปครบคิดกับองชายยีสน
00:18:12เหมือนคุณขาสเตยังคิด
00:18:15สุดท้ายก็จากไปอย่างหน้าอันหาด
00:18:21แล้วอะไรทำไมถึง
00:18:23ทำไมถึงต้องคิดสันด้วยละ
00:18:27เพื่อนยังข้าไม่มีโอกาสไม่จะไปหว่ายสองข้า
00:18:31ค่าจะทำลายมาในหมด
00:18:33ว่ามังใหม่และโลกใหม่ที่องชายต้องการไม่ใช่
00:18:35ไม่ใช่
00:18:37ค่าจะทำลาย
00:18:39ลงไปถึงองชายด้วย
00:18:41เพื่อไม่ให้
00:18:43โถสนรากฏคนบ้ามาแบบนี้อีก
00:18:45และไม่ใช่
00:18:47ค่าจะทำลาย
00:18:49ลงไปถึงองชายด้วย
00:18:51เพื่อไม่ให้
00:18:53โถสนรากฏคนบ้าแบบนี้อีก
00:18:57และไม่ให้บ้านเมืองเรา
00:18:59ถูกว่าคนบ้ามายึกครองทัน
00:19:03ค่าต้องทำลายคนพวกนี้
00:19:06ไปให้อุตสา
00:19:08เรื่องการโลงอญาโงทชาย
00:19:13ที่สงคิดอย่างไร
00:19:15ที่รับสังให้ประเวน
00:19:16เพื่ออะไรกันแน่หรือพรียาค่ะ
00:19:20ก็เกียวกับ
00:19:22การสลักต róนไหน
00:19:24ต้องเป็นไปตามคั้นตอนไง
00:19:26อยากสมรอยอีกเลยพรียาค่ะ
00:19:28หลังจากนั้นแล้ว
00:19:29จะทำง่ายไงตออีกพรียาก๊ะ
00:19:31เหมือนกับ
00:19:33สมัยก่อนที่มีการออนรับธธีเจ้า
00:19:37ian
00:19:38ให้ไปอยู่ชายแดนซะ
00:19:40ชาตินี้ทั้งชาติ ไม่เห็ดกลับมาของแวะกับเมืองหลวงอีก
00:19:45แค่นี้คงน่าจะพอแล้วเนี่ย
00:19:48ขนาดว่า อยู่ในวังที่เค็มงวดและทุกคนจับจำ
00:19:52องค์ชายยังหารกล้า ประกาศจะสร้างโลกใหม่ให้ชาวบ้านได้ลืมตาอ้าภาก
00:19:58แล้วต่อไป อยู่ในทีที่ไกล หูไกลตา แล้วใครจะห้ามในอีก
00:20:03ไม่ว่าองค์ชายจะอยู่ไหนก่อตาม ที่นั่นก็คือ ความหวังของผู้คนด้วย
00:20:09ความคิดของคนที่เสียสติ ถ้าปล่อยไว้นานมันจะเหมือนโรคล้ายที่แปลระบาด
00:20:14ทำให้บ้านเมืองเข้าสู่ไว้กริษอีกครั้ง จนยาตจะแก้ไขนะพยาค่า
00:20:19บุคคตอันตราย ต้องรียดกำจัดนะพยาค่ะ
00:20:24งั้นก็ว่าไหม จะให้ค่ทำยังไงถึงจะถูกใจ
00:20:30จะให้ค่า ซึ่งเป็นพ่อเขาตัดขาดลูกตัวเอง
00:20:35สั่งประหาร ลูกชาย ด้วยคำสั่งอันเที่ยมโหดผิดมนุษย์หรือยังไงกัน
00:20:42นี่ไม่ใช่ความโหดร้าย แต่เป็นหน้าที่ที่พระราชาพึงกระทํา
00:20:46ยอมตัดองค์ชายเพื่อเห็นกันเสียราภาพของบ้านเมืองนะพยาค่ะ
00:20:50บุคคนนาตราย ยังไงก็ปล่อยไว้ไม่ได้
00:20:54โรดสงหละทิ้งองชายเถอะ ดิเจ้า
00:20:57ถอดฐานที่กระบท สงควรต้องรับถอดนัก
00:21:02เจ็ดละคน ย่ย
00:21:06สวัสวัส
00:21:16โรดสงหลายรองด้วย
00:21:19โรดสงหลายรองด้วย
00:21:22ลงพระยาด้วยพระยาค่ะ
00:21:24สงหลายรองด้วยๆ
00:21:26สงหลายรองด้วยเธอ
00:21:42ต้องไม่รับสรังыватьประหารองทาย SAND
00:21:46ถ้าไม่ตัดไฟแต่ต้นลม บ้านเมืองคงต้องหายนะอย่างแน่นอน
00:21:50รับสั่งให้ประหารองชายด้วยเธอ ภัยค่า
00:21:54ส่งประหารยาด้วยเธอ รับสั่งให้ประหารองชายด้วยเธอ
00:22:17สระตำแหนกยังไม่พอ ยังจะมีรับสั่งให้ประหารองชายอีกเหรอ
00:22:24ลูกชายข้าล่ะ ลูกชายของค่าอีกหน่อยก็จะทำยังไง
00:22:35ถ้าเราประหารองชายจริง แล้วองชายน้อยจะทำยังไงต่อไปล่ะ
00:22:40ลูกของกระบทก็คือกระบท ลดเป็นสามวันชน แล้วไล่ออกจังวังพร้อมกับแม่ไปซะ
00:22:49ประบาด ผมท่านมีเรื่องจะขอถูนออกไปซะ
00:23:10ข้ามาอยากฟังอะไรทั้งนั้น
00:23:14ทรงทำแบบนี้ไม่ได้นะพระยะ
00:23:16ทำแบบนี้ไม่ได้เหรอ ก็แปลว่า ถ้าก็เห็นด้วยกับพวกเขาอยังงั้น
00:23:24หมายความว่า จะให้ข้าข้าลูกอีกใช่ไหม
00:23:28ใช่แล้วพระยะครับ
00:23:34นี่ท่านพวกอีกออกมา
00:23:38ขนาชาวบ้านธรรมดา ยังเอาชีวิตตัวเอเข้าแรก
00:23:42เพื่อให้ช่วยลูกชาให้เขา
00:23:44แล้วข้าเป็นใคร พระราชาใช่ไหม
00:23:48พระราชาพี่ยิงใหญ่แห่งโชสันเนี่ย
00:23:52แต่แล้ว ไม่จะลูกชาของข้า
00:23:56คุณจะลงโทษเขายังไง ไม่มีสิทธิ์คิดเองล่ะ
00:24:00จะมาให้ข้า ใช้เมื่อตัวเอง อาชีวิตของเขาสะเนี่ยนะ
00:24:06ทำแบบเนี่ย ยึงถือว่า เป็นมนุษย์อีกหรือเปล่า
00:24:12ข้ามยากเสียทั้งสองคุณ
00:24:16บางครั้ง เราก็คงเรียงไม่ได้
00:24:22ส่งเห็นแก่อาดาคตขององชายน้อยบ้าง
00:24:26อ...อ...อองชายน้อย
00:24:32พวกฝายอนุรับ อันคิดจะแตะถึงหลานของข้าด้วยหรืออย่างไร
00:24:41อองชายเป็นกระบทลูกก็ต้องเป็นด้วย
00:24:44ถ้าพวกเขายืนกรานแบบนี้ ฝ่าบาดจะสะคัดค้าลได้หรือ
00:24:49ถ้าหาก ต้องเสียองชายกับองชายน้อยไปทั้งคู่จริง ๆ แล้ว
00:25:03แล้วฝ่าบาดจะส่งทำยังไง
00:25:05ประหารข้าแล้ว ยังไม่ยอมปล่อยลูกข้าไปอีกแล้ว
00:25:20แล้วองชายจะส่งนิ้งเฉยอีกแล้วเพคะ
00:25:22พ่อเราต้องสูเสียทุกอย่าง แม่แต่ชีวิตแล้วรักษาไม่อยู่แล้วก็
00:25:27โลกที่ส่งไฟฝันจะเกิดได้ยังไง ยังมีรัสสะดอน
00:25:32สัญญาที่ให้กับพวกเขาไม่ต้องสูญเปล่าลกเลย
00:25:35ท่านหัวหน้าบอกว่า ถึงเวลาที่ต้องเปลี่ยนแปลงบางอย่างแล้ว
00:25:40หมายความว่ายังไง
00:25:44กลุ่มดักรบของเรา ได้มาถึงเมืองหลวงแล้ว
00:26:02เชิญตามกล้าบมา
00:26:17ตรงนี้คือฮงเคฮีและกิมซักโน ที่ที่พวกหัวเก่ามักจับประชุมกันอยู่เป็นประจำ
00:26:29เพราะถึงเวลา องชายแค่กบคุมตำหนักให้ยองฮีไว้ก็พอ
00:26:33ฟ้าบาทจะอยู่หรือไป แค่อยู่กับความคิดขององชาย
00:26:39ถ้าจะทรงอาชีวิต หรือให้สลับบันลังแล้วในระเทศไว้ชายแดน ก็แล้วแต่องชายจะทรงคิดเอาเอง
00:26:48รีบตัดสินใจเร็วเข้า
00:26:50เพราะอีกไม่นาน เราจะได้เปลี่ยนแปลงโลกใหม่ตามความฝันของรัศดรณ์แล้วนะพี่ค่ะ
00:27:02เวลาแล้ว พอจะบอกเวลาให้ค่ารู้ได้ไหม
00:27:08แน่นอน ต้องบอกให้รู้ก่อน แต่ว่าเราไม่มีเวลาให้ทบทวนมากนะครับ ข้อนี้ต้องส่งเห็นใจด้วย
00:27:19พยักษ์ พยายานสู่ป่าเลย พายุ ผมกระนำลุ่นแรง
00:27:34พยายานสู่ป่าเลย พายุ ผมกระนำลุ่นแรง
00:27:41พายุ ผมกระนำลุ่นแรง
00:27:43ไม่เคยนึกเลยว่า การเป็นพระราชาต้องน้ำมือเฮี่ยมโฮต
00:28:01การเป็นพระราชาต้องน้ำมือเฮี่ยมโหด ถ้ารู้แต่แรกว่าชาตาลิกฤษ
00:28:09ให้มาถึงขั้นตอนนี้แล้วก็...
00:28:15ข้าของยอมสลัก ไม่ยิดของอำนาจมาถึงวันนี้หรอก
00:28:20เรื่ององค์ชาย ความผิดที่เขาก่อ และพวกท่านจะจัดการถึง
00:28:38แต่สำหรับร้านค่า ขอให้เว้นเอาไว้
00:28:42เป็นทีคงไม่ได้พระยะกะ องค์ชายน้อยอยู่กับพระบิดามาสิบกว่าปี
00:28:48οιเพื่อ มีความผุกภันหลืกซึง ซึงใครก็รู้อยู่
00:28:51ไม่แน่ว่าอาจจะซึมตรับความคิดเพลงๆ
00:28:55ของพระบิดาจนคิดเบลินรอยตามอีกก็เป็นได้พระยะกา
00:29:00ถ้าเค้าคิด...
00:29:03ค้าจะดึงให้กลับมาเอง
00:29:05ฝาบาททำไม jumper หรอพระยะกา
00:29:08ถ้าไม่ได้จริงๆ ก็ตัดหัวท่าน สะ ยาได้บทเรือบทเรา
00:29:12อ่ะฝาบาท
00:29:14อุษาออนข้อให้ถึงขนาดนี้แล้ว
00:29:17ถ้าจะประหารองค์ชาย ก็ต้องให้หลานค่าขึ้นกรองราดแทน
00:29:23แต่ว่า...
00:29:24ให้เป็นรัชธาญาติ ไม่ใช่ลูกของยีสิน
00:29:29แต่ให้เป็นลูกบุญธรรม ของลูกชายคนโตค่า ของชายโยจางที่เสียชีวิตไปแล้ว
00:29:36เพื่อสื่อต่อจากค่า ในตำรอดโปรติศาสตร์
00:29:41จะไม่มีเหยียนว่า ใครคือพ่อแท้ๆ ของยีสิน
00:29:45ข้าจะให้ลบส่วนนี้ออกไป
00:29:49นอกจากนี้แล้ว ข้าจะไม่ยอมออนข้อให้ใครอีก
00:29:54ถ้าพวกท่านมากดดันข้าอีก
00:29:58ขอบอกได้เลยว่า จะเป็นสงคล้ำ
00:30:02ระหว่างขุนนางกับพ่อราชา สู่กันไปให้รู้
00:30:07ข้าจะไม่ยอมแพ้อีก
00:30:15ก็ได้พระยะขอ
00:30:18ผม ฉันจะไปคุยกับเหล่าคุณหน้า
00:30:25ฟีเมือเขียนรูปเก่งขึ้นเยอะเลยนะ
00:30:28ก็ฟีมือเศษพ่อยังถือว่าห่างใกล้นะ
00:30:32ตอนนี้ เศษพ่อสองไปยังไงบ้างแล้ว
00:30:36ใครจะเป็นอะไร ห้ามพูดเหลวไหลนะ
00:30:39ใครๆก็ว่า อีกดอยเศษพ่อจะไม่ได้ครองราชอีก
00:30:43ใครมาพูดเรื่องเหลวไหลให้เจ้วรับฟังเนี่ย
00:30:47ไม่ใช่เหรอพ้อยะคะ
00:30:48ไม่ใช่เหรือพระเย emba?
00:30:49ไม่ใช่อย่างนันแน่нอน
00:30:52พ่อของเจ้านะ เป็น องค์ชายที่เก่งนัก
00:30:56ความสามารถของเศษพ่อ Alpha sowas
00:30:58จะเป็น ลูกของเขา น่าจะรู้ดีที่สุด ไม่ใช่เหengage?
00:31:06และอีกไม่นาน จะทรงขึ้นคลองและราช
00:31:11เป็นพราชาที่ผู้คนยกย่อง
00:31:14จริงเหรอ?
00:31:15รับสร้างแ Vamp izable!
00:31:18ถ้าจะใช้เล่เหลี่ยม เพื่อเอาชนะก็ไม่ผิดหรอก
00:31:26เมื่อเราจะสร้างโลกใหม่ ให้มีความยุธิทรรมเสมอภาค
00:31:31เล่นงานคนที่เห็นต่าง กำจัดอุปสักที่มาขวาง ก็ไม่เห็นจะแปลกนี่
00:31:37องค์ชายทรงกลัวใช่ไหม
00:31:39ผมอยากรู้ว่าตอนนี้องค์ชายทรงกลูอะไรบ้าง
00:31:50เจ้าคิดผิดแล้ว เขาไม่มีอะไรท้องกลัวสักนิดเดียว
00:31:55รถสงหละอายบ้างไหม
00:31:57หรือว่าสุขิว่าเป็นทางเลือกที่ผิดตัวตัวเอง
00:32:01รู้สึกไม่กล้าสู่หน้าผู้คนหรือเปล่า
00:32:07มีแน่อีกหน่อยองค์ชาย
00:32:08อาจประรบกับตัวเองแบบนี้ก็ได้
00:32:12ว่าน่าจะอยู่ต่อไป
00:32:15ขอเพียงได้อยู่ต่อ
00:32:17จะได้ทำงานอีกมากนะ
00:32:19และดีกว่า
00:32:21สิ่งที่ทำอยู่วันนี้ก็ได้
00:32:36ว่าถึงเวลา
00:32:37องชายแค่คุมตับหนักขยองฮีไว้ก็พอ
00:32:40พาปาจะอยู่หรือไป
00:32:42ขออยู่กับความคิดขององชาย
00:32:45ถ้าจะทรงเอาชีวิต
00:32:47หรือให้สลับบันลัง
00:32:49และเนิดให้ไปชายแดน
00:32:51ก็แล้วแต่องชายจะทรงคิดเอาเอง
00:33:07รับสั่งให้หาเลยพระเยอะค่ะ
00:33:18เจ้าดูผอมไปเยอะนี่
00:33:24ก็น่าอยู่ร้อก
00:33:29สิ่งที่ยืนกรานไม่ใช่ง่ายนัก
00:33:35เวลาก็ช่างผ่านไปเร็วนัก
00:33:38จำได้ว่าตอนที่เจ้าเกิด
00:33:41เหมือนจะเป็นเมื่อวานเอง
00:33:43เดินต่อแต่ล้มแล้วล้มอีก
00:33:46ก็ยังอุตสาห์
00:33:49วิ่งมากอดข้าจนได้
00:33:51แล้วก็ยังมีวันแรกที่เริ่มพูดจ้าอ่อแอ
00:34:02รีกร้องขอผู้กันจากข้า
00:34:05จำได้ว่าครั้งแรกกี่เขียนหนึ่งสือ
00:34:08ลายมือโยไปโยมา
00:34:12แปลกนัก
00:34:15แต่ก็ประทับใจ
00:34:17กับครั้งแรกเหล่านั้น
00:34:21ทุกอย่างยังติดตาอยู่ในความส่งจำ
00:34:29ลูกสื้น
00:34:31พ่อจะบอกให้นะว่า
00:34:34กับคนเป็นลูก
00:34:37พ่อจะรู้ใจเขาเป็นที่สุด
00:34:40เพราะคนที่เป็นลูกเรา
00:34:43ตั้งแต่เกิดวันแรก
00:34:46พ่อเทพจะจำได้ทุกสิ่งทุกอย่าง
00:34:49นี่เป็นสิ่งที่พ่อมั่นใจอย่างมาก
00:34:53แต่ว่า
00:34:55อาจเพราะพ่อ
00:34:57ถือว่าตัวเองสูงส่งเกินไป
00:35:00ไม่รู้ความผิดพลาดเกิดจากตรงไหน
00:35:04เราสองคน
00:35:07ไม่นึกว่าต้องกลายมาเป็น
00:35:10สตรูที่ไม่อาจปรับความเข้าใจกันได้
00:35:13แต่พ่อ
00:35:15อยากจะให้เจ้า
00:35:17ไม่ต้องเกิดเป็นลูกข้ายังดีสึกกว่า
00:35:23ให้ไปเป็นคนธรรมดา
00:35:26ลูกสามันชนทั่วไปสะ
00:35:29ถ้าได้อย่างนั้น
00:35:31ชีวิตเจ้าคงจะดีกว่านี้
00:35:36ทำไมถ้ามันเป็นลูกข้าด้วย
00:35:45ไม่ต้องกลาย
00:36:03เป็นลูกสามิ
00:36:09ฮะ...
00:36:31มีรับสัก ใครค้าหม่มฉันหรือพี่ยักค่ะ
00:36:34วันนี้ใครอย่าให้ท่าน ช่วยทรับคำถามาตามโต้งได้ไหม
00:36:39ลูกของค่า ท่านจะดูแลต่อไปได้ไหม
00:36:45รู้ไม่ว่าเสด็จพ่อ ทรงหาวิธีที่จะปกป้องลูกค่า ให้ปลอดภายได้แล้ว
00:36:53ถ้าได้อย่างนั้น ถ้าค่าจะตัดสินใจบังอยากลงไปจริง ๆ
00:37:03ลูกสารของค่า จะได้รับการคุ้มครองอย่างดีแน่หรือเปล่า
00:37:33ทำไมย้อนไม่ลงสักทีละพระยะค่ะ
00:37:37นั่นอาจินะ วันนี้ไม่รู้ทำไม เล็งไม่เข้าเป้าสักทีนึง
00:37:41ม่อมฉันว่าคงไม่มีสมาธีมากกว่า
00:37:45เพราะเรื่องข่าวลือใช่ไหม
00:37:48ข่าวลือเหรอ
00:37:51บอกว่าเสด็จพ่อ ต่อไปจะไม่ได้เป็นพระชาอีก
00:37:57แต่ไม่ต้องเป็นหวง นั่นเป็นข่าวลือทั้งนั้นพี่ยะค่ะ
00:38:02แล้วในใครบอกเจ้าอย่างนั้นล่ะ
00:38:05เสด็จส์แ очер expenditures เร Paula บอกacağım
00:38:08ใช่แล้วล่ะ
00:38:11เสด็จ besarเฉษ์แน่บอกว่า เข�ِّฤพ่อเป็นคนเก้ง
00:38:14อีกหน่อยต้องเป็นพระทาชาที่ดี แห่งโช näm ๆ
00:38:17เสด็จกพ่ออย่างท่อนนะพ่าค่ะ
00:38:23แม่นอน พ่อต้องเป็นอย่างนั้นแน่
00:38:31เห็นไหมล่ะ
00:38:43สองทำได้จริงๆ ขอแค่มีสมาธีเท่านั้น
00:38:47ใช่จ้ะ
00:38:53นี่ปัดหรือมัน
00:39:09รับสั่งให้หาเลยเพคะ
00:39:18สมมุติว่าเราโชคดี
00:39:21ก่อการสำเร็จและค่าได้อยู่ต่อ
00:39:24ข้าจะกลายเป็นพ่อที่ต้องมีคำตอบให้กับลูก
00:39:27องค์ชาย
00:39:29ข้าต้องการอยู่ต่อใช่ไหม
00:39:31ถึงต้องเข็นข้าคนที่เห็นป่างให้หมดสิ้นโดยแม่ปรานี
00:39:37และนี่จะเป็นคำตอบให้ลูกตลอดไป
00:39:41จะมีชาวบ้านที่ฝากความหวังไว้กับค่าอีก
00:39:44ถ้าจะกลายเป็นพระราชาที่โหดร้าย
00:39:47ถ้ามีใครลูกขึ้นมาต่อต้าน
00:39:49ก็จะใช้กำลังเข้าประพันที
00:39:51อุ้งชาย ส่งคิดยังไงแน่
00:40:03เอาไปพ่อเพนาชวดอยู่
00:40:11แผนที่เราคิดเอาไว้ ให้ยุติลงให้หมดสะ
00:40:16อย่าใช้วิธีที่ไม่ถูกต้อง เพื่อมาดูงความเป็นธรรม
00:40:20อำหาต้องติดต้องกันจริง
00:40:36ไม่ใช่ยอมรับความไผ้แป้
00:40:39หากแต่เพื่อรอความหวังไหม
00:40:42โดยผ่านความอดชนในวันนี้
00:40:45ยอมรับความจริงที่เกิน
00:40:47สักวันฝันก็จะต้องเป็นจริง ฉะนั้นขอได้ปลด ขอให้จงฟังค่า จงอย่าท่อแท้ และจงอย่าสิ้นหวัง
00:40:58ทุกคนมาแล้วใช่ไหม
00:41:05ตอนนี้ เวลาเขาเรามาถึงแล้ว เขาอย่าให้ทุกคนเตรียมตัวให้พร้อม
00:41:17อย่าง clonesกต้องฉะนี้ยังแล้วสับใต้ด้วยหลวง
00:41:20สุดโกรแพทรัศที
00:41:34ถูกต้องโจมของฉะนั้นisi แค่นสุดสาวนาจนก็รวง
00:41:38นาจจะมีหรือดสักว่ายใจ
00:41:42คุณสุดจะมีกวิเมื่อ ต้องเมื่อคุณสรรพเยอ
00:41:46วันนี้ทำไมดูท่านเกราวนเกราวไหวนะ
00:42:05ข้าให้คนส่งจดหมาย
00:42:08ไปให้ท่านแชร์กี่กลงแล้ว
00:42:11แต่ยังไม่มีการตอบกับ
00:42:13ส่งจดหมายทำไมคะ
00:42:15จะยังไงก็ตามแต่
00:42:21เราจะไม่ยอมท่อทิ้งองชายง่ายๆ
00:42:24ตอนนี้คนที่ฉะสารต่อความพิศของเรา
00:42:28มีแต่ไต้ข้าวคนเดือเท่านั้น
00:42:31อยากให้คุกกลับมาเมืองหลวงด้วยเร็ว
00:42:36ไม่ต้องควรแล้วข้านายิง
00:42:38แม้องชายจะไม่อยากอยู่ต่อไป
00:42:43แต่คนที่อยากก็อยู่ต่อเดี๋ยวเริ่มลงมือแล้ว
00:42:47พูดแบบนี้ไหมความว่ายังไง
00:42:50ข้าถามว่าเมื่อกี้จะพูดอะไรออกมา
00:42:57ข้าถามว่า
00:43:15เธอเวลา
00:43:45นี้ไม่เป็นไร
00:44:15เจ้าเจ้า
00:44:45สิ่ง!
00:44:47สิ่ง!
00:44:49หิ่ง!
00:44:51หิ่ง!
00:44:53ใครทำอะไรนะ จะไปสิ่งดัง
00:44:55สิ่ง!
00:44:57เข้าไปไม่ได้
00:45:03จะพวกสำหรับเร็ว
00:45:05เข้าไป...เข้าไปไม่ได้
00:45:09อย่าสิ่ง!
00:45:15สิ่ง!
00:45:17สิ่ง!
00:45:39สิ่ง!
00:45:41สิ่ง!
00:45:43สิ่ง!
00:45:45สิ่ง!
00:45:47สิ่ง!
00:45:49สิ่ง!
00:45:51สิ่ง!
00:45:53สิ่ง!
00:45:55สิ่ง!
00:46:01สิ่ง!
00:46:03มีอะไร
00:46:05บ้ำท่านจะเปล่าชีวิตของฟาบาท
00:46:07บาบาท
00:46:37สิ่ง!
00:46:47ทำไมเป็นแบบนี้
00:46:49เพราะอะไร
00:46:51ทำไมเราสองคน
00:46:53ตายเป็นสตรูกันแล้วเหรอ
00:46:57ผมฉันอยากนึกว่า
00:46:59เราจะเป็นเพื่อนรูปทางที่ดี
00:47:03รู้คิดแบบนี้
00:47:05เลยทำให้ผมฉัน
00:47:07เชื่อฟังวงชายมาตลอด
00:47:09ครับ
00:47:11รูปหลิด
00:47:13สิ่ง!
00:47:15สิ่ง!
00:47:17คุณธิโทษ!
00:47:19คุณธิโทษ!
00:47:21คุณธิโทษ!
00:47:23จากท้าชาติ
00:47:25จะ จากใคร
00:47:26ก็พออาจ
00:47:29เป็นยินอยู่ทราพ
00:47:33ทราพ
00:47:35เพื่อนที่ต้องทำไมแล้ว
00:47:37เข้ามาเร็วเร็ว
00:47:40ทำแบบนี้ยิ่งดี
00:47:45เป็นความคิดที่ดีมาก
00:47:49หลังเละอะไรอีก
00:47:52เอาดาบนั่น
00:47:54เมื่อข้าพ่อเร็วเร็ว
00:47:58อำนาจได้มาด้วยทีนี้แล้ว
00:48:07มือข้าตายเมื่อไร
00:48:11เจ้าก็จะได้เกิดอีกครั้ง
00:48:14อีกยางก็คือ ข้าหนักจะตายก่อน
00:48:18ในขณะที่เจ้า
00:48:21เจ้าตังหากที่ควรอยู่ต่อ
00:48:25ถึงจะสมเหตุสมผล
00:48:30มาเลย
00:48:33ให้วันจบเรื่องไปซะ
00:48:41ทำอะไร
00:48:43ยิบดาบขึ้นมาเร็วเร็ว
00:48:45ดาบนั่น
00:48:51อย่าทรงเสียแรงกับม่อมชั้นอีกเลย
00:48:54ตอนนี้
00:48:57ถึงเวลาที่ม่อมชั้นควรจะต้องไปแล้วจริงๆ
00:49:01พ่อมอมชั้นกล้าทำ
00:49:05ในสิ่งที่พวกเขาหวังเอาไว้
00:49:07ข้าเสด็จพ่อด้วยตัวเองได้ขึ้นแพน
00:49:10อย่างมากก็แค่เริ่มสกราบใหม่ของพระชาองค์ใหม่
00:49:14แต่บลังนี้
00:49:15ไม่ควรได้จากชีวิตและเลือดเนิกาสตรูการเมือง
00:49:19สู่อนาคตด้วยน้ำมืออันอำมหิตของมอมชั้น
00:49:25นั่นก็เป็นเรื่องหน้าเศ้าและอานาดยิ่งนัก
00:49:31เกี่ยวกับเส้นทางนี้
00:49:33เสด็จพ่อก็ทรงรู้ดีกว่าใครไม่ใช่เหรอพระเยอะค่ะ
00:49:37ของมันอย่างนี้
00:49:45ของมันอย่างนี้
00:50:01เจ็ดหมายของเสด็จพ่อ กินอีกองชายไปค่ะ
00:50:31คงป้อง remainder เธอปลอด
00:50:40น้ำลอด
00:50:45น้ำลอด
00:50:48น้ำลอด
00:50:57น้ำลอด
00:51:01ขอบคุณ
00:51:31ลูกสาล พ่อกับมันจะตายอยู่แล้ว
00:51:38พ่อจิงอยากให้เจ้า ช่วยแก้แค้นให้สาสม จัดควันได้ไหม
00:52:01เสด็จพ่อ! เธอเสด็จพ่อ! ไม่ได้ไหมอย่าค่ะ
00:52:18อยากให้บอมชัดไป เธอเสด็จพ่อ!
00:52:23ใครให้พ่าอุกถ่ายล้อยมาที่ดี รีบพ่าไป เดี๋ยวเข้า ไปยินไป เร็วสิ
00:52:28ไม่! บอมช braveryไปไหน! เธอเต็ propagถ่ายล้อย เช็ดพ่อ ฝ Martine
00:52:42ยườngДаฟิงผมจึ่ง ป้ายแก อะไรเรmaking จะดีมาก
00:52:52workers ป้ายเป้ิ่ง เก็บไป
00:52:56เญ้อป้าย เป้า ทัจ Bjเต็บพ่าย ก้อ 트�με半
00:53:01เป็นยั้น บายกอด Sóธบาย
00:53:04ตัดพัก jest รีมผมจึ่ง ผมจึงacional
00:53:08บายกอดแล้วนี้ ๆ
00:53:12สิ พ่อ! ขอบคุณให้พ่อเธอ!
00:53:18โอ้งชายต้องส่งเข้มแข็งให้มาก ถ้าส่งทําแม่เพ้อเสด็จพ่อ
00:53:26จับไปอย่างไม่สบายพระไทย
00:53:29โอ้งชายต้องเข้มแข็ง พระยืนออกไว้ ให้สมกับเป็นโอรศ
00:53:37เชื่อมันเฉล็ดพ่อ ส่งเลือกทางที่เหมาะกับตัวเองแล้ว
00:54:07τιอดหวัด้านก็ printers 그�ยสวรแ Leute
00:54:10อยู่นด้องก็ต้องก break out
00:54:11ramer getan
00:54:18กลับ
00:54:20รรบ
00:54:22กลับท que บอกที่านกลับกล้า
00:54:31ความปล่อยสิ
00:55:01ที่สีวัสดี
00:55:31สวัสดีที่สวัสดี
00:56:01สวัสดีที่สวัสดี
00:56:31โอ้ย น่านนานได้ออกมาเดิน รู้สึกสุดทื่นดีนะ
00:56:42ทรงรู้สึกหนาวไหมเพียค่ะ เราอยากอยู่ข้างนอกนานนักเลย
00:56:48ควงเพราะเข้าหนาวแล้วแล้วมาก กลางวันก็เลยดูสั้นลง ลางคืนกลับยาวนานขึ้นเยอะ
00:57:02ช่วงจะได้เห็นแสงสว่าง เหมือนแค่ประเดียวประดาว เหมือนคนที่ไม้ไกลฟังยังปู
00:57:15ชีวิตจะยาวนาน เมื่อรัยจะสินสุดก็ไม่รู้
00:57:23เสด็จปู
00:57:30ลูกสารเอ่ย กูจะบอกให้
00:57:38ตั้งแต่ที่ปู ทรงพ่อเจ้าไปแล้ว
00:57:46ก็อยู่ด้วยความรู้สึกผิดในใจมาต้นหลอด
00:57:52เพื่อจะปกป้องบาทเมือนีไว้
00:57:58ถึงขนาดเอาชีวิตลูกตัวเองมันแรก
00:58:06เป็นสิ่งที่ปูลอายใจนัก
00:58:10แต่อีกไปนาน ภาระนี่ ก็จะให้เจ้ารับแทนไปบ่างแล้ว
00:58:23ลูกสารเอ่ย
00:58:25พยาค่าเสด็จปู
00:58:27บูนี่ เจ้าเคยไปกินข้าวกับไทยบ่อยบ่อยบ่างไหม
00:58:33พยาค่าเสด็จปู
00:58:36ไม่เพื่อนก็เขาหรือเปล่า
00:58:42อยู่ตามลำพัง
00:58:45กินอาหารมากมาย แต่ไม่รู้รสชาติ
00:58:50นั่นคือสิ่งที่พระราชาต้องเจออยู่แล้ว
00:58:56หาเพื่อนสักคนกินข้าวเธอนะ รู้ไหม
00:59:03ทําแบบที่ เพื่ออีกน้อยได้ของหราช
00:59:09ได้เป็นพระราชา
00:59:12มุนเส้นทางที่อากว้าง
00:59:16จะได้มีเงียบหนาหมากนัก
00:59:19บูชักจะเนื่อยแล้ว เรากลับเป็นเท้า
00:59:34เรากลับเป็นเธอ
00:59:52ลูกสาร พ่อกำนังจะตายแล้ว
00:59:55แต่อยากให้เจ้า แก้แค้นให้พ่อ อย่างสาสมที่สุด
01:00:05วิธีที่จะแก้แค้นแทนพ่อของเจ้าได้
01:00:10เพราะคือหาที่เหมาะในวัง สร้างเป็นลงเรียนขึ้นมา
01:00:24จากนั้น ให้เลือกใช้คนที่สติฟัญญา ทําให้ฝันของพวกเขาเป็นจึงสะ
01:00:30วิธีนี้ จึงจะรับว่าดีที่สุด ในการแค้แค้นให้พ่อ อย่างสาสมตามที่ต้องการ
01:00:47ข้า คือลูกชายขององชายซาโด
01:01:00fully
01:01:19ทุก y该走
01:01:24อย่างสิ
01:01:30ที่สุดที่สุดที่สุดที่สุด
01:02:00ที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่ส