ย้อนหลัง
Category
😹
FunTranscript
00:00มันจะมีบางครั้งในความมั่นใจ
00:04เปล่ากล้านว่ายว่าย
00:07ผู้หญิงใส่ได้ ผู้ชายใส่ดี
00:10ตัวนี้พึ่งลองหมุนเลยนะคะ
00:13หวังกับคุนน้องมาก
00:14ถ้าสนใจรอบได้นะคะ
00:19ขอบคุณนะคะ
00:21ให้งั้นตอบสบายเลยนะจ๊ะ
00:30หวิ หวิง
00:34อยากลองสวยด้วย
00:38แพงไหมว่ะ
00:42โหโห
00:44ได้ชายนมตั้งหลายแก้วเลยนะแก้
01:00บ้.'
01:05เฮ้ย ไปชนอะไรไหมอะเฮีย
01:07อะไร
01:08อะไร
01:09อะไร
01:10อะไร
01:11ก็ถามอยู่ว่า อะไร หรือตอบอะไร
01:13เอียะกวนเหรอ
01:16อะไรรสเถอะ
01:18ก้องแหลกแล้วเหรอ headed
01:20เออ...เนdanะและ
01:21โห..และมันอยู่ของมันดีๆ
01:23เอียะคิดนึงอย่างไรอยู่ไปชนมันอะ
01:25ส grains ไม่ได้มัน внückนี้
01:26FBE อาง strategically
01:26เหมอแล้วขับใช่ไหมเอียะ
01:28ไม่ใช่เหมา
01:40สัมบาย สัมบาย
01:43joo ได้คลuger ๆ...
01:45สรุป การมาate
01:47เฮ้ย เดี๋ยวนิยวพ่อ
01:51แค่ตีราคาก่อนแผ presume
01:53อันนี้ต้องเอาไว้
01:55รู้ตรงนี้ไม่รู้ เหมือน Stories
01:58แต่มันค่ะyiร Ng 500 นะฮีีย woo
02:03ค่ะโรง ค่ะแร่งอะไรนี้ แค่ดู เฉยๆ ยังไม่ทำกันอะไรนี่
02:07ที่ให้มาดูก็ยังไม่ได้ stataสินใจ ว่าจะส่อมนะ
02:12แค่ให้มาประเมินราคา
02:15พ made up right, 小 Til & F
02:16ก็ไม่คิดว่าฮียยย Legend ชนที่ขนาดนี้
02:19พอพอลังประusementทน์ ก็เลยซ้웃มาเมียร์ดแล้ว
02:24ผมนั่งแกะดูแต่ลาชิ้น แต่ลาชิ้นออกมาเนี่ย
02:27เอีย ไม่คิดจะให้ข้าแรงผมแล้วเหรอ
02:29言üngね
02:32รสส overnight แบบนี้เนี่ย
02:34เอีย ไม่คิดจะซ่อมอยู่หรือครับ
02:36แกะแล้วนั้นเราอ่ะ
02:38レอแกะตายไม่ดีกว่านะครับ
02:41หรือว่าเอีย เป็นระเภทที่พองกันว่า
02:42ถ้าไม่ปamm่วย collient
02:44สุดท้ายเนี่ย ไม่เปล่าหมอหรือถ้า
02:46собственно
02:50ผม הנ่ütfen
02:52นี้เสีย ネิงที่มี
02:54เฉียยากเฉียหน่อยเนี่ย
02:58เขาเรียก เฉียหน่อย เฉียมาก เฉียง่าย
03:02ไม่คุยล่ะกับเนี่ย
03:05โต... หาเจ่ เฉีย เรียกผมกับดีกว่า
03:07ไม่ต้อง ๆ
03:08รายนั้น จาอยังนี้aterial มกันเป็นว่างอยู่
03:11เอาอย่างนี้
03:13เดี๋ยวไง bientôt
03:16กว่าเจ้า มันที่นี่
03:46แรกไฟทริษาล
04:16ขอบคุณมากนะ
04:29ขอบคุณมากค่ะ
04:32ขอบคุณค่ะ
04:37ไปสู่สุกตินะ อย่าอำติง
04:40เอาโหสิกรรมให้สันนะยาย
04:47แล้วเจอกันนะยาย
04:49เดี๋ยวพวกเราก็จะตามไป
04:55ดีลูก
04:57โอ้ย โอ้ย
04:59หวยนะคะ
05:00ได้
05:01ขอบคุณมาก ๆ ๆ เลยนะคะ
05:04ที่มากัน
05:06ยังไง ๆ ก็ต้องมาอยู่แล้วแหละ
05:08พว่ let us work, then, 머리 Elementary
05:12ออกสินnn เหมือนกับคนในครอบครัว gospลัวแล้ว
05:15ถ้ามีอะไรให้ช่วยนะพ่า
05:16ถ้าเป็นอะไรให้ช่วยนะพ่า
05:17ขอบคุณค่ะ
05:19แค่พงหลีที่สุกมาเนี่ย
05:20ก็ช่วยให้พ่ารมนี่ขึ้นเยอะเลยค่ะ
05:23ขอบคุณค่ะ
05:25เหนื่อยหน่อยแน่โจโจ
05:36โจุ๊igger
05:37ไม่รู้สิ มันไม่ไม่อยากให้เธอ
05:39แกเหมือน
06:05หลับชื่อชื่อ
06:07เหมือนที่หนวเข้าไปปูกแคมะวันเลยค่ะ
06:14ไปลาสุดยายกับไป
06:37คุณยาวสีล
06:40อยู่คนสวยมากแล้วนะ
06:43ไม่มีหนูแต่งตัวสวยด้วยนะ
06:46เราเอาเงินเก็บของหนูเนี่ย
06:48ต้องใจซื้อชุดนี้มากส่งยายตัวเฉพาะเลยนะ
06:52ไม่ต้องห่วงเมืองข้อพูดมาหาแล้วนะ
07:07ไม่ต้องหา
07:22ไม่พา
07:25คนกับหน้ามัน
07:26อย่าเอาสิลมาขอข้าวหนูกิน
07:29แต่หนูไม่ให้เขากินนะ
07:31ไม่คิดว่าหนูจะให้เขากินตอนที่เขาตื่น
07:35แต่เขาไม่ตื่นนะว่ะ
07:37คุณน่าจะตามเจอใหญ่เก็ดตอนแต่ตอนนั้นนะ
07:41เดี๋ยกลาชั้นจะตามเจ๋ยายกัน แต่ตอนนั้น
07:47ไม่รู้ แจ้นไม่รู้ ก็ไม่มีใครรู้ล่ะ
07:54แล้ว พวกเราก็คุยกันแล้ว
07:56เราก็จะครวบคุมเรื่องอพลาดการกินของพเขียiet
07:59ใจไม่ผิดหรือลูก immortal replace ไม่มีความผิดเลย
08:03ไม่ใช่ความผิดของหนู
08:07ป่าขอบคุณจาร์มากๆ ksi
08:09พี่ฉันดูแล คงยายออกฝินเป็นอย่างดีให้ป่า
08:16เธอไหร่หรอก
08:39ไม่เกิดเจ้าไง
08:45กิน
08:58ขกอย่าง โดดกัน
09:03ุนเถอะ
09:06อยู่นั่นด้วยนะ
09:11ผมเอาไปให้คุณยายเรียกครับ
09:13ไม่เป็นไร คนเยอะครับ
09:23หนูแค่...
09:25หยิบหลับไปตอนกลางวันแปลกเดียวเอง
09:28แล้วคุณยายเขาก็หลับไปเลย
09:31หนูไม่รู้ว่าตอนนั้น คุณยายเขาลองให้ให้ช่วยอะไรบ้างหรือเปล่า
09:36โอ้...
09:37หมอเขาก็บอกแล้วนี่
09:39ว่าสาเหตุการณ์ตายอ่ะ
09:42มาจากหัวใจล่มเหลวเชียบพลัน
09:45ก็แค่นอนหลับแล้วก็ไปเลยอ่ะ
09:49อืม...
09:52คุณยายออมสินแก้ก็แก่มากแล้วนะ
09:55โรคก็จำตัวแก้ก็เยอะ
10:00โจทย์ อย่าโทษตัวเองเลย
10:03เนี่ย
10:06ก็ดูแลแก่มาทุกคนล่ะ
10:09ว่าวันนี้แก่ไปแล้วลูก
10:14ก็ทำใจไปแล้วนะ
10:16แต่พอมันมาจริงๆอ่ะ
10:18ก็ก็ใจหายอ่ะ
10:20อืม...
10:22อืม...
10:28คนเรา...
10:29ถ้าถึงเวลา
10:31มันก็ต้องไปด้วยกันทุกคนนะหละ
10:35จะแก่...
10:36หรือเด็ก...
10:38ผู้หญิงหรือผู้ชาย
10:40จะพอใจวายหรือโรคเมร็ง
10:44สุดท้ายอ่ะ
10:46มันก็ไม่มีใครหนีความตายไปได้พ้นหรอก
10:49ไม่ได้พ้นหรอก
10:57อืม...
10:59ชีวิตคนเราเนี่ยนะ
11:02เหมือนสั้นหรือเกิน
11:06อย่างว่า
11:12นุกนุกสวัสดีค่ะ
11:14นามไหมคะ
11:15อืม...
11:16ไม่เป็นไรไม่เป็นไร
11:17เอาลับเพื่อนเธอไปไหนเท่าล่ะ
11:20ตั้งกับมายังไม่เห็นเลย
11:27มาส่งคนยามสิ่งของตันเหรอ?
11:29คนยายที่นอนได้ทุกคืนอ่ะ
11:31เขาก็อยู่แล้วนะ
11:34คุณสาวมากเลยเหรอ?
11:43ไปเลยวะ
11:44ให้เร็นด้วยนะ
11:45ไปเลยหรอก
11:46ไปเลย
11:49เอา...
11:50ไม่พอใจอะไรก็อย่าไปลงกับหมาสิ
11:57อย่างไร...
11:58เห็นว่าเสียน้ำตาไปหลายลิตเลยเหรอ?
12:02ต้องยุ่งอ่ะ
12:03อ่ะ
12:09บางทีอ่ะนะ
12:12ชีวิตเราก็ต้องฝึก
12:15ที่จะหาข้อดี
12:16จากเรื่องร้ายๆมั่ง
12:17เรื่องร้ายๆมั่ง
12:20วันก่อนเธอก็บอกเองนี่
12:23ว่าไม่เข้าใจเรื่องความตาย
12:26นี่ไง
12:28เรื่องนี้
12:30อย่างน้อย
12:32เธอก็จะได้เรียนรู้อะไรมากขึ้น
12:35คิดแบบนี้มันหลอกวินชัด
12:39อืม...
12:43ชีวิตอ่ะ
12:45ยังไงมันก็ต้องเจอความสูนเสีย
12:49แต่ความสูนเสียเนี่ย
12:52มันคือวัตถูดิบชั้นดีเลยนะ
12:56ยิ่งเธอจะสมัครประกวดเขียนเรื่องสั้นด้วย
13:05วัตถูดิบชั้นดี
13:08งั้นรู้มก็คงต้องส่วนเสียเยอะเลยนะ
13:12จากที่อ่านใน
13:14เรื่องล่าจากของเขาสีฟ้าแล้วนะ
13:23ขอโทษ
13:25ไม่ได้ตั้งจะได้พูดอะไรอย่างนั้น
13:29นิดหน่อยช่างมันไม่เป็นไรหรอก
13:32เธอ
13:40เธอ แล้ว
13:43อยู่ ๆ ทำไม
13:45ถึงจะอยากไปประกวดอ่ะ
13:47ไปเขียนเรื่องสั้นเนี่ย
13:50เออตรงเลยก็อยากได้เงินอ่ะ
13:53อีกอย่าง
13:57อีกอย่าง
13:59เหมือนก็คิดว่า
14:01หนูน่าจะชอบงานเขียนมากขึ้นแล้ว
14:03อืม
14:05พอได้ลองมาทำดูจริง ๆ แล้วก็
14:09รู้สึกว่าตัวเองก็พอทำได้
14:15มันเป็นอย่างที่รู้พูดจริง ๆ หรอ?
14:16พูดจริง ๆ หรอ?
14:18ความสูนเสียคือว่าทุดิบฉันดี
14:23แล้วถ้าอย่างนี้
14:26ถ้าหรือยังชอบงานเขียนอยู่
14:28มันก็ยังต้องเจอเรื่องเศร้า ๆ
14:31หรือว่าความสูนเสียอีกเยอะเลยใช่ปะ
14:33ความไม่ชอบเลยอ่ะ
14:35ไม่ชอบความรู้สึกแบบนี้เลย
14:40ผมไม่อยากหมดคุณหน่อยรู้สึกแบบนี้กับคายอิท
14:44ไม่อยากต้องมานั้นเสียใจแบบนี้
14:47มองยอมเปลี่ยนตัวเองเป็นเครื่องจากของ ji equi
14:51selection ๆ ายางเธลี mortality
14:55กันดีสุดไป
15:03เธอฝืนไม่ได้หรอกนะ
15:07ถึงจะอยากฝืนยังไงเธอก็ทำไม่ได้
15:13ไม่ว่าจะสูญเสีย สมหวัง ผิดหวัง
15:17จะทุกหรือจะสุขยังไง
15:20มันก็คือประสบการณ์ชีวิต
15:25บางเรื่องเนี่ย
15:28เธออาจจะเจ็บปวดแทบตาย
15:32แต่วันหนึ่ง
15:34เธอจะขอบคุณที่มันเกิดขึ้น
15:39เพราะมันจะเป็นส่วนสำคัญที่ทำให้เธอโต
15:43น่ะ แล้วยังไงเนี่ย
15:45วันนี้เปลี่ยนลุกหรือ
15:46น้องแสวได้ป่ะ
15:47ก็อยากแต่งตัวใส่สวนสมเยอมสินอ่ะ
15:49น่ะ แล้วยังไงเนี่ย
15:51วันนี้เปลี่ยนลุกหรือ
15:53น้องแสวได้ป่ะ
15:55ก็อยากแต่งตัวใส่สวนสมเยอมสินอ่ะ
15:57น่ะ ไป อย่าไปส่งคุณยายกัน
16:01แต่งตัวใส่สวนสมเยอมสินอ่ะ
16:06น่ะ ไป อย่าไปส่งคุณยายกัน
16:19เอ่ย ลุก แล้วถ้าช่วงนี้บ้านประพาเขาปิดอยู่อ่ะ
16:23เราจะหาที่ทำงานที่ไหนดีอ่ะ
16:27โอ้ย ใส่เย็น อย่าไม่ต้องลิอีบหรอก
16:30ทำไม โชว์นี้ไม่ร้องเงินแล้วหรอ
16:36เรา แค่อยากจะช่วยพาเขาให้เสร็จเรื่องนานสบก่อน
16:42น่ะ!
16:44น่ะ!
16:46น่ะ!
16:48น่ะ!
16:50น่ะ!
16:52น่ะ!
16:54น่ะ!
16:56น่ะ!
16:58น่ะ!
17:00น่ะ!
17:02น่ะ!
17:04น่ะ!
17:06น่ะ!
17:08น่ะ!
17:10น่ะ!
17:12น่ะ!
17:14น่ะ!
17:16น่ะ!
17:18น่ะ!
17:20น่ะ!
17:22น่ะ!
17:24เกรียมพื้อ
17:26น่ะ!
17:28น่ะ!
17:30น่ะ!
17:32น่ะ!
17:34น่ะ!
17:36น่ะ!
17:38น่ะ!
17:39น่ะ!
17:40น่ะ!
17:42ตัวสะสวยเชียร์ ไปไหนมาลูก
17:56ยายอมสินแม่ของป่าพาเขาหรอแม่
18:02คุณยายอมสินนะ
18:04อ๋อ คุณยายคนที่เขาลุ่มลงลุ่มลุ่มใช่ไหม
18:08แชน
18:12แจน เป็นอะไรหรือเปล่าลูก
18:19เป็นอะไรหรือเปล่าลูก
18:28ไม่เป็นไรค่ะแม่
18:29เดี๋ยว คุณของไปนั้นกันนะคะ
18:42เป็นอะไรของมัน
19:12คุณสุภาค่ะ
19:23มีอีกเรื่องที่หนูอยากแชร์
19:25นอกจากคำแนะนำที่ให้ก่อนลุกษาไว้แน่นๆตอนคุย
19:29ที่จริงหนูเองก็เป็นคนหนึ่งค่ะ
19:35ที่เวลาคุยกับแม่ทีไรก็คุยกันไม่เคยรู้เรื่อง
19:40หรือคุยทีไรก็ถ่าร untuk กัน
19:43จนหนูท็อบจะเล distractions กับแบ่қไป
19:45แต่เมื่อวันนี้
19:48คุณยาคนนึงที่หนูรู้จักพึ่งเสียไป
19:51ถึงจะเป็นแค่เวลา สั้นๆ
19:54ที่หนูได้กล้ferenceกับคุณยาคนนั้น
19:56แต่หนูก็เสียใจ
19:58รองห้ายอย่างที่ไม่คิดว่าจะรอง
20:01หนูเลยได้คิดว่า
20:02ถ้าแม่หนูตาย
20:04หรือเกิดเป็นอะไรขึ้นมา
20:07นั่นทำให้หนูรู้สึกอยากคุยกับแม่ให้ดีขึ้น อยากกอด อยากทำดีกับแม่ให้มากขึ้น ในเมื่อยยังมีเวลา
20:19หนูเข้าใจดีว่าลูกสาคุณสุภาอายุแค่ 12 อาจจะยังคิดไม่ได้แบบนี้
20:27ที่เข้าใจเพราะไม่กี่วันก่อน หนูก็ยังไม่ได้คิดแบบนี้เหมือนกัน
20:32ช่วงเวลาของวัยรุ่นเป็นช่วงเวลาที่ยากจะเข้าใจ
20:36คุณสุภาอุทธนรอเวลาให้ลูกสาวโตขึ้นก่อนนี้อีกนิดนะคะ
20:41ขอส่วงกำลังใจให้ค่ะ
20:44คุณสุภาอุทธนรอเวลา
21:06ขอบคุณนะคะ
21:08บ้านกันดีๆนะคะ
21:10ขอบคุณมากๆ
21:12ขอบคุณค่ะ
21:14ขอบคุณค่ะ
21:16ขอบคุณค่ะ
21:18พิธนรอเวลา
21:20เท่าที่เผลรนได้อ่านijau մ だอ pounds เป็นประหยuct?
21:24เผลรว่าไอ้แจร์ disappeared
21:26โอ้งมีเปลี่ยนประเยอะแล้วนะคะ
21:28มัตolorออนหยุดว่า
21:30อยู่ที่บ้านเขาไปไงบ้างค่ะ คุณแม่
21:32แม่ก็มาเห็นมาหมดกันนะคะ
21:35แต่เมี่ยวว่า
21:37ใจของอร์อนหยุดพึ้น perfect
21:38อร์อตaving is a million
21:40ต่ออยู่ไงครับ มันแม่
21:44แจนเขาก็
21:46ใจเย็นขึ้น
21:48แล้วก็ไม่มีหวงนั้นมาก่อนค่ะ
21:50แล้ว หลังหลังเย็น
21:52เรากอดกันมากขึ้นไปนะคะ
21:56ไม่คิดยังไงนะคะ
21:58ถ้ายังก็
22:00เป็นไปในทางเดียวกันกับที่เฟินอาจให้บันเต็มเลยค่ะ
22:06ไม่รู้
22:08ตะวายมากค่ะ
22:10ใจแจงบ้างแม่แล้ว
22:12มาช่วยป้าทุกวันเลย
22:16เรียกว่าเหมือนกันนะคะ
22:18แป๊บๆก็
22:20สวดครบสามคืนแล้ว
22:22พวกนี้ก็เผาแล้ว
22:24อืม
22:26เวลามันก็เดินเร็วแบบนี้แหละ
22:30ขอบคุณ
22:32ขอบคุณ
22:34ขอบคุณ
22:36ขอบคุณ
22:38ขอบคุณ
22:40ขอบคุณ
22:42ขอบคุณ
22:43ขอบคุณ
22:44jes
22:46ขอบคุณ
22:49ครบ
22:50ขอบคุณมากมากเลยค่ะ
22:52ขอบคุณมาก ๆ ค่ะ
22:57เจ้าไงค่ะ
22:59ขอบคุณมากเลยค่ะ
23:20ไอ้ นก
23:24สามสี่วันมาเนี่ยมันยุ่งถ้าจน
23:28ฉันไม่มีเวลาจะได้รู้สึกอะไรเลย
23:32นก
23:35เธอว่าเราดูแลแม่ได้ดีพอไหม
23:40เราหมายถึงว่า
23:42เราอ่ะ
23:44ดูแลแม่ได้ดีมากตามที่หมอสั่ง
23:47นะ like
23:48แต่ฉันก็ควรจะคิดได้ดอาวที่แม่ก็มีเวล่าอีกไม่มาก
23:56ฉันควรจะส慢慢เป็นตามใจแก เข้นมากกว่านี้ใช่มะ
24:01ฉันควรจะพาแม่ออกไปเชี่ยวเยอะเยอะ
24:05ดีกว่าให้แกนนอนอุดๆอยู่ใกавливаша
24:09ฉันควรจะส들을ตามใจให้แก começบออะไรที่แกยชอบ
24:15แทนที่เจ้าของที่แม่ชอบกินมาเสิร์บให้บนฝาโลงแบบเนี่ย
24:26เธอเธอไม่พูดอะไรหน่อยเลยเหรอ
24:29อืม
24:30พูด
24:31พูดอะไรอ่ะ
24:37ฉันคิดว่า
24:39เธอนะ
24:41เข้าใจทุกเรื่องดีอยู่แล้วนะพระ
24:45ตั้งแต่รู้จักกันมา
24:49เธอน่ะเป็นลูกที่ดีเยี่ยมนะ
24:55รายการดูแลคน
24:58มันไม่ใช่เรื่องง่าย
25:02แต่เธอ
25:04ก็ไม่เคยบวกพร่องเลยแม่แต่นิดเดียว
25:09ฉันว่า
25:10เธอแค่อยากระบายความเศร้าออกมา
25:17แล้วฉันก็เป็นคนรับฟังไงอ่ะ
25:25แต่ฉันก็อยากให้เธอปลอบฉันบ้างอยู่นี่แหละ
25:28โอ้โห
25:32เธอทำอยู่นี่ยังไงอ่ะ
25:34ดีขึ้นไหมอ่ะ
25:38อืม
25:42โอ้โห
25:46อืม
25:50อืม
25:51อืม
25:54ครับใจเมื่อกัน
25:57ความจริงฉันมีเรื่องสําคัญจะอั jätte
26:02ทิม
26:04เคย Developer at 利修วитิฉันบ้านรับฝากล่산
26:06ไหม
26:08แล้วทุกคน่าแม่ว่า Kultur ที่ border ททุกคนรู้
26:10กันВาครับที่พาเปิดลับฝากตะตา
26:13ยายๆ เพราะว่า ป้าตัวว่า
26:14ไม่อยากให้บ้านมันเงียบ
26:16Pie Hope would be able to make my aunt
26:18แกจะได้ไม่ง่compass
26:20แต่ก็นี่ละค่ะ
26:22aspireด mismิéndว steering
26:24ไป มองไป has been made a long way
26:28แล้ว
26:30ทธ según16 เส Yin
26:32ภาก็มาทบทวนชีวิตดู
26:38ภาว่าภาอยากพักค่ะ
26:44จริงๆ ป่าภาก็เกินกับโจ้ๆ มาสักพักแล้วนะคะ
26:49แล้วก็จังหวะพอดีเลยเพื่อนโจ้ๆ ชวนไปทำร้านเจ่วห้อน
26:53ก็เลยคิดว่าจะถือโอกาสนี้เปลี่ยนงานด้วยค่ะ
26:57เอ่อ ถ้าภาจะปิดมันก็ต้องปิดกันนะ
27:00ทำงานบริการด้านนี้都有ก็ต้องอربากใจ
27:05แต่ก็ดีนะ พักก็ได้พ рукน
27:08จริงๆ แต่ว่าเดี๋ยวเราก็ไปเยี่ยมเหมือนเดิมเอ่าล่ะ
27:14ซื้อขนมแล้วไปนั่งกิน Tadaิ
27:25ที่บ้านหลังแล้วค่ะ
27:27เพราะว่าพี่ชายก็เห็นว่าพาไม่ต้องดูแลแม่แล้ว
27:31เขาก็เลยจะชวนให้พาไปอยู่นครสวรรย์
27:35พากก็เลยคิดว่าพาจะไปค่ะ
27:42เอ้า แต่แจนไม่ต้องห่วงเรื่องบำเป็นประโยชน์นะลูก
27:46เดี๋ยวป่าจะคุยกครูเพินให้เอง
27:55เดี๋ยว เห็น
28:14ป้านขอนั่งเลยนะ
28:25ป้านหลังลูกชั้นติ
28:39มีครู
28:42อันนิจ้าวตสังคาลา อุปัฒวายะธรรมิโน อุกวาชิตตวานิลูกฉันตี เตสัง อุปัฒสัมโมสุขโค
28:58เธออยู่ตรงนี้ เธอกันดี ต้องข้างๆ ในวันที่เธอออนแรง มองดูที่แสงจันฉันอบเธอ
29:18เมื่อยามใดที่เธอทอ มีอ้อมคันรอกดเธอ
29:26ฉันอยู่ข้างเธอเสมอ แม่มองไม่เจอ ส่งใจถึงกัน
29:34ให้เธอรู้ไว้ ให้สู้ต่อไป แม่ลงก็ให้ลุกขึ้นมา
29:52อย่ารอช้า อีกมีสถา รอเธอสมะ กำลังใจจากฉัน ที่ส่งมาให้เธอ
30:10ขอให้เธอ มีพลัง เก้าเดิน
30:18ฉันอยู่ตรงนี้ ขอให้เธอ ตรงนี้ อยู่ขึ้นข้างเธอ
30:26ฉันอยู่ตรงนี้ ขอให้เธอ ตรงนี้ อยู่ขึ้นข้างเธอ
30:34ฉันอยู่ตรงนี้ ขอให้เธอ ตรงนี้ อยู่ขึ้นข้างเธอ
30:47ขอบคุณนะพ่า ขอบคุณมากมาก
31:17อาวะสรัง สรังที่ต่าง อุปาสนาง โอธิโทมนาชา ฆาศาษา
31:25เฝ้าหมองเธออยู่ตรงนี้ เธอคนดีต้องเข้มๆ
31:33ในวันที่เธอออนแรง มองดูดีแสงจันถนอบเธอ
31:41เมื่อย่างใดที่เธอทอ มีอ้อมคันรอกอดเธอ
31:49ฉันอยู่ข้างเธอเสมอ แม้มองไว้เจอ สงใจถึงกัน
32:00เชิญค่ะ
32:04ช่วยถึงกระฝั่งไหมคะ
32:06ยืน pomp und
32:09พี่จะถึงไหมครับ
32:11พี่จะถึงไหมคะ
32:13macro
32:14cue r
32:16ช่วยถึงกระป่างให้ค่ะ
32:18ขว่อยมาค่ะ
32:19ขออันนี้เวricaneเลยไหมคะ
32:20อันนี้ไม่فيไรค่ะ
32:23ฉันเดี๋ยว businessman r
32:26tangled it down
32:31ทังนี้ค่ะ
32:34ap
32:43พวกที่ตรงนี้นะคะ
32:45เดี๋ยวไปเบิง entrar neglected
32:48เออ
32:50เดี๋ยวเขาจะไปทำอะไรต่อ уgrow
32:52เดี๋ยวเปิ่นช่วยแล้วเขาไปดงนู้有沒有
32:55ออกจริง
32:56เดี๋ยวตามไปนะอ่ะ
33:00I can wash your body
33:01ใช่ค่ะ ได้เก็บของแป๊บหนึ่ง
33:27แม่จ่า พามาปฏิบัติทำ
33:31พายยกปุ่นกุศลทั้งหมด
33:33ให้แม่เลยนะ
33:42แม่แม่นะแม่
33:45พาอาจจะบวดทีไปตลอดชีวิตเลยก็ได้
33:49แม่วะดีไหม
33:54เราน่าจะมีโอกาสได้คุยกันเยอะๆก่อนนี้มากเลยนะแม่นะ
34:01แม่ทีไปตอดสิ
34:03ของแม่ที่องข์
34:05สิ ของแม่นี้
34:10เสียงสิ
34:12แม่ทีไปตามล่า
34:15เธอติสิ
34:17น้ำไม่ไหลอีกว่ะ
34:47น้ำไม่ไหลอีก
35:17น้ำไม่ไหลอีกว่าป่ะ
35:25พี่เราก็ชวนให้เราไปอยู่น้ำคอร์สหวันนะ
35:28เราถือว่าไงอ่ะ
35:42เราว่าคุณจะไป
35:50ก็ดีนะน้ำคอร์สหวันร์
35:58น่าจะดีกว่าที่เนี่ย
36:00แล้วเธอไปอยู่ตรงนั้น
36:04ก็ได้อยู่กับพี่น้องครอบครัว
36:08ฉันว่าน่าจะดีสำหรับเธอแล้วละ
36:12ไม่ความว่าเธอโอเคเท่าจะไป
36:20โอ้...ก็ต้องโอเคอยู่แล้วสิ
36:26โตโตกันแล้วเนี่ย
36:28แล้วก็จะว่าไปนะ
36:32เธอได้ไปอยู่กับครอบครัวเนี่ย
36:36ฉันเองก็อุ่นใจนะ
36:38เพราะว่า
36:40ไม่ต้องมาคอยกังวลว่า
36:42เธออยู่คนเดียว
36:44แล้วจะ...
36:46อยู่ยังไง
36:48จะทำอะไรเนี่ย
36:50มันเสียใจเลยเหรอ
37:04โห...พา...
37:08ฉันเองก็เสียใจนะ
37:12แต่ว่า...
37:14เรามันก็...
37:16อายุแก่กันปูนนี้แล้วอะ
37:18ผ่านเรื่องราวอะไรกันมาก็ทั่งเยอะ
37:20มันต้องเลิกโรเมนติก
37:22แล้วมันเรียวรีฟิกได้แล้ว
37:24อืม...
37:26อังไลมันทำให้เธอกินแบบนี้เหรอ
37:30อ้า...
37:32ก็เธอมาถามฉันเองอะ
37:34อ่ะ...
37:36อ่ะ...
37:38อ่ะ...
37:40อ่ะ...
37:42อ่ะ...
37:44อ่ะ...
37:46เธอมาถามฉันเอง
37:55เธอนี่มันแบบ...
37:57นี่เงาอ่ะ
37:59หว่าเฮ้ย...
38:14ทำไมนึงเป็นคนงี้อีกอ่าของกี้วะ
38:29เธอคือสัญญาณ
38:40เธอคือสัญญาณ
38:41เธอคือสัญญาณ
38:53ลุง
38:54นไปตัวใหน่อย
38:59ที่หลังจะมานัดร่วงหน้าด้วย
39:11ไม่อยู่ๆเข้ามาในบ้านแบบนี้
39:14มีมารยาตบ้าง
39:15ทอทีลุง
39:18ก็อยู่บ้านไม่มีอะไรทํา
39:20บ้านก็พาก็ปิดแล้ว
39:23หนูก็แค่ไม่ค่อยชิน
39:26นัดนี่มาทําอะไรอ่ะ
39:29เอางานมาส่ง
39:32งานเนี่ย
39:35ก็ไหนเธอเคยบอกว่าจะไม่ทํางานที่อื่น
39:38นอกจากบ้านพา
39:44แล้ว...หยุดจะทำอะไรหนูเปล่า
39:51เอ้า...ว่ามามีอะไร
39:59ก็ต้องกัน...
40:01ก็ต้องกัน...
40:02ก็ต้องกัน...
40:03ก็ต้องกัน...
40:05ก็ต้องกัน...
40:06ก็ต้องกัน...
40:08ก็ต้องกัน...
40:09ก็ต้องกัน...
40:10ก็ต้องกัน...
40:12ก็ต้องกัน...
40:13ก็ต้องกัน...
40:15ก็ต้องกัน...
40:16ก็ต้องกัน...
40:17ก็ต้องกัน
40:36ก็ REALLY...
40:37ก็...
40:38ลูกเห็นลูกขียนไม่จบเสร็จที่อ่ะ
40:42แล้วก็เห็นว่ามันเป็นเรื่องแม่กับลูก
40:44ลูก
40:46ก็เลย
40:48นี่ประสบการณ์แล้วก็
40:50ถือวิศาสะเขียนเองซะเลย
40:53นุง อยากโกตหนูเลยนะ
40:56ถือว่าหนูช่วยแบ่งเบางานลูกไง
40:59หนูก็ไม่ได้จะคิดเงินเพิ่มด้วย
41:07เขียนดีนะเนี่ย
41:10ห้า
41:12ว่าไงนะ
41:14บอกว่าเขียนดี
41:16เดี๋ยวขอไปปรับอีกนิดนึง
41:18แล้วส่งงานได้เลย
41:24ขอบคุณที่ชมละรุง
41:30อย่างนี้ อินมากเหรอ
41:34ก็ให้มันอินนะเธอ
41:36เธอรอกกับแม่ทุกวันขนาดนี้
41:38เธอเนี่ย
41:42มีทักษะในการเขียนนะ
41:44รู้จักผูกเรื่องความตาย
41:48เอาประสบการณ์มาเล่า
41:50ไม่น่า
41:52ไม่น่าใช้เอออายทำการบ้านแทนเหรอ
41:56อะไร God
41:58ค lunch
42:00กฆ่าหนูก็ไม่ได้ใช้ทุกงานสักหน่อยนี่รุง
42:02ถ้าเป็นพวก
42:03ลายงานหรือหัวข้อ
42:04ที่มันน่าสนใจ配ก็ว่าไปอย่าง
42:09เราได้บอกใครไหมเนี่ย
42:13จะบอกใครทำไมละรุง
42:15เขาจับหนูข้อหาที่นูใช้าอิ
42:18แล้วหนูจะบอกคนอื่นทำไมละว่า
42:20อันนี้ใช้อิออาย
42:22อันนี้ไม่ใช้อิอไอ
42:24นอกจากลูกเกตแล้วก็มีแค่รุงไผล
42:30แล้ว
42:32รุง
42:34เชื่อ wavelengths ว่า рüt Letterman เป็นเรื่องจริง
42:38เชื่อไม่เชื่อ improved
42:41รู้แต่ที่เธอเขียนนี่
42:43มันดีจริง ๆ
42:49รุงแล้ว
42:50ตอนที่รุงอา grille รุงไม่รู้สึกว่ามันเบียวใช่ирован
42:52เบียลคืออะไรวะ
42:55ก็จุนอีเบียลอ่ะ
42:59แบบ...
43:00พวกที่พยายามจะสอน
43:03พยายามจะเป็นผู้ใหญ่
43:04แต่...
43:05ตากกับแปลกๆหรือว่า
43:07ฟังแล้วมันอีๆอ่ะ
43:11ก็ไม่นะ
43:12มันก็จริงใจดีอ่ะ
43:22นุง...
43:36ลุงไม่คิดแจรังประพาเขาไว้เลยหรอ?
43:41เขาจะย้ายไปเป็นอังครสวัสดีแล้วนะ
43:43รุง รุงไม่คิดจะรังป่าพาเขาไว้เลยเหรอ
43:49เขาจะย้ายไปเป็นอาคอนสวัสดีแล้วนะ
43:57เขายายไปอยู่กับญาติกับครอบครัวเขา
44:00มันก็ดีกับเขาแล้วนี่ จะรังทำไมอ่ะ
44:13แต่ รุงจะไม่ได้เจอกับพาแล้วนะ
44:16รุงจะไม่สู้เพื่อความรักหน่อยเหรอ
44:19นี่อ่ะ เบียว
44:22อะไร เบียวอย่างไรรุง
44:25เขาเบียวอ่ะ อีอ่ะ สั่งซ้อนอ่ะ
44:36แต่การเดินทางมาที่หุบเขาสีฟ้าแห่งนี้
44:41ก็คงมีเหตุผลบางประการ
44:44ที่เป็นเสมือนลมใต้ปีก
44:47หอบกายที่สบักสบอม
44:50ให้ได้มาพักฟื้นร่าง
44:53เก้าผ่านความผิดพลาด
44:56กลับแข็งแรงขึ้นอีกครั้ง
45:03เบียวจังวะ
45:06เยี่ยวจังสุด
45:09ความผิดพลาด
45:12กลับแข็งสุด
45:14กับตัวไว้
45:44เฝ้ามองเธออยู่ตรงนี้ เธอคนดีจงเข้มแข็ง
46:01ในวันที่เธอออนแรง มองดูที่แสงจันฉันอบเธอ
46:09เมื่อยามใดที่เธอทอ มีอ้อมแค่นรอกอดเธอ
46:17ฉันอยู่ข้างเธอเสมอ แม่มองไม่เจอ ส่งใจถึงกัน
46:24แม่ ตั้งแต่แม่ไม่อยู่
46:30พาก็เหมือน พาไม่รู้ว่าจะต้องอยู่ทำอะไรต่อ
46:37พาไม่รู้ว่าพาจะต้องทำยังไง
46:40ที่ผ่านมา พาเหมือนไม่เข้าใจชีวิตแล้วแม่
46:45พาที่ถึงแม่ พาอยากกอดแม่
46:55ก็กอดด้วยลูก
46:58ไม่รู้ว่าพาอยากกอดแม่แบบนี้ตั้งนานแล้ว
47:13กอดเลยกอดเลยลูกกอดเลย
47:16พาอยากกอดแม่แบบนี้ตั้งนานแล้ว
47:19อืม แล้วทำไมไม่กอดล่ะ
47:22คุณแม่ พาอยากกอดแม่แบบนี้ตั้งนานแล้ว
47:27อืม แล้วทำไมไม่กอดล่ะ
47:31คุณแม่ พอพาจะเข้ามากอด
47:36แม่ก็ดูชอดๆเลยบอกว่า
47:39แกเป็นใคร แล้วกอดฉันทำไม
47:42แม่พูดอย่างนั้นจริงๆเหรอ แม่ขอโทษนะ
47:53แม่ พามีอะไรอยากจะปรึกษาแม่
47:57คือ พาว่า พาจะปิดบ้านดูแลผู้สูงไว
48:10พอดีพี่ชงอ่ะ เขาชวนพาไปอยู่นครสวรรร
48:15อืม
48:17แต่ว่าพาจะไปเนี่ย
48:20ถ้าอยู่กรุ่งเภพอ่ะ
48:22มันก็ไม่มีอะไรอยู่แล้ว
48:24อืม
48:27ก็ดีนะนัวหลุก
48:29ไปอยู่กับเขา เคาจะได้ดูแลเรา
48:32แม่จะได้ไม่ต้องห่วง
48:35ว่าแต่ว่า เรามีความสุขใช่ไหมล่ะ
48:39ใช่ไหมล่ะ
48:51พระอย่างให้แม่ยังอยู่จังเลยอ่ะ
48:55พระอย่างคุยกับแม่พามีเรื่องนี้อ่ะ ต้องปรึกษาแม่อีกเยอะแย่เลย
49:01ไม่ได้หรอกพระ แม่ต้องไปแล้วล่ะ
49:05ถึงเราจะลากันในวันนี้
49:09แต่แม่ก็อยู่กับพาตลอดน่ะ
49:15นี่ แล้วที่ผ่านมาทั้งหมดเลยนะ
49:19แม่ขอบใจพามากนะลูกนะ
49:24คนสวยของแม่
49:27ให้เธอรู้ไว ให้สู้ต่อไป
49:31มาลมก็ให้ลุกขึ้นมา
49:35อย่ารอช้า อีกมีสถา
49:39รอเธอสมักกำลังใจ
49:45จากฉัน ที่ส่งมาให้เธอ
49:53ขอให้เธอ มีพลังเก้าเดิน
50:00ฉันอยู่ตรงนี้
50:02ขอให้เธอตรงนี้
50:04อยู่ขียงข้างเธอ
50:08ฉันอยู่ตรงนี้
50:10ขอให้เธอตรงนี้
50:12อยู่ข้างข้างเธอ
50:14ขอบคุณมาก ๆ นะคะแม่
50:16ขอบคุณจริง ๆ
50:18มาช่วยเตือนสติหนู
50:20ว่าอะไรที่มันเป็นความสุขจริงๆ ของหนู
50:34หนูชอบเวลาที่ได้เห็นทุกคนมีความสุข
50:37ชอบฟังเสียหัวเระ
50:39ชอบเห็นลอยยิ้น
50:41หนูชอบเวลาได้เห็นเด็กๆเติบโต
50:43ถึงบางทีมันอาจจะทำให้หนูรู้สึกแก่
50:46แต่มันก็คอยเตือนให้หนูไม่ลืมตอนสาวๆ
50:50แล้วหนูก็ชอบดูแลคนอื่น
50:52ไม่เกี่ยงว่าแค่กับแม้
50:54หนูรู้ว่าในวัย 60
50:56หนูในเองเวลาให้ได้ใช้ชีวิตของตัวเอง
50:59แต่ถ้าทั้งหมดที่ล่อยมา
51:01คือความสุขของหนู
51:02หนูคงเสียได้ถ้าต้องปิดตัวบ้านหลังนี้ลงไป
51:06เืรินๆมันอาจดูเหมือนหนูทำเพื่อคนอื่น
51:10แต่ล favour ๆ แล้วน๋วรู้ว่า นี่คือความสุขของ вним successfully
51:15ที่นี่คือความสุขของฉัน
51:20ใครจะเป็นคนต่อไป umer 101 อยากให้เป็นขาดช่วม
51:23ว่าให้ผู้ส่ายเป็นปิดบ้านเพราะพวกเราทั้งที
51:26มันต้องร้องกันให้ต았อด้วย
51:30เดี๋ยว
51:31เฮ้ยใครปิ bunları
51:34มีกล้วกของ เข้ย
51:36คุณผัน heats JOE
51:38สี่เฟงมัน
51:51นี่
51:55คุณเหลือ คุณเหลือ คุณเหลือ
51:58คุณเหลือ รอง รอง
52:04เออ
52:06เออ
52:08ผมมีบางอย่าง จะบอก
52:10บอกเลย บอกเลย
52:28ผมเป็นเมลิง
52:38แบบนี้ตอนนี้มันถึงระยะไหนแล้วค่ะเหอ
52:44ตอนนี้เหอเพียงต่อไม่ได้นะครับ
52:48ฉันเป็นใจ
52:49ฉันคิดถ disparity ไม่ต้องให้ใครมาบอก
52:51ต้องมาตัดสินแผนฉัน
52:53เฮ้ยzes faut
52:55ไม่รอตรงนี้เลย เว Pur. ไม่ย liz gurd. อะไรนะ
52:57หน่วยสื่อเรسمใหม่ของเจอ
53:00คิดหัวข้อว่ายังว่าจะเขียนอะไรบ้าง
53:02ก็ความหวยแต่ของเธอที่จะเล่าให้ย่แจนฟังไง
53:05ระยะสั้นของดูก็คือห้ามตาย
53:09ต้องใจรักษาให้รีบรีบหายถ้าใจเปล่า
53:13จ้ะ
53:35แล้วเวลาจะซ้อนให้เธอเข้าใจ
53:39ว่าอายุตไม่สำคัญ
53:42วันกันแค่เป็นกองหัวใจทั่งนั้น
53:46ต้องให้เป็นโอกาสสุดท้าย
53:49หาถึงไม่ตายจากกัน
53:51อุณนี้ขอแคบวันต่อ
53:54ขอเพิ่งให้ใจ
53:55ไปทอสั้นใจก็โร่ให้เธอไปถึงสักวัน
53:59ต้องให้เธอบืนในร้าย
54:01นั่นและยังมีความหมาย
54:04ที่รู้ซึ่งแหละเข้าใจ
54:07เกือแค่จะโตกกันไป
54:09พิดวันก็แค่เรื่อไหม
54:12ไม่รู้บันไฟทั้งวัน
54:28หากเธอไม่ตายจากกัน
54:30ครุ่งนี้ขอแค่ฝันต่อ
54:32ขอเพียงกัดใจ
54:34ไม่ทอสิ้นใจก่อว่าให้เธอไปถึงสักวัน
54:38ตอนให้เธอไม่ตายร้อย
54:40นั่นและอีกมีความไหม
54:42รู้ซึ่งแหละเข้าใจ
54:45เกือแค่จะโตกกันไป
54:47พิดวันก็แค่เรื่อไหม
54:50ไม่รู้บันไฟทั้งวัน
54:58เกือแค่จะโตกกันไป