ย้อนหลัง
Category
😹
FunTranscript
00:00- สองเช้าอีกเดี๋ยวอะ อ้าว ใกล้แล้ว ดีๆ ใกล้แล้ว นะ ลึกหน่อย ลึก
00:14- ลึก ลึก ดีมาก โอ้ว เออ ลูกเกษ เดี๋ยวคอยขอคุยด้วยหน่อย ได้ค่ะ
00:23- โอกาสคับตัวทิ้มชาต ทั้งอุทท้ายใกล้เข้ามาแล้วนะ สาม สี่วันมาเนี้ย เธอโฟกัสได้ดีขึ้นมาก เกรณเวลาก็อยู่ในเกรณที่ใช้ได้ ที่เหลือก็อยู่ที่วันเกียงแล้วล่ะ
00:35- ขาคต หนูจะทำให้เต็มที่ค่ะ จำไว้นะ เธอทำได้
00:41- ต้องให้เจอรึเป็นร้าย นั่นและยังมีความหมาย ให้รู้ซึ่งแหลกเข้าใจ เกิดแค่จะโตกขึ้นไป ผิดหวังกัดแค่เริ่มใหม่ เรื่องรู้มันไปทุกวัน
01:00- ช่วงนี้ซอมหนักจริง ๆ แม่ โฮทเขียวหนักมาก ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ
01:05- แต่ไงก็ต้องชู้อ่ะ อยากต้ากิลาผ่านเนอะ
01:09- โอ้ย แม่ ให้ลูกเอาเวลาไปนอนดีกว่าไหม
01:21- ไม่เชื่อก็อย่าลูกดูแล้วลูกเกต ลูกข้างมากก็สอบสิทธิ์มหาวิทยาลัยได้ กับเอาหวดสวนเนี้ยแหละ
01:29- ขอให้เรานะ ตอนแผกให้เราก็ต้องเป็นม้ามีเลย
01:34- อ่ะ ๆ ก็ได้ งั้นเดี๋ยวหนูสวดทุกวันเลย
01:37- แค่นี้ก่อนนะแม่ ถึงห้องแล้วอ่ะ
01:49ถึงคนนักวิ่ง
02:07- ไม่รู้ว่านี่แหกกดที่เราตกลงกันไว้หรือเปล่า
02:11- แต่ก็เอาเถอะ อย่างน้อยแล้วก็ไม่ได้เจอกัน
02:15- แล้วมันก็คงไม่ถึงกับรบกวนสมาธิแกสอมหรอก
02:17- แกเป็นไงบ้าง
02:19- เราว่าคงหน่อยสุดๆเลยใช่ไหม
02:23- อีกแค่ 7 วัน
02:27- นี่คงเป็นช่วงคงสุดท้ายของแก
02:29- ทางนี้ก็ด้วย
02:31- ฉันก็กำลังปั่นงานคงสุดท้ายให้รุงนก
02:33- โอ้ย แต่ละมือ แต่ละดี
02:35- เรื่องมันเยอะมากเลยแก
02:37- ได้เจอกันเนี่ย
02:39- คนต้องนัดไปกินบูเฟตไม่จำกัดเวลาถึงสระอัพเดียดให้แกฟังได้คบทุกเรื่องอะ
02:43- ฉันอยู่ตรงนี้ขอยเธอตรงนี้อยู่ข hörenข้องข้างเธอ
02:49- ฉันอยู่ตรงนี้ฉันอยายแกนะตรงนี้
02:52- ข้อเพียงเธอใจตรงนี้
02:57- อยู่ขี้ข้างเธอ
03:02ที่เธอถามฉันว่า
03:16เรายังอยากจะเขียนงานกันต่อหรือเปล่า
03:19ฉันยังอยากเขียนต่อนะ
03:21ถึงมันจะไม่ได้ตีพิมพ์ก็ไม่เป็นไร
03:25เพราะว่า
03:28คนที่ฉันอยากให้อ่านในบรรดาสิ่งที่พลาดทุกอย่างที่ฉันทำในชีวิต
03:39ก็มีเรื่องโตเนี้ยละ
03:42ที่เป็นเรื่องสุดท้ายที่ฉันยังจะพอแก้ไขได้
03:49ไม่สิ
03:51เป็นเรื่องสำคัญที่สุดที่ฉันต้องแก้ไข
03:57แล้วถ้าเป็นไปได้
04:01ก่อนตายเนี่ย
04:04ฉันก็หวังว่าเขาจะยกโทษให้
04:08ก็หมายความว่า
04:13ถ้าลุงเขียนเสร็จ
04:15ลุงจะเอาไปให้ลูกของลุงอ่าน
04:18แล้วก็หวังให้เขายกโทษให้
04:21ลุงไม่คิดว่ามันเห็นแก่ตัวไปเหรอ
04:25เห็นแก่ตัวเหรอ
04:29ลุงทิ้งเขาไป 30 ปี
04:33แล้ววันนี้อยู่ ๆ ลุงจะขอให้เขายกโทษให้
04:36เพราะว่าตัวเองเขียนงานเขียน
04:38ขอโทษเขาไปแล้ว
04:40ตัวเองจะได้ไม่รู้สึกผิด
04:42แล้วก็หมดห่วงก่อนตายเนี่ยหรอ
04:46แล้วตลอดชีวิตที่ผ่านมา
04:48ลุงเคยช่วยอะไรเขาบ้างเหรอ
04:51ข้าเทิมแล้วก็ได้รูปติดบัตรนักเรียนมารูปนึง
04:57นี่หรอ
05:01หนูพูดแรงไปอีกแล้วใช่ไหม
05:05หนูขอโทษ
05:07คือ
05:09มันแค่อดนึกถึงพ่อตัวเองไม่ได้จริงๆอ่ะ
05:13นั้นขนาดเขาช่วยส่งเสียหนูนะ
05:15หนูยังจริงแต่นาการไม่ออกเลยว่า
05:17ถ้าวันนึงเขากลับมาจริงๆ หนูจะมองหน้าเขายังไงอ่ะ
05:21มันแค่อดนึกรacles
05:38紅
05:51ไม่ต้องยกโทศให้ก็ได้
05:55ไม่ต้องอภัยให้ก็ได้
05:58แต่ยังไง
06:00ฉันก็ต้องไปหาเขา
06:03ไปขอโทษเขา
06:04ถึงแม้จะโดนด่า
06:09โดนไล่
06:10อย่างไงฉันก็ต้องไป
06:13เธอเข้าใจฉันไหม
06:21อะไร
06:30มันเป็นความรู้สึก
06:36ที่ฉันอยากจะส่งถึงโต้
06:38ฉันอยากให้เธอช่วยฟัง
06:45แล้วตัดสินใจดู
06:48ฉันอยากจะส่งถึงโต้
07:18อยากจะส่งถึงโต้
07:33ดูจากสีทีสแกนและเนี่ย ก็เนื้อก็ไม่ได้ใหญ่มากนะครับ
07:57ส่วนผลสแกนอย่ằngนื่นก็ไม่พบการแพЬกอPlease
08:03ถือว่าชอบดีนะครับ ที่ตัวเจอเร็ว
08:12เราจะวางแผนลักษายังไงต่อครับ
08:15ก็คงจะต้องผ่าตัดเอาเนื้อไล้ออกนะครับ
08:18หลังจากนั้นก็เป็นการให้คีมู
08:20เพื่อค่าในส่วนเล็กๆ ที่เรามองไม่เห็น
08:26เราต้องผ่าตัดไม่ไรครับ
08:33ไปกัน
08:43เป็นไร เราก็จะผ่าช้าไปเหรอ
08:47เราว่าคีวประกันสังคมได้เร็วขนาดนี้ถือว่าสุดยอดเลยนะ
08:52เราคีวเร็วแล้ว
08:55อ้าว คีวเร็วแล้วก็ดีแล้วไงอ่ะ
09:03แต่ก็กลัวจะไม่ทันนะ
09:11พี่โชคดีนะที่ตัวเจอเร็วนะ
09:13เออจริง ข้าแพร่กระจายไปแล้ววุ่นวายแน่ๆเลยนะ
09:17ใช่
09:18เด็กยะแต่เธอก็เหมือนกันนะ
09:20คี่กลัวไม่ยอมไปตัวสุขภาพ
09:21เห็นไหมเนี่ยวว่าเจอเร็วก็รักษาได้เร็ว
09:25ยัง ยังถามหมูทวนลมเอก
09:28โจโจ เธอก็เหมือนกันนะ
09:32เธออย่าคิดว่าเธอเป็นเด็กแล้วจะประมาติไม่ได้นะ
09:38เอา ดูมัน
09:40มันน่าไม่นั่นอ่ะ
09:44ยังจะมาหัวแล้วเอก
09:45ก็กลัวหมออ่ะ
09:47เธอเดียวไม่แก่ดักจ้ะ จริงๆ
09:52เธอฟังจบอย่างนี้
09:58เราคิดว่าไงอ่ะ
10:06อยากรู้อ่ะ ลุง
10:08ว่าถ้าเกิดว่า ลุงรู้สึกผิดกับลูกลุง
10:12แล้วก็อยากขอโทษลูกลุงจริงๆอ่ะ
10:14ทำไมลุงถึงไม่ไปหาลูกลุงที่บ้าน
10:18แล้วก็ขอโทษเขาต่อหน้า
10:20แล้วก็พูดความรู้สึกที่ลุงรู้สึกอยู่อ่ะ
10:22ทำไมต้องมาเสียเวลาเขียนอะไรก็ไม่รู้ด้วยอ่ะ
10:24หรือ
10:30ฉันกับโตแน่น่ะ
10:33แทบจะไม่ได้พูดกันเลย
10:36นอกจากเรื่องที่ฉันทิ้งเข้าไป
10:40แล้วฉันก็พอจะด่าวได้
10:43ว่าเขาคงจะเกรียดฉันว่า
10:46จากหลังสือที่ฉันเขียน
10:48หลากหลายเรื่องราวใดๆ
10:54ที่ได้เกิดในชีวิตข้าพเจ้า
10:58ไม่ว่าจะความสำเร็จ
11:01หรือความผิดพลาด
11:06เด็กคนหนึ่งจะเจ็บปวดฝังใจสักแค่ไหน
11:10ถ้าเขาดั่นไปเชื่อแล้วว่า
11:13ตัวเองคือความผิดพลาดของพ่อ
11:18สิ่งที่ฉันทำกับเขาไว้
11:26แค่คำขอโทษร้อยๆ มันไม่พอหรอก
11:32แล้วฉันเป็นนักเขียน
11:35ฉันเชื่อว่าตัวหนังสือมันมีพลัง
11:39มันมีพลัง
12:09คือคุณคิดมาสองคืนแล้วครับ
12:11คือคุณคิดมาสองคืนแล้วครับ
12:13คือคุณคิดมาสองคืนแล้วครับ
12:15คือคือ
12:18คุณคิดมาสองคืนแล้วครับ
12:20คุณคุณคิดมาสองคืนละครับ
12:22คือ ผมนอนคิดมาสองคืนแล้วครับ
12:38ว่าผมตั้งใจอยากจะบวด
12:43เพิ่มขอเข้ามาให้อันกเขาครับ
12:47แต่ทีนี้วันนี้ผมก็เลยมาตั้งใจมาขอหัวสิกรัมมาเนอะครับ
12:54คืนรุงทกเนี่ย แค่ขอป้าเอาไว้อ่ะสิ
12:58บอกว่าช่วงเนี้ย ห้ามให้ใครเข้าไปลบกวนแกเด็ดขาดเลย
13:02นั่นไง ใช่แน่แน่ อันนคยังโกรธผมอยู่ที่วันนั้นทำเป็นยกโทษ
13:12เพราะว่าคุณแก่ให้ผมสบายใจแต่ว่าจริงๆแล้ว
13:15แกไม่อยากเห็นหน้าผมอีกใช่ไหมครับ
13:18เฮ้ย ไม่ใช่อย่างนั้น
13:20กลัวว่ามันอย่างนั้นแหละครับ
13:21เชน
13:25เอางนี้ เดี๋ยวป้าลอกโทษให้เรากันนะ
13:28โอ้โหลโอ เออ ก็รู้แล้ว ไม่ได้อยากจะควร
13:42แต่ว่าเนี่ย เชนอ่ะ เขาจะมาขอเธอลาบวด
13:46จะให้โทษร้อนว่าเหลืองเหลือยังไงล่ะ
13:53กวางไปแล้ว
13:56เอ้า วางไงเชน จะบวดหรอ
13:59เออ อาลูกครับ อย่าจะขอ
14:03โอเค โฮสิ โฮสิ โอเคนะ
14:26ช่วงนี้เนี่ย แกกำลังปั่นงานเขียนอยู่แล้วจ้ะ
14:29แกบอกว่า แกไม่อยากจะให้มันค้างคาก่อนไปพาตับ
14:35คิดว่าประวาดแกล่ะครับ
14:37เชน นี่เชนอ่ะ เลิกรู้สึกผิดได้แล้วนะจ๊ะ
14:44ที่รุงนก แกตัดสิมใจเขียนงานนี้เนี่ย
14:46ก็เพื่อจะเอาไปขอโทษลูกแก
14:49แล้วส่วนหนึ่งเนี่ย แกได้แรงบันดาลใจมาจากเชนแล้วแหละ
14:55ผมเหรอครับ
14:56ใช่
14:58ก็เพราะว่าเชนเนี่ย ปัดสินใจที่จะกล้าประเชิญหน้าบอกความจริงกับรุงนกเขาไป
15:05รุงนกเขาก็เลย กล้าเดียวไปประเชิญหน้ากับลูกชายของเขา
15:19เชน
15:20ถึงเช็น
15:21คอต
15:22สะ
15:23สะ
15:24สะ
15:25สะ
15:26เปิดสะ
15:26สะ
15:27สะ
15:28สะ
15:29สะ
15:30สุดภาพ
15:32กับแก
15:32สุดภาพ
15:33อืม
15:34อืม
15:35อีก
15:36อืม
15:37อืม
15:38อ Lö
15:51อืม
15:52อืม
15:52สวัสที
15:54ในหนูสองแค่ในมีวันแล้วลง
15:56ไม่ก็บ้างๆก็ไปเปิดดูด้วย
15:58ไม่อยากแก้ตัวไหนหรือเปล่ะ
16:00คอวัยแห่งหรือ?
16:02เออ มันแห่งหน่อยเถอะ
16:042 วันที่ผ่านมา พูดกันจะกับคุณกัว
16:07จะไม่ได้พูดอีกตัดหลอดชีวิต
16:09เออ
16:11เออ
16:13ถ้ามาก่อนไม่มีอินเตอร์เน็ต
16:15กว่าที่เราจะส่งจดหมายให้ใครสักคนได้
16:19ต้องใช้เวลาณมานมากเลยใช่ปะ
16:21ใช่
16:23ส่งที่ก็นานหลายวันอยู่
16:26แต่ถ้าอยากเร็วหน่อยนะ
16:28ก็จะมีส่งโทรเลข
16:31โทรเลข
16:33แล้วก็
16:34แฟคต์
16:35แฟคต์ไม่เอาไหม ส่งเอกสาร ดวด ดวด
16:39เพราะต่อมา
16:41ก็เป็นยุคตู้โทรศัพท์ สาธารณะ หยอดเหรียญ
16:46แต่ก็ต้องไปยืน
16:49รอต่อคิวกันเป็น 10 คนเลยนะบางที
16:52เอ้อ
16:53นี่ มีอีกอย่างหนึ่ง
16:55เพจเจอร์
16:57แต่ต้องโทรเข้าไปคุยกับคอลเซ็นเตอร์ก่อนนะ
17:01แล้วก็บอกเขาว่าจะส่งข้อความอะไรให้ปลายทาง
17:05ห้ะ บอกทุกอย่างอ่ะ
17:08ใช่
17:09เกือตายเลย
17:11โทรศัพท์มือถือ
17:14เมื่อก่อนก็อันเท่ากับติกน้ำ
17:17อินเตอร์เนตจะใช้ก็ต้องไปขูด
17:21ขูดบัดนะ
17:22โห่ ลำบากแย่เลย
17:25อินเตอร์ก่อนอะไรอะไรก็ช้าไปหมดดิน่ะ
17:27อืม
17:29ลำบากมันก็ลำบากอ่ะนะ
17:31แต่ในความลำบากมันก็มีสเนของมัน
17:35จดหมายเนี่ย
17:39ก็ต้องใช้มือเขียน
17:41เขียนด้วยหลายมือเรา
17:43และส่งไปเนี่ย
17:45ก็ยังไม่รู้ว่าจะถึงอะไร
17:47ถึงหรือเปล่า
17:49จะรู้ก็ต่อเมื่อรอเขาตอบกลับมา
17:53ต้องอดทนรอ
17:57ให้ตอนรอเนี่ยละ
17:59ตลมานสุดๆ แล้ว
18:01แต่ว่ามันก็ทำให้ทุกอย่างมีควางหมายขึ้นนะ
18:07แต่ทุกอย่างมีควางหมายขึ้นนะ
18:13แต่ยุคเนี่ย
18:15คงยากละละที่จะรู้สึกแบบนั้นนะ
18:18เพราะว่า
18:19อะไรมันก็เร็วไปหมดแล้ว
18:21อย่างว่า
18:23มันไม่มีอะไรเหมือนเดิมละละ
18:26แก่เวอร์
18:30ถึงคนนักวิ่ง
18:34ไม่รู้ว่ Fleetshot
18:35สภ caricatur
18:36มันน כל objetivo
18:37ไม่รู้ว่านี่แหกกดที่เราตกลองกันอันหรือเปريา
18:40แต่เถอะ
18:41อย่างน้อยแล้วก็ไม่ได้เจอกัน
18:43และมันก็คงไม่ถึงกับรถบกวนสมาธิแก้ศอมเหรอ
18:45แกบอกไม่ได้ไงบ้าง
18:49국민 событи� คงหน่อยสุดๆเลยใช่ไหม
18:53อีกแถованияเจ็ดวัน
18:55นี่คงเป็นช่วงค้องสุดที่ของแก
18:59ทางนี้ก็ด้วย
19:00ฉันก็กำลังปั่นงานของสุดท้ายให้รุงนก
19:30ออกมา ขาวดีหรือขาวร้ายหรอกว่ะ
19:36เฮ้ย ไม่มีทั้งขาวดีทั้งขาวร้ายหรอกว่ะ
19:40เออ โต้มันก็มีอะไรถามึงหน่อย
19:44มึงพอจะรู้ไหมว่าบ้านโต้อยู่ทั้งไหน
20:00จดหมายนี้ ฉันได้แรงบันดาลใจจากที่ทำงานกับรุงนก
20:16เขาสอดว่าการอุดทนดอ ทำให้ทุกอย่างมีความหมายขึ้น
20:22จริงนี้ ไม่มีให้พวกขุ้นไปให้มา
20:33ก็คงเรากำลังว่า ให้สูดกว่านนอนกันก็คงพี่
20:36เขาบอกว่า หมายในแรงคิดเปล่าก็จะได้คิด
20:39โอ๊ย แม่ ให้รูกเอาเวลาไปนอนดีกว่าไหม
20:44ไม่เชื่อก็คงเหลือก็คงโอเค
20:47เขาทุกข้างมาก็ตบให้ภาหาวิติยาให้ได้
20:50ขอบอกหมดสวนเนี้ยแล้ว
20:52ให้อย่าโทษถ้าเราถูกทุกทุกทุกเลย
20:55อ่ะอ่ะก็ได้ งั้นแต่หนูสวนทุกวันเลย
20:58แค่นี้ก่อนนะแม่ ถึงห้องแล้วอ่ะ
21:12อีกแค่เจ็ดวันลูกเกต
21:14อดทนนะ ซ้อมให้เต็มที่
21:17ซู่ๆ
21:19แล้ววันแข่งฉันจะไปเชียแก
21:21ด้วยรักและคิดถึง
21:23แจ้น
21:49เยี่ยวกัน
21:51เยี่ยวกัน
21:53เยี่ยวกัน
21:55เยี่ยวกัน
21:59เยี่ยวกัน
22:01สุดบริง
22:03วันแกม่ต้องนาย
22:07เมืรภัย ตโดด
22:10ดินวันนี้ สุดก็ดี
22:12โดย อาจตรวจ
22:15ก็ดีกับเมือง
22:18หรือยากเราต้องสุด
22:20จริงๆ
22:22เมือเมื้อคุณ
22:24มีชื่อสุดการเมือง
22:26โก้เร็ว ขนาด
22:29ทุก พร้ออาจติ
22:33เฮ้ย!
22:51ฉันก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดีนะ
22:53ว่าเธอจะตามมาด้วยทำไม
22:59รุม ชื่อหมู่บ้านเลยนะครับ
23:01ผมขอจี้สิครับ
23:03เอ่อ หนูขอมือถือพี่ไหนได้ไหมคะ
23:08ได้ครับ
23:12ขอบค่ะ
23:25แรบร้อยค่ะ ตามหมดเลยค่ะพี่
23:28ค่ะ นี่ชั้นก็ทำได้
23:38ค่ะ ชาหน่อยครับนี่
23:40ขอบค่ะ นี่
23:42ขอบค่ะ นี่
23:54ขอบค่ะ นี่ชั้นก็ทำไมรุม
23:56อื้อ ใช่ๆ บ้านอีกที่นี่แหละ
24:00ขอบค่ะ นี่ชั้นก็ทำไมรุม
24:02ขอบค่ะ นี่ชั้นก็ทำไมรุม
24:04ขอบค่ะ นี่ชั้นก็ทำไมรุม
24:06ขอบค่ะ นี่ชั้นก็ทำไมรุม
24:08อื้อ ใช่ๆ บ้านอีกที่นี่แหละ
24:20กดเลยดีรุม
24:29ใครครับ
24:36คิดโต ใครมาเหรอคะ
24:42พอไว้ ผ่านลูกก็ไปน้องไหนก่อนไป
24:44ผู้หญิงหรือผู้ชายอ่ะ
24:46ผู้ชายค่ะ
24:48ผู้ชายค่ะ
24:50พอไว้
24:56พอดี ตายท่านถ้ายังเล็กอะครับ
24:58หรือยังไม่อยากให้เจอคน
25:02มาทำไมครับ
25:04ที่พ่อเคยบอกว่า
25:06เขียนเรื่องสั้นอะ
25:08พอดี
25:10สำนักพิมพ์เขามีปัญหานิดหน่อย
25:12ก็เลย
25:14ไม่ได้พิมพ์แล้ว
25:16แต่ว่า
25:18พ่อมี
25:20เรื่องที่
25:22เขียน
25:24เอาไว้
25:26อยากให้โตอ่าน
25:28เท่านี้ฉันไหมครับ
25:30ถ้ากัน
25:32ขอบคุณนะครับที่มา
25:34เดี๋ยวยังไงผม
25:36ขอไปดูดูกว่าครับ
25:38ได้
25:40ได้
25:42เดี๋ยวยังไง
25:44ปากเป็นประตูนร้วยด้วยนะครับ
25:46ปากครับ
25:48ได้
25:54เดี๋ยวยังไงปากเป็นประตูนร้วยด้วยนะครับ
25:56ปากเป็นประตูนร้วยด้วยนะครับ
26:14เสียเวลามาตั้งไกล
26:16ก็แค่นี้อ่ะ
26:18ก็เห็นอยู่ว่าเขาไม่ต้อนรับอ่ะ
26:20แค่นี้เขาก็รักษามารยาตจะแย่อยู่แล้ว
26:24ยิ่งหูดหรือเขาก็จะยิ่งเกลียดเขาไปอีก
26:32ตอนนี้ก็รอให้เขาอ่านทั้งแล้วละ
26:36โรง ไหมไหมเนี่ย
26:38อย่าไปขอน้ำให้
26:47ขอท้านนะคะ
26:49คือหนูยักจะขอ
26:51ตัวนุ่มนุ่งุ่น
26:57ตัวนุ่มนุ่มนุ่น
27:21กิว
27:36คิดอะไรอยู่นี่ ท่าทางจริงๆมาก
27:39คิดเรื่องจริงๆค่ะ
27:44สองซัพดาห์นะครับ
27:46เราแล้วต้องเตรียมตัวอย่างไรมักนะครับ
27:49ครับ ครับ ครับ ได้ครับ ขอบคุณมากนะครับ
27:57โหลงพยาบาลเขาโทรมาแจ้งว่าอีก 2 สัปดาห์มีนักตรวจร่างกาย
28:03แล้วก็ให้เตรียมตัวผ่านตัดในช่วงนั้นเลย
28:07เหรอ
28:112 สัปดาห์น่าจะพอเวลาให้โตอ่านจบ
28:19ตอนนี้ก็แค่อดทนรอไปก่อน
28:24รอ
28:27มันใช่เรื่องที่ต้องมารอเหรอรุง
28:31งานที่รุงเขียมแค่สีห้าหน้าเอง
28:34ถ้าเกิด ว่าตั้งใจจะอ่านจริงๆ คือน้ีไปก็อ่านจบแล้วนะ
28:38แจ้นป้อมไงยีล่ะ
28:42รุงประทานมqueرفนจริง behind ถ้าลูกลูกเขาไม่ยังอ่านงานห์ลูกจริงๆ อ่ะ
28:50รุงมีแผ่นสองไหมป้ะ
28:53Not today งานลูกมันอาจจะอยู่ในทำขยากก็ได้
28:57ก็หนูเห็นน่ะ ป่า Hindu
29:00ตอนนี้หนูการอยู่เข้าไปเอาน้ำให้รุง
29:04ลูกลุงเขา Having done compensation for sill.
29:09แต่เว่าตอนนั้น เธอไปก่อน
29:13ถ้าし่ถ้าจะเป็น ởนั้น ฉันก็เข้าใจได้นะ
29:21ทำไมเขาจะต้องอยากหาอันด้วยแหร่า?
29:23จริงไหม?
29:25ลุงไม่คิดจะทำอะไรหน่อยอะ
29:28ลุง
29:30continuar hoe ต้องใจเหลีย Irland
29:34งานที่เราช่วยกันปั้น
29:36งานที่เราลองให้ด้วยกัน
29:38你說 งานแล้วก็สำคัญจากเค้าทุกอย่าง غาที่กันลังรู้วัسกอบที
29:42เป็นความรู้ษักทุกอย่างที่ครับ debut นี่เหรอ
29:46ตอนนี้มันกลังจะลงถ้าขยาแล้วนะครับ
29:51ขอโทษวดอัdamnจะรfeit
29:54ฉันก็ทำได้เท่านั้น
29:57радост pseudoสำคัญ
30:00แล้ว Alexand dicht dip
30:03ทำได้เท่านี้หรอ
30:08โคตรที่ขาดเลย
30:11ผู้ใหญ่แบบรุงอ่ะ
30:13โคตรหวยแตกอ่ะ
30:15แจน
30:33แจน
30:40แจนจะไปไหนอีกแล้ว
30:49แจนอยู่กับป้าที่นี่แล้ว
30:52ป้าไม่ได้ทำอะไรผิดสักหน่อย
31:00เดี๋ยวแจนกลับมาแล้วคะ
31:03ตรตติดัดความิดทัวมัน
31:07ตรงนี้
31:23พันนี้จอดพันกล่า
31:29เฮทอ จริบทัวมัน
31:31เฮรยมตา จริบป้าจนโตรoversนับ
31:32กลับกลับกลับ
32:02ไตว้ หนูด้วยแบบเดียว
32:20เดี๋ยวพึ้นค่ะ
32:22หนูขอคุยด้วยแบบเดียว
32:25นอเป็นใคร ลูกติดเขาอีกคนเหรอ
32:29ไม่ใช่ลูกติด แต่เป็นลูกมือ
32:34อยู่ช่วยให้พ่อคุณเขียนงาน
32:38นี่ มันเข้าเรื่องเลยแล้วกันนะ
32:42พ่อคุณเป็นมาเร็ง
32:45อีกสองสัปดาห์เขาต้องผ่าตัด
32:56ก็ดีแล้ว
32:57เดี๋ยวนี้เทคโนโลยีมันก็ทานสหมายเนี่ย
33:00เดี๋ยวก็หาย
33:03พ่อคุณเขารู้สึกผิดกับคุณมากจริงๆ
33:06เขาอยากขอโทษ shrimp
33:09ต้องรู้ได้ไง
33:13รู้ดิ
33:15เรื่องสั้ sandingี่พี่จะทิ้งขยาดเมื่อ
33:17หนูไปค่อนเขียนกับเขาเอง
33:19สรุปก็คือ
33:22это графикизrinที่เขาบอกเขาเขียนถึงพี่ на
33:23น้อมมั่นคนเขียนเหรอ
33:25หนูไม่ได้เขียน หนูช่วยเขาพิมพ์
33:28พิมพ์ตามที่เขาบอกอ่ะ
33:31คือ...
33:33สองเดินก่อนพ่อคุณลดล้ม
33:35แคนหักสองข้างเลย
33:37พิมพ์งานเองไม่ได้
33:39ช่วงนั้นหนูก็เลย
33:41เข้ามาช่วยเขาเพราะว่าเข้ามาบำเห็นประโยชน์พอดี
33:44นี่...ถ้าเกิดว่าคนไม่เชื่อนะ
33:46หนูส่งไฟเกี่ยวกับรายงานที่หนูเขียน
33:48ไม่ต้อง ไม่ต้อง
33:49ส่งเข้าเมลพี่ก็ได้ค่ะ
33:54ชื่อ Ploy Mama Titan
33:56Ploy
33:58อันนี้เมลพี่ค่ะ
34:04ขอบคุณค่ะ
34:06คือ งานเรื่องสั้นที่พ่อคุณเขียน เขาตั้งใจมากจริงๆนะ
34:21อย่างน้อยก็ช่วยอ่านไหนเถอะ
34:27เขาบอกว่าถึงคุณจะอ่านแล้วไม่ให้อภัยเขาก็ไม่เป็นไรเลย
34:32แต่เขาอยากสรภาพผีกับคุณจริงๆ
34:35นะทรงละนะคะ
34:46ก็นี่
34:47เครื่องอาจเสียงที่พ่อคุณเขาอาจไว้ตอนที่เขาประชุมอะ
34:52ในนี้เขาพูดทั้งเรื่องชีวิตเขา
34:56เรื่องแม่คุณแล้วก็
34:58เรื่องคุณอะ
35:00เผื่อคุณฟังแล้ว
35:03อยากจะอ่านเรื่องของเขามากขึ้น
35:17น้องนี่
35:18ดูอินกับเขามากเลยนะ
35:21ตอนแรกนูก็เขียดหน้าเขามาก ๆ เลยอ่ะ
35:24แต่
35:25เขาซ่อนหลายอย่างมาก ๆ จริง
35:28เขาก็ช่วยอะไรนูมาเยอะมากอ่ะ
35:33ตอนนี้
35:35หนูแค่อยากช่วยแล้วเขาคืนบ้าง
35:39หนูลองไปหาข้อมูลเกือกับมาเล่งในอินเตอร์เน็ต
35:44เขาบอกว่าจริง ๆ แล้วมันไม่ได้ตัดออกย่าขนาดนั้นหรอก
35:49แต่ว่าการรักษาหลังจากนั้น
35:52ทั้งการกินแล้วก็การใช้ชีวิตมันต้องเปลี่ยนใหม่หมด
35:58ตอนนี้กำลังใจมือสำคัญมาก ๆ ยังจริงนะพี่
36:03กำลังใจ
36:05เยอะมาก
36:07ฮังใจ
36:08กลิม ๆ และบ้าง
36:11เกอร์เจ้า
36:13เกอร์เจ้า
36:14ที่สุดที่สุดที่สุดท้าย
36:44มันทึกความหวยแต่
37:05ของชายแก่น้ำไร้รัง
37:07ครั้งที่หนึ่ง
37:09ตอนนั้น
37:11น่าจะเป็นจุดสูกสุดในชีวิตของฉัน
37:14ฉันมีชื่อเสียงขึ้นนั้น
37:17พอได้แล้ว
37:17หลังงานเขียงในเกอดชิง
37:19พี่โต้แน่ใจว่าทำแบบมีแล้วพี่จะสบายใจขึ้นie
37:25พลอยตอบให้เลยนะ
37:28พี่ไม่สบายใจหรอก
37:32พอ...
37:35ผู้ชายกันนั้นเกิ่งพี่ไปสามสิทกว่าปีเลยย่ะ
37:39ตอนนี้แม่พี่ปปวดเป็นมาเรง
37:40เขาไม่เคยมังสนใจพี่เลย
37:43มีใดพี่อ 집에 indicate ถือแม่อยู่คนเดียว
37:49ก็พี่เล่นตลัดขาดกับเขา
37:51และพี่ก็บอกทุกคนไม่ให้บอกอะไรขึ้น
37:54แล้วเขาจะไปรู้เรื่องdlingกับพี่
37:56และอีกอย่าง
37:59แม่พี่เค้าก็ไม่ได้บอกใครพี่โหร่
38:01หรือว่าเกลียดพ่อจริงไหม
38:03กissippiไม่ได้บอก แต่พี่รู้สึก efficiency
38:07รู้มั้ยว่าเขาพูดอะไรเกียวกับพี่
38:10เขาบอกว่าพี่คือความผิดผ้าถ
38:13บอกพี่คือบทเลียนบทหนึ่งในชีวิตที่เขาต้องต้าผ่าน
38:16พี่ไฮไลท์บทนั้นในชีวิต
38:17ชิ ชิ ชิ ชิ ชิ ชิ ชิ ชิ ชิ ชิ ชิ ชิ ชิ ชิม
38:20เดี๋ยวลูกตื่น
38:22พี่อย่าหนาความผิดพลาด
38:43ใช่สิ
38:47พรอยมันก็แค่คนนอกอะเนอะ
38:49พรอยจะไปรู้อะไร
38:50พรอยจะเป็นคนนอกอะไร
38:52พรอยเป็นเมียบ 카메� shaking
38:53พรอยไม่รู้ว่าพรอยไปทำอะไร
38:57พี่เจ็บฉันทำยังใจแค่ไหน
38:59ที่ผ่านมา
39:02พี่ก็เป็นแฟน
39:05เป็นสามี
39:06เป็นพ่อที่ดีมาโดยตลอด
39:08มีหรือไม่มีพ่อ
39:11ชอบคุ Uranus
39:12พี่ไม่ได้บอกพ่องไรเว้ย
39:15มันก็เหมือนกับว่า
39:18พ่อไม่ได้มีผลละอะไรกับชีวิตพี่เลย
39:22เข้าใจปะ
39:23แล้วพี่จะไปผูกใจเจ็บกับเขาเพื่อ
39:26เอาจริงๆนะ
39:33พลอยยังนึกขอบคุณพ่อพี่ด้วยซ้ำ
39:36จะไปขอบคุณเรื่องอะไร
39:38เอา
39:39ก็ถ้าพ่อพี่ไม่พลาดแล้วพี่เกิดมา
39:43ไท่ท่าน
39:44ลูกเราไม่รู้ป่านนี้ไปอยู่พี่พบไหน
39:48ดาวไหน
39:50จริงไหม
40:01พี่ก็รู้สึกเหมือนพลอยใช่ไหม
40:04ไท่ท่านอ่ะ
40:06ของควันที่ดีที่สุดของเราเลยนะ
40:10ดีที่สุดในชีวิตเราเลยล่ะ
40:16สงสัยลูกตื่นแล้วอ่ะ
40:24พี่มีอะไรที่ต้องสักการก็
40:28ไปทำนะ
40:30เดี๋ยวพลอยดูแลลูกเอง
40:32พี่ทำเนี่ย
40:38ทำให้พลอยกันรู้ไหม
40:40น่ะจ๊ะ
40:42ทำให้ตัวเองน่ะแหละจ๊ะ
40:46มาเลย
40:48มาเลย
40:50มาเลย
40:52น่ะ
41:02ชิงรองวัลสี่ไร
41:04ถึงจะไม่ชนะ
41:06แต่ชื่อเสียง
41:08ก็เอาโอกาสดีๆ มาให้
41:10ฉันกับเพื่อนๆ
41:12เลยตัดสินใจ
41:14เปิดสำนักพิมพ์ชื่อ
41:16ขจรไกล
41:18แล้วก็มีอาจ
41:20มีโตง
41:21คอยช่วย
41:22ที่ขจรไกลนี่แหละ
41:24ที่ทำให้ฉันได้พบกับ
41:26อ่อน
41:28เธอเป็นเต็กบัญชี
41:30ที่จริงๆแล้ว
41:32ชอบงานเขียน
41:34ก็เลยมาช่วยทำงานด้านเอกสารตัวไป
41:37พอนอกเวลา
41:40ก็มาขอช่วยพิสูตรอักศรด้วย
41:42เธอเก่งเลยละ
41:44ทั้งละเอียด
41:46ตั้งใจ
41:48ความคิดดี
41:50ใจ
41:52คิดไหม
41:54อีกใหญ่
41:58ไม่มีใครรู้ได้
42:02ได้จะขอ
42:04ทุกเรื่องราวที่โหร้าย
42:08ท่อยไป
42:10ลบไป
42:12ลิกๆ
42:14เลย
42:16ฉัน
42:18อยู่ตรงนี้
42:22ยืนอยู่ตรงนี้
42:26ที่เดิม
42:28และฉัน
42:30อยู่ตรงนี้
42:32สู้อยู่ตรงนี้
42:34ตรงนี้
42:36สู้อยู่ตรงนี้
42:40สู้
42:42ตัวครับ
42:44พ่อรู้สึกรหายใจจริงๆ
42:48ที่พ่อไม่กล้า
42:50ที่จะก่าวคำขอโทษ
42:54ตรงๆ ต่อหน้าลูก
42:56ทั้งๆ ที่ในใจของพ่อเนี่ย
42:58มันแต่งเปลี่ยงไปด้วยความรู้สึกผิด
43:02นั้งสือบทนี้
43:04พ่อขออุทิตย์ให้
43:08ความรู้สึกผิด
43:10ที่มีกับโตนะครับ
43:18วันนี้
43:20พ่อได้ทำ
43:22ในสิ่งที่ไม่ได้ทำมานานมากแล้ว
43:26พ่อได้ไปบวท
43:28แล้วได้ไปขอพออัตวรสรรรครับพ่อ
43:32ขอให้ท่าน veio'พอ insideโต
43:34แล้วก็ขกรอบครัว
43:36μέนนี้
43:37ค่าแต่พ่อผ ado
43:39ขอภาหง racer
43:41รุปชายของลูป
43:44ที่เขา
43:45กำนังมีลูก
43:48กำลังมีลูก เขาโรง วัยพร สุขภาพ
43:54และชีวิตของพวกเขาทั้งหมด
44:04วันนี้พ่อเพิ่งได้เรียนรู้เรื่องสำคัญเรื่องหนึ่ง
44:10เป็นเรื่องที่น่าเสียดายมาก
44:13ที่ชีวิตพ่อได้พลาดโอกาส
44:15เป็นประจักษพยาณ
44:19เฝ้าดูการเติบโตของโลก
44:24เด็กผู้หญิงคนหนึ่งที่พ่อรู้จัก
44:27ชื่อแจร์
44:29เข้ามาช่วยพ่อเขียนทั้งสือ
44:33หลังจากที่พ่อมือหัก
44:36เราเพิ่งรู้จักกันแค่ประมาณเดือนเศษ
44:40แต่พ่อก็ได้เห็นการเติบโตของเด็กคนนี้มาตลอด
44:44ไม่มีเมตรลอด
44:47การเติบโตของเด็ก
44:50เอาจาร์มาเดี๋ยวต่างให้
44:52เอาจาร์มาเดี๋ยวต่างให้
44:54เอาจาร์มาเดี๋ยวต่างให้
44:57TikT
45:24เฮ้ยผนาดเป็นแค่คนเพิ่งรูจจัก
45:28ไม่ใช่ลูกแถนแถ乓
45:31พ่อยังโอดผھูกพันกับมันไม่ได้เลย
45:34รู้อะไรก็ไม่สู้รู้ในจริงกรึ่งนะลูก
45:38พ่อพลาด แต่รู้สึกผิดกับลูกจริงๆ
45:42หวังจริงๆว่าพ่อพ่อจะยังพอมีโอกาสได้เห็นลูกเติดโต
45:47พ่อขอโทษลูก
45:49และถึงลูกไม่ให้อภายพ่อ
45:52แต่พ่อก็ยังอยากขอโทษลูกอยู่ดี
46:16บันทึกการบรรมเพ็นประโยชน์
46:18สัปดาห์แรกที่บ้านรับฝากผู้สูงไวของป่าพา
46:21งานที่หนูต้องทำเป็นงานซ้ำๆเดิมๆในทุกทุกวัน
46:24แต่สิ่งที่น่าสนใจก็คือ
46:27คนที่มารวมตัวกันที่นี่
46:34ติลักฟี่ มาไหม
46:36ขอโทษใหญ่พร้อมกันไหมยังค่ะ
46:406
46:416
46:426
46:436
46:446
46:456
46:466
46:476
46:486
46:516
46:526
46:536
46:546
46:556
46:566
46:576
46:586
46:596
47:006
47:016
47:026
47:036
47:046
47:057
47:067
47:077
47:087
47:097
47:107
47:117
47:127
47:137
47:147
47:157
47:167
47:177
47:187
47:197
47:207
47:217
47:227
47:238
47:247
47:258
47:268
47:278
47:288
47:298
47:309
47:319
47:329
47:339
47:349
47:359
47:369
47:379
47:389
47:399
47:409
47:419
47:429
47:449
47:459
47:469
47:479
47:489
47:499
47:509
47:529
47:539
47:549
47:559
47:569
47:579
47:589
47:599
48:009
48:019
48:029
48:039
48:049
48:059
48:069
48:079
48:0910
48:109
48:119
48:129
48:139
48:149
48:189
48:209
48:229
48:239
48:249
48:259
48:269
48:279
48:289
48:299
48:309
48:319
48:3210
48:339
48:34นั่นเธอม้า นั่นเธอม้า นั่นเธอร์
49:04พี่มีอะไรอยากถังน้องหน่อย
49:08พี่อ่านหลายงานบำเพลงประโยชน์ของน้อง
49:10เห็นที่น้องเล่าเรื่องตัวเอง
49:13ว่าพ่อก็ถิ่งไปเหมือนกัน
49:14ถ้าน้องเป็นพี่
49:20ถ้ายุอยู่พ่อน้องกลับมาขอโทษ
49:22น้องจะยอมให้อภัยเขาได้จริงๆ
49:26หนูไม่รู้ว่าหนูจะให้อภัยเขาได้ไหม
49:41พ่อหนูแทบไม่เคยติดต่ออะไรกลับมาหาหนูเลย
49:45แต่อย่างน้อยถ้าเขาพยายามจะอธิบายอะไรเหมือนลึงนก
49:51หนูคงอยากลองเปิดใจฟังว่าลึกๆเขารู้สึกอะไร
49:55ส่วนจะยกโทษให้ไหม
49:58ต้องว่ากันอีกที
50:14ยังยกไหมครับ
50:16ตอนนี้เข้าอยู่ไหน
50:30ส่งโลกให้ฉันให้พี่หน่อยได้ไหม
50:32ผู้นี้ชายใส่พี่จะไปไปหา
50:34รุงรก
50:36รุง
50:37รุง
50:38รุง
50:41รุง
50:43รุง
50:44รุง
50:52แจน
50:53นึง นึงก็คุยกับนึกลูกลูกว่า
50:57เข้าขอแล้วข้าฉันบ้างแล้วพาไป
50:59เดี๋ยวผู้นี้ต้องใส่ ๆ เขาจะแวะมาหาที่นี่
51:17คืนนี้
51:20นี่จัน
51:23เพื่อนกัน
51:25มีฉันและเธอ
51:30ทองฟ้า
51:32ที่ดูกว่างใหญ่
51:35เสมอ
51:37มีเธอ
51:39ให้เป็นที่พัดกาย
51:44ใจ
51:46คิดไหม
51:49อิ่งใหญ่
51:53ไม่มีใครรู้ได้
51:57ได้จะขอ
51:59ทุกเรื่องราวที่โฮ
52:03ทุกร้าย
52:05ถอยไป
52:07ลบไป
52:09ลึกลึก
52:11เลย
52:12ฉัน
52:14อยู่ตรงนี้
52:18จะยืนอยู่ตรงนี้
52:20ที่เดิม
52:24และฉัน
52:26อยู่ตรงนี้
52:28ฉัน
52:30อยู่ตรงนี้
52:32ไป
52:34ไป
52:36จะไป
52:38ให้ถึง
52:40สั้นชัย
52:41ด้วยใจ
52:42ที่ไม่ยอมพา
52:44ในใด
52:46ด้วยใจ
52:48ที่ไม่ยอมพา
52:50ในใด
52:52ลูก
52:54คือความผิดพล่าน
52:56ที่ยิ่งใหญ่ที่สุด
52:58ในชีวิตของพ่อ
53:04หนูขอโทษ
53:06หนูขอโทษที่หนูเขียนดดความนั้น
53:10อันนี้จะเป็นครั้งสุดท้อง
53:12ที่แม่จะพูด
53:14พูดสาย
53:16เอมพูดสงสัย
53:18สงสัย
53:20จุดท้อง
53:22ทุกเรื่องราวที่โหล
53:26ราย
53:28เกาวไป
53:30ด้วยใจ
53:31ที่มันของ
53:34ฉัน
53:36อยู่ตรงนี้
53:40ซูอยู่ตรงนี้
53:42ที่เดิม และฉัน อยู่ตรงนี้ สู้อยู่ตรงนี้
53:57ไปเธอไป ให้ถึงสั้นชัย ด้วยใจที่ไม่ยอมหาในใด
54:16บกโลยให้รู้กันไป มีเธอขอยู่
54:29ฝาเทียงมีเปลี่ยนสี เมื่อดำวันนี้ ครุงนี้ฟ้าใหม่
54:41จะไม่ทอ ทุกเรื่องราวที่โหนร้ายก้าวไป ด้วยใจที่มันคง
54:56ฉัน อยู่ตรงนี้ สู้อยู่ตรงนี้ ที่เดิม
55:09และฉัน อยู่ตรงนี้ สู้อยู่ตรงนี้