หม่อมเป็ดสวรรค์ ตอนที่ 5 EP.5 วันที่ 29 พฤศจิกายน 2567,
หม่อมเป็ดสวรรค์ EP.5 วันที่ 29 พฤศจิกายน 2567,
หม่อมเป็ดสวรรค์ ตอนที่ 5 วันที่ 29 พฤศจิกายน 2567,
หม่อมเป็ดสวรรค์ ตอนที่ 5 EP.5
หม่อมเป็ดสวรรค์ EP.5 วันที่ 29 พฤศจิกายน 2567,
หม่อมเป็ดสวรรค์ ตอนที่ 5 วันที่ 29 พฤศจิกายน 2567,
หม่อมเป็ดสวรรค์ ตอนที่ 5 EP.5
Category
🎥
Short filmTranscript
00:00เมื่อองหญิงประทานอัดเป็นรางวัลแก่ตำรวจอารักขาขบวนเสด็จ
00:04แม่จวบช่วยเอาไปให้หน่อยนะ
00:06บอกให้เอาไปแจกจ่ายกัน
00:08เขารอกันอยู่ด้านนอก
00:10เอ่อ...
00:12ได้เจ้าค่ะ
00:30น้ำปลิก
00:32เอ็งมานี่สิ
00:36เอ็งช่วยเอาอัดนี้ไปให้พวกตำรวจได้หรือไม่
00:40อ้าว...
00:42คุณสุวรรษฐ์ใส่เอ็งหนานั่งจวบ
00:44เอ็งยังมีหน้าไปใช้น้ำปลิกต่ออีกกันหรือ
00:46ก็...
00:48พอข้าจะได้เจอผู้ชายที่ต้องการนั่งจวบ
00:50ก็...
00:52ก็...
00:54ก็...
00:56ก็...
00:58พอข้าจะได้เจอผู้ชาย
01:00ท้องใส่ข้ามันก็ปั่นปวนขึ้นมานะพี่วง
01:04แหม...
01:06โรคนี้ของเอ็งนี่
01:08รักษาไม่เคยหายเลยนะนั่งจวบ
01:10ไม่เป็นไรจ้ะ
01:12ที่จวบพี่วงไม่ต้องเถียงกัน
01:14แต่เดี๋ยวฉันเอาไปให้เอ็งก็ได้จ้ะ
01:18งั้นก็ไปกันทั้งหมดนี่
01:20หากเอ็งหายไป
01:22ข้าจะได้มีพยานไปบอกคุณสุวรรษฐ์
01:28...
01:34...
01:38...
01:40เอาไปแจกจ่ายก็ด้วยนะ
01:42เป็นท predominant ครับ
01:52พี่มิน
01:54แหมลิก
01:56นี่มัน
01:59แม่ปิก
02:04แม่ปิก
02:05เหตุได้อีกจะมาอยู่ที่นี่ได้
02:08ฉันได้ยินว่าตำหนักนี้เป็นตำหนักใหญ่
02:10และพระองค์หญิงส่งมีน้ำพระไทยเปรียบด้วยพระเมตตา
02:13ฉันเลยมาของงานทำ
02:15พระองค์หญิงส่งเมตตารับฉันไว้เป็นเบาในเรือนครัวจ้ะ
02:18ข้าดีใจยิ่งนัก
02:19ต่อไปข้ากับเองจะได้พบกัน
02:26กลับได้แล้วแม่ปิก
02:33จ้ะพี่ยวง
02:41แม่ปิก
02:43นังจวบ
02:46จ้ะ
02:50นังจวบ
03:01หากกระผมปลดประจำการเมื่อใด
03:03กระผมจะขอให้คุณประจงไปเป็นเท่าแก่สู่ขอแม่ปิกไปเป็นเมียนะครับ
03:07ฉันยังไม่แก่พอ
03:10คงจะต้องขอบคุณพระเจนอภิบาร
03:12หรือไม่ก็คุณพระผู้ใหญ่
03:14เป็นเท่าแก่สู่ขอแม่ปิกแทนฉันเสียแล้ว
03:17แต่ฉันจะเตือนนายมันสักหน่อย
03:19เตือนก็ได้หรือครับ
03:20เรื่องความรักของนายมัน
03:22อย่าทำให้มันเลยเถิดออกนอกหน้านัด
03:25มีเช่นนั้นแม่ปิกของนายมันอาจจะอยู่ลำบากก็เป็นได้
03:32เป็นเบาในตำหนักใหญ่
03:34จะต้องรักนวนสงวลตัว
03:36จะมารักกันนายมันพอรักกันแบบนี้
03:39มีหวังหลังลายแน่
03:43ขอบใจนะคุณประจง
03:45และผมจะจำไว้ขอรับ
03:48ขอบใจ
04:14น้องปิก มานี่สิ
04:17ข้ามีอะไรจะถามเอ็งหน่อย
04:23เอ็งมาได้แค่ไม่กี่วัน
04:25ก็ลิ้นหิวเล่นปากกับผู้ชายแล้วล่ะ
04:27หากถึงชะเนธพระกันของพระองค์หญิงขึ้นมาแล้วก็
04:30เอ็งจะต้องโทษนะ
04:33จริงของพี่วง
04:35หรือว่าเอ็งกับไอ้หนุ่มพอนั้นรู้จักกัน
04:38ยอมรับกับข้ามาเสียดี ๆ
04:43ก็รู้จักนะสิจ๊ะ
04:45นั่นน่ะ พี่มันไงจ๊ะ
04:48พี่มัน
04:53พี่ชายของเอ็งกันนั้นหรือ
04:56ใช่จ๊ะ พี่จวบ พี่วง
05:00เอ็งมีพี่ชายเหรอ ก็ไม่บอกข้า
05:04ต่อไป ถ้าพี่มันของเอ็งมา
05:06เอ็งอย่าลืมบอกข้าด้วยนะ
05:09บอกแล้วเอ็งจะทำกับอะไรวะ
05:12ข้าก็จะหาน้ำฝนลอยดอกมาลิสใส่ขันเงินไปให้กิน
05:17จะได้ชื่นใจหายเหนื่อยอย่างไรแล้ว
05:23พี่วง
05:25เอ็งอย่าลืมนะอีก ๆ บอกข้าด้วยนะ
05:27พี่วงรอข้าด้วย
05:41โปรดติดตามตอนต่อไป
06:11โปรดติดตามตอนต่อไป
06:41โปรดติดตามตอนต่อไป
06:51โปรดติดตามตอนต่อไป
07:01โปรดติดตามตอนต่อไป
07:21พระองค์หญิง
07:23พระองค์หญิงยังส่งพระประชวนอยู่นะเพคะ
07:25เสด็จกลับเข้าข้างในเถอะเพคะ
07:27หม่อมฉันเตรียมพระโอสดถวายก่อนบันทมเรียบร้อยแล้วเพคะ
07:31ถามจริง ๆ เถิดแม่สวรรค์
07:33เบื่อบ้างหรือไม่
07:35ที่คอยปฏิบัติพัดวีข้าเยี่ยงนี้
07:38ร่างกายข้าก็ไม่สู้จากแข็งแรงนัก
07:42เป็นนุ่นเป็นนี่อยู่เนือง ๆ
07:46เวลานี้เริ่มลำขานข้าแล้วล่ะสิ
07:49โอ้โห
07:52หม่อมฉันไม่เคยรู้สึกเยี่ยงนั้นแม้แต่น้อยเลยนะเพคะ
07:55แม้แต่คิด หม่อมฉันก็ไม่เคย
08:00หม่อมฉันเต็มใจที่ได้ทำทุกอย่างเพื่อพระองค์หญิง
08:04การได้เอาใจใส ได้ปรนิบัติรับใช้พระองค์
08:08นับเป็นความสุขที่สุดของหม่อมฉันแล้วเพคะ
08:14ขอบใจนะแม่สวรรค์
08:17อยู่กับข้าไปจนแก่จนเท่าเลยนะ
08:25เพคะ
08:55เหล่าฉลาม ร้วนฉลาม ตามกันมา
09:00คอยเคลื่อนคลา คล้าย ๆ ในสายชน
09:05ฉนากอยู่ คู่ฉนาก ไม่จากคู่
09:10ขึ้นฟองฟู พ้นฟอง ละองฝน
09:14ฝูงพิมพา พาฝูง เข้าแฝงวน
09:19บ้างผุดพ้น ฟองน้ำ บ้างดำจอด
09:26แม่คำ เหตุใดมานั่งอยู่ตรงนี้
09:31ทำไมจะยังไม่นอนอีก
09:48แม่คำ ร้องไห้ทำไม
09:56ข้า...
10:00ข้าคิดถึงเรื่องที่พระองค์หญิงส่งแม่ตาคุณสุน
10:06แต่ข้าสิ
10:09ข้าเป็นแค่เมื่อครัวทำเครื่องสวยคนหนึ่ง
10:13คงไม่ได้มีความสำคัญหรอก
10:18หากพระองค์หญิงส่งรับคุณสุนไปอยู่ที่ตำหนักใหญ่
10:21ถ้าข้าก็คง...
10:33ที่แม่คำร้องไห้ เพราะไม่อยากห่างข้าใช่หรือไม่
10:46ไม่เอานะ อย่าร้องไห้เลย
10:52ข้าอยู่ที่ไหน นักขับก็ต้องอยู่ที่นั่น
11:07นี่พวกเองไม่ชอบเป็นคนดี ๆ หรือ ถึงชอบข่อนเป็นนกเข้าแมว
11:11นกแสดเว้ย จะมารบวิญญาณเองสองคนออกไปจากที่นี่
11:16พวกมึงต้องการกับอะไร จะมาหาเรื่องหรือ
11:19แต่กี้เห็นน่ะ
11:21พวกเองเห็นสิ่งใด ไหนพูดมา
11:24พวก้าเห็นเองสองคนจักมือถือแข่งกัน อย่างให้ตื่นแย่ละเนี่ย
11:27เห็นเช็ดล้ำตาให้กัน แถมยังหอมแก้มกันด้วย
11:30Molly
11:32ข้ากไม่ได้เล่นเพื่อนกัน
11:35พวกเองจะทำสิ่งที่หน้าร่อนเก Mexico
11:39ทำแบบนี้เปรดเดียวฟ้าก็ภาเอาเดอฬ
11:42หน้ากับไอหายหน้าปัฒนศีห์ที่สุด
11:45มึงประกาศตัวฉัดแล้วหรือ ว่ามึงเป็นผู้อิคฮัม
11:51หลุบปากนั้นไปเลย
11:53ออกไป
11:54กูไม่ไป
11:55กูจะดูว่าพวกมึงจะทำกับไรกันอีก
12:02กูบอกให้พวกมึงหยุดปาก
12:04ออกไปเร็วนี้
12:05กูเคยออกไปไง
12:07ถ้าพวกมึงไม่ออก กูทิ้ง
12:12แอ่น แอ่น แอ่น แอ่น
12:27ถ้าไม่ได้เล่นเพื่อนกัน
12:29พวกเอ็งจะทำสิ่งที่น่ารังเกียจอยังนี้หรือ
12:34ทำแบบนี้ ประเดียวฟ้าก็พาเอาดอก
12:37หน้าอัดอายขายหน้า บัดสีที่สุด
12:40มึงประกาศตัวชัดแล้วเหรอว่ามึงเป็นผู้อิคฮัม
13:11เอ่อ เห็นมองคำบ้างหรือไม่
13:14อยู่ข้างนู้นเจ้าค่ะ
13:41แม่คำมาหลบอยู่นี่เอง
13:48เมื่อคืน ไม่น่าเกิดเรื่องฉันนั้นขึ้นเลย
13:52ข้าปล่อยทำให้แม่คำต้องเดินร้อนไปด้วย
13:58อย่าโกรธข้าเลยนะ
14:02ข้าไม่ได้โกรธคนสุดหรอก
14:05ข้า...
14:10ข้าเป็นของตัวเอง
14:13อย่างไรหรือ
14:16ต่อไป ข้าจะใช้ชีวิตอย่างไรให้มีความสุข
14:24ต้องมีความสุขสิแม่คำ
14:28ความสุขของเรา ไม่จำเป็นต้องเหมือนคนอื่นก็ได้
14:41ข้า...
14:43ข้ายังหาความสุขที่ข้าต้องการไม่พบ
14:50แม่คำ
14:52หากวันนึงแม่คำสู้คน
14:55ก็จะไม่มีใครมาต่อแยกกับแม่คำได้
14:58แม่คำคงไม่อยากให้ใครมาวุ่นวายกับชีวิตด่อ
15:07ใช่
15:11หากเป็นเช่นนั้นเรามีชีวิตของเรา
15:15และชีวิตของเราก็แตกต่างจากคนอื่น
15:20และเราก็ไม่อยากให้คนอื่นมายุ่งวุ่นวายกับชีวิตของเรา
15:40ก็ไม่อยากให้คนอื่นมายุ่งวายกับชีวิตของเรา
16:06แม่ปิ๊กจ้า
16:08ไยแม่มะควะมะพร้าว
16:11งานหนักอย่างนี้ให้ไอ้ใบไปทำเถอะ
16:14เดี๋ยวมือไม้แม่จะเปื่อนจะด่านยาบและไม่งาม
16:18แต่งานในครัวก็เป็นงานของฉัน
16:24ไม่ได้หรอก ๆ
16:26แม่ปิ๊กจ้า
16:28ไม่ว่างานจะหนักหรืองานจะเบา
16:30ก็ให้เกิดก็ทำไป
16:32แม่ปิ๊กไม่ต้องทำอะไรเลย
16:33ขอแค่
16:35อยู่ข้างๆข้าก็พอแล้วจ้ะ
16:37โอเค
16:41ไม่ดีกันบ้างจ๊ะ
16:43ใครเขาไม่เห็นเข้า
16:45จะหาว่าฉันเอาเปรียบได้
16:47ใครหน้าไหนก็ลองว่างมาสิ
16:49ไอ้อึงไม่กระทืบมัน
16:51ให้มันรู้ไป
16:53พูดเองเลย
16:57ให้เป็นจ๊ะ
16:59ข้าขอดูมือนั่น
17:01ข้าขอดูมือหน่อยนะ
17:05ไอ้อึงก็ไม่รู้ความอดเสียเลย
17:07ว่าไอ้ปริกมันหามีใจให้
17:09ก็เลยเทียวไลค์
17:11เทียวคือมันอยู่นั่น
17:13ก็มันรักของมันอยู่แม่เนียม
17:15คิดไปก็สงสารมันนะ
17:17สงสารงั้นหรือ
17:19ขนาดไอ้ปริกจะผ่อนมะพร้าว
17:21มันยังจะให้ไอ้ใบทำแทนจนได้เลย
17:23สงสารไอ้ใบบ้างก็ได้นะ
17:27ไหนๆ
17:29ทำไง ให้ข้าดูมือเองหน่อยนะ
17:33ทำไรฉัน
17:35มือเองมันด้านอย่างกะหลังขวายเลย
17:37ไอ้เนียมดูสิจ๊ะ
17:39อะไร
17:43อย่าพี่อึง ฉันอาย talk
17:45ใครทำแม่ปริกอาย บอกข้ามา
17:47เดี๋ยวข้าจะตบสังสรมาตัวเอง
17:51แม่เนียม พี่ใบ พี่จวบ
17:53พี่อึงก็ดู
17:59เพื่อแม่ปิด ข้ากล้าทำทุกอย่าง
18:01แม้ว่าถูกผู้องค์หญิงสั่งบ่อยจนตาย
18:09ฉันไม่ได้ชอบผู้หญิง
18:11ในเมื่อฉันไม่ชอบ
18:13ฉันก็มีใจให้พี่อึงไม่ได้
18:15อย่ายุ่งกับฉันเลยนะ
18:17ตั้งแต่วันแรก ที่แม่กล้าวเข้ามาในตำหนักใหญ่
18:19ใจข้าไม่ค่อยห่างจากแม่เลย
18:21เมื่อไหร่แม่จะเห็นใจข้าบ้างอะ
18:23พี่อึงก็ต้องเห็นใจฉันด้วย
18:29ไม่เป็นไร ข้ารอได้
18:31รอวันที่แม่ปิกจะเห็นใจข้า
18:35แต่แม่ปิกยังยืนยันคำเดิมใช่หรือไม่
18:39ว่าแม่ปิกไม่มีใครอยู่ในใจ
18:53แม่ปิก
19:23หากเอ็งไม่สบายใจ
19:25จะให้ข้าไปทูนพระองค์อีกใหม่เล่า
19:27พระองค์จะได้ส่งห้ามอีอึง
19:29ไม่ให้มายุ่งเกี่ยวกับเอ็ง
19:39จะดีหรือจ๊ะแม่เนียม
19:53คนในเรียนครัวเห็นกันทุกวัน
19:55ว่านึงอึงคอยตามตอยแยแม่ปิก
19:57จนไม่เป็นอันทำอะไรเลยเพคะ
20:03เรื่องเยี่ยงนี้
20:05หากไม่มีใจให้เสียแล้ว
20:07จากบังคับให้มีใจ
20:09ก็คงเป็นไปได้ยากเพคะ
20:13แม่เนียม
20:15ให้พระองค์หญิงส่งตัดสินพระไทยเอง
20:17เจ้าค่ะ
20:19แม่ปิก
20:21เพคะ
20:23เจ้าเคยเล่าให้ข้าฟังว่า
20:25มีพี่ชายคนหนึ่ง
20:27เพคะ
20:29พี่มันได้เป็นตำรวจประจำการแล้ว
20:31อยู่ในสังกัดของคุณพระเจนอภิบาลเพคะ
20:35เจ้าคงพบพี่ชายเจ้าบ่อยสินะ
20:37ถึงได้รู้
20:41ว่ายังไร
20:45พบกันบ้างบางคราเพคะ
20:49เจ้ายังไม่มีชายใดหมายปลองใช่หรือไม่
20:55แม่ปิก
20:57จงทวนตอบพระองค์หญิงไปตามจริง
21:01ยังเพคะ
21:03หากยังไม่มีชายใดหมายปลอง
21:05แล้วใจของเจ้า
21:07เสนอหาแต่บุรุษเพ cerebral ใช่หรือไม่
21:11เพคะ
21:13ถ้าเช่นนั้น
21:15แม่อึงต้องยอมรับให้ได้ว่า
21:17เจ้าขามีใจให้แม่อึงไหม
21:21คุณสวัล
21:23เพคะ
21:24พูดให้แม่อึงรู้ความด้วยนะ
21:27เพคะเพราะองค์หญิง
21:29แม่อึง
21:45คุณสวัลเจ้าขา
21:48แต่ขารักแม่บริก รักยิ่งกว่าสหิ่งคนเดินที่ขาเคยรักเลยนะ
21:52แต่แม่บริกเค้าหาได้มีใจให้กับเอง
21:55เองก็ต้องทำใจน่าแม่อึง
21:58และนี่คือรับสั่งของพระองค์หญิง
22:05เมื่อพระองค์หญิงไม่ให้ข้าอยู่กับแม่ปิก ข้าก็ไม่ยุ่ง
22:09แต่ข้าฝากคุณสวรรค์ กาดพระบาทพระองค์หญิงและทูนด้วยว่า
22:12หากวันใด แม่ปิกออกเดินไปกับชายใดก็ตาม
22:16วันนั้น จะไม่มีใครเห็นหน้าข้าอีก
22:20แม่เอิง
22:29เวลานี้พวกจีนตัวเฮีย เริ่มกระจายไปอยู่ตามที่ต่าง ๆ
22:32มีรายงานมาว่าอันนาคตของมะพร้าวเที่ยวฝาวา
22:34ผู้พวกมันกับพวกจนบอลฟิน พ้นชิงอาวะกรไปหมด
22:37อัดก็ไม่ได้เข้าสู่ท่องประคัง
22:39เผิ้มเกลืองหนักเช่นนี้ ต้องตามจับตัวมาลงโทษให้ได้ครับ
22:44ขอหมอบไม้ให้พระมหาบุญตรี
22:46ส่งกำลังพยพลไปตรวจตาที่อัพพาวา
22:48หากจับกลุ่มคนร้ายได้ ก็ให้ลงมือทันที
22:51ขอรับ
22:53พวกมันก่อเรื่องลุกรามใหญ่โตเยี่ยงนี้
22:55ก็ผมจะจัดการให้มันเด็ดขาดครับ
22:57ดี
23:00ส่วนทางพนคอนนี้
23:02ฉันหวังว่าพวกตัวเฮียจะพ้นชิงเยอะสินค้า
23:05และพวกจนบอลฟิน พ้นชิงอาวะกรไปหมด
23:08ดี
23:10ส่วนทางพนคอนนี้
23:12ฉันหวังว่าพวกตัวเฮียจะพ้นชิงเยอะสินค้า
23:15หรือไม่ก็อาจแฝงตัวมากอความไม่สมุดขึ้นได้
23:18โดยเฉพาะที่ตลาดไทยสนม
23:20ฉันขอให้พระเจนอภิบารดูแลเรื่องนี้ด้วย
23:23ขอรับ
23:24กระผมจะสั่งให้ผู้ใต้บังคับประชาติของกระผม
23:26นำกำลังตำรวจออกตรวจน่ะที่บริเวณตลาดไทยสนุมและรอบวังหลวง ขอรับ
23:34แล้ว..
23:35มิชานิลี้ชาวมาริการ ที่ชื่อหมอย้อน
23:37คือประการอะไรบ้าง
23:40เป็นอย่างที่ท่านเข้าใจขอรับ
23:42พวกเค้าเจกนักสื่อสอสัณหา
23:44และยารักษาโรค
23:46ให้แก่คนที่เจ็บไข้ได้ปวด
23:47ที่ไปรักษากับเขาครับ
23:49คงเป็นอุบายให้คนรักใครนับถือ
23:52เพื่อชักชวนให้เข้าศาสนาของพวกเขาได้ง่ายขึ้น
23:54หาได้ต่างจากขณะแรกที่เข้ามาดอก
24:00การข้างหน้า
24:01คงมีเข้ามายังบ้านเมืองเราอีกครับไม่ทวนเป็นแน่
24:13เพราะเหตุใด
24:14มันจึงมุ่งทำร้ายนายอาความนะพร้าว
24:15ที่อัมพวาด้วยแล้วครับ
24:18ก็เมื่อพระบาทสุมเดชพระเจ้อห守หัว
24:20สงปวดเก้าให้ราดศดรค์ประมูลภาษีอากอนแล้วสงอัดเข้าขังหลวง
24:24ไม่ต้องส่งขุนนางเอาไปเก็บสวยสาอากอนดังที่เคยเป็น
24:27คงมีพวกคนจีนบางส่วนเข้ามาประมุณเป็นจ้าภาษีหน้าออกรกมั่ง
24:31เหมือนใหนคล้าม
24:32ได้ถูกแต่งๆให้เป็นนายออกรมะพร้าวติองพวา
24:36คนจีนบางส่วน
24:38ก็คงไม่พอใจ
24:40นายครามนี่
24:42น่าจะทำความดีความชอบมากอยู่นะครับ
24:44เท่าที่รู้
24:45เขาทิบรู้ แกก็ส่งอัดเข้าข้างรวมครบทวนบริบูรณ์
24:49ส่วนลูกสาวของนายคราม ก็ถวายตัวเป็นหม่อมห้าม
24:53ของสมเดชฝั่งหน้าด้วย
24:56หม่อมห้าม คนใดหรือครับ
25:00เอ่อ เห็นชื่อว่า หม่อมคำ
25:06หม่อมคำ
25:15นายคำ คุณสุทธ มาอยู่ที่นี่เอง
25:38แล้วเหตุใดถึงมีท่าทีเศร้าหมกอย่างนี้
25:45รับสั่งของพระองค์หญิงมันอย่างดังก้องอยู่ในหัวของข้า
25:49เราจะไม่มีวันลืมว่าเราเป็นหม่อมห้ามได้จริง ๆ หรือ
25:52เราจะลบมันออกจากหัวไม่ได้เลยหรือ
25:57เราลบมันออกไปไม่ได้ด่อ นายคำ
26:01ไม่มีวันนั้น
26:05จริงนะ
26:08เพราะเหตุใดเล่า
26:10นายคำ ลองตรองดูเถิด
26:14เมื่อทุกคนรู้ว่าเราเคยเป็นหม่อมห้าม
26:18นั่นหมายความว่า
26:20เราเคยเป็นเมียของสมเดชเจ้าหวังหน้า
26:23เราเคยมีผัวมาแล้ว
26:26แล้วจะมีผัวอีก ให้เป็นหญิงซ้ำ ๆ อย่างนั้นหรือ
26:31คุณสุดพูดอะไร มีงามเลย
26:35นายคำ ข้าพูดความจริง
26:39และความจริงก็สวยงามเสมอ
26:44นายคำ ลองตรองดูเถิด
26:46จะมีชายใดที่รักหญิงที่เคยต้องมือชายอื่นมาก่อน
26:54เพราะชายทั่วทั้งแผ่นดินนี้
26:57ก็ต่างอยากได้หญิงโทรมาจันทร์มาเป็นเมีย
27:01ถ้ามี ก็คงหมายว่าเราเป็นเพียงของเล่น
27:06ข้าว่า นายคำลืมเรื่องการออกเรื่องกับชายแสนดีไปเถอะนะ
27:16คำกรรสอนหญิงกล่าวไว้ว่า
27:23เป็นสตรี สุดดี แต่เพียงผัว
27:29จะดีชั่ว ก็แต่อย่างกำลังสาว
27:32ลงจน สองสามจืด ไม่ยืดยาว
27:37จะกลับหลัง อย่างสาว สิเต็มตรอ
27:42ถ้าคนดีนี้ได้ช้ำประยำยับ
27:46ถึงขัดสน จนซับไม่เศร้าหมอง
27:51คงมีผู้ ชูช่วย ประคับประคอง
27:56ประกับประกอบ ประกับประกอบ
28:00ก็มีความความเก่า ติดของ
28:04เปรี้ยบเหมือนทอง ธรรมดา ราคามี
28:14แล้ว เราจะมีชีวิตอยู่ต่อไปอย่างไรกัน
28:20ข้าสับสนไปหมด
28:23นี่อีกไม่กี่เวลา ก็จะถึงวันถ่วายพระเปริ่งพระสบแล้ว
28:27เฮ้ย
28:54งานพระเมนเรียบร้อยดีหรือไม่พระสัง
28:57เรียบร้อยดีพุทธเจ้าค่ะ
29:00ทุนกระหม่อพ่อๆสรรพทอดก้าวปฏกะหม่อ
29:03ให้ออกการต้างพรร่ามเมนที่ถึงพระเมนถึง 7 วัน
29:06ถวายพระเพิงพระสบรึล
29:08ปลอดก้าวให้ตั้งริวข์กระู่ฌาญเชิญพระอัจถิ
29:11เข้าในพระราชวังบวรณ์ พุทธเจ้าค่ะ
29:12แล้วทรงแต่งตั้งผู้ใดเป็นกลมพระราชวังบวรณสถานมงคลพระองค์ต่อไป
29:19ทรงเศร้าโสกเสียประไทยนักเจ้าพี่
29:22พระองค์ท่านรับสั่งแต่เพียงว่า
29:25ตำแหน่งกลมพระราชวังบวรณสถานมงคล
29:28อาจต้องเว้นว่างไปสักระยะหนึ่ง
29:31เสร็จการประสบแล้ว
29:32บ้านเมืองจะเป็นเช่นไรก็ไม่รู้เจ้าพี่
29:35นั่นน่ะสิ
29:36สมเดชเจ้าวางหน้าในประโกษ ท่านส่งเป็นหนักรบ
29:41ต่อไปเห็นจากมีแต่เจ้าพระยาบอดินเดชาเท่านั้นที่จัดทำการเยี่ยงนี้ได้
29:47พี่อดคิดไม่ได้เลยว่า
29:50สิ่งบรรมีสมเดชในประโกษแล้ว
29:53คนที่วางหน้าทั้งปวงจะอยู่กันอย่างไร
29:57เจ้าพี่ก็ส่งรับอุปธรรมสิ
29:58มีหม่อมห้ามที่เก่งก้าสามารถอยู่ก็หลายคน
30:01เห็นว่าเจ้าพี่ส่งประทับใจหม่อมห้ามที่
30:06ชื่นชอบท่านผู้อยู่ด้วย
30:08ใช่ ไปกราบพระสบในคลาแรก
30:12พี่เจอหม่อมห้ามคนหนึ่ง
30:14ท่องกรอนสุนทรผู้ได้ครองแก้วเจียว
30:17ชื่อว่ากรายหน้า
30:19ชื่อหม่อมสุดเพคะ
30:28โปรดติดตามตอนต่อไป
30:58โปรดติดตามตอนต่อไป
31:17หม่อมฉันมาทูลลาพระชายพระยาเพคะ
31:20หม่อมฉันก็มาทูลลาเพคะ
31:25มีหม่อมห้ามเพียงสองคนที่เข้ามาลาข้า
31:28ก็คือเจ้าทั้งสอง
31:30ขอบใจนะ
31:32ที่ยังมีความกระตั้งอยู่ต่อข้าและสมติในพระโกษ
31:37หม่อมฉันได้รับพระเมตตาจากพระชายมาตลอดเพคะ
31:40หาได้เคยลืมไหม
31:42หม่อมฉันก็เช่นกันเพคะ
31:48ขอให้จำคำข้าไว้นะ
31:52เจ้าทั้งสองคน
31:53คือหม่อมห้ามในกรมพระราชวังบวรมหาสักติพลเศษ
31:58เจ้าหวังหน้าแห่งกรุงรัฐนาโกศิล
32:02ไม่ว่าวันเวลาจะผ่านไปนานเพียงใด
32:06เจ้าทั้งสองก็ลบอดีตการเป็นหม่อมห้ามไม่ได้ดอก
32:12จะทำการสิ่งใด
32:14ก็ขอให้นึกถึงเกียจที่มีอยู่
32:18พระเพคะ
32:23หม่อมฉันสองคนจะจดจำคำของพระชายยาตลอดไปเพคะ
32:28แล้วนี่จะไปไหนกัน
32:30มีที่หมายแล้วหรือไม่
32:33หม่อมสุดจะไปที่ตำหนักใหญ่ของพระองค์หญิงวิราชเพคะ
32:37ส่วนหม่อมฉันจะกลับเรือนที่ส่วนนอกอำพาวา
32:40หม่อมฉันเป็นห่วงพ่อเพคะ
32:45ข้าขอให้พระราชวังบวรมหาสักติพลเศษ
32:47คุ้มครองเจ้าทั้งสองนะ
32:49หากตกอับครับคล่องใจก็ขอให้เนื้อถึงข้า
32:55สำหรับเจ้าสองคนแล้วมาหาข้าได้ทุกเพลา
32:59หากข้ามีปัญญาเลี้ยง
33:01ก็จะเลี้ยงเจ้าทั้งสองไปจนตาย
33:04หาได้ต้องกังวลไหม
33:18โปรดติดตามตอนต่อไป
33:48น้าคำ ยอมรับความจริงเสียเถิด
34:16ว่าเราต้องไปจากที่นี่
34:18ข้าอดเศร้าใจไม่ได้
34:21ข้าอยู่ที่นี่มาหลายปี
34:23ได้รับพระเมตตาจากพระองค์ท่านมาตลอด
34:29กลับทุนลาท่านเสีย
34:31แล้วไปเริ่มต้นชีวิตใหม่เถอะนะ
34:49สวัสดีค่ะ
35:10หม่อมเฉินขอทุนลา
35:12รวมพระวิญญาณของพระองค์ท่านไปคะ
35:18ขอดูเพราะวิญญาณของเพราะองค์
35:22ปกป้องเราทั้งสองด้วยเถิด
35:49แม่คำ
35:53แม่คำ
36:18แม่คำ
36:20แม่คำ
36:38ขอดูเพราะวิญญาณของเพราะองค์
36:41ขอดูเพราะวิญญาณของเพราะองค์
36:45คำrocket
36:46ท้าทวมใผนดินยามนี้เอ่ย
36:49จะหาใครมาปลอบเจ้าเอ่ย
36:52หากลับไม่ได้ ก็ปลอบกันเองสิเจ้าคะ
37:00พระชายยาทรงสอนให้เราอดกล้านต่อผู้มีกฤติยาตามอย่างนี้
37:04คนเรามีกรรมพฤษมาอย่างไร ก็หาทิ้งได้ดอก
37:07นี่มึงด่าถึงกรรมพื้นได้เลยอีกหรอ
37:09เอาสิ ถ้าพวกเองอยากจะตบกับข้า ก็ออกไปนอกวัง
37:12พอเมื่อก้าวขาข้ามทรานีประตูนี้ไปแล้ว
37:14ข้าก็ไม่จำเป็นต้องระวังกันอีกอย่างต่อไป
37:18ออกไปสิ ออกไปนอกวังเลย
37:20ข้าจะไม่ยอมให้พวกเองหัวเราะใส่ข้ายังนี้ต่อไปดอก
37:25กูไม่ไปดอก
37:27พวกกูไม่เอาพิมเซนไปแรกกับเกลือ
37:29แต่มึงจำใส่กระบานไว้นะ
37:31ว่ามึงเล่นเพื่อนกันได้แค่ในตำหนักนี้เท่านั้น
37:34มึงออกจากตำหนักนี้เมื่อใด
37:36มึงก็หาทำได้ไหม
37:37เพราะทั้งแผ่นดินจะตลาดหน้าพวกมึง
37:40ใช่ ไอ้พวกวิปริศฏิเพศ
37:42ปุ่มาจะกินกระบาน
37:44และกูจะคอยดูชีวิตของมึงสองคน ว่าจะเป็นเช่นไร
37:47จำคำกูไว้ให้ดีเถิด
37:59ได้ยินที่มันด่าเราหรือไม่
38:01แล้วแม่ขําหัวหวนวายไปตามคำของพวกมันรึ
38:09ข้าใจหายนะคุณสุด
38:11ถ้าเราก้าวเท้าออกไปจากที่นี้
38:13ก็จะไม่มีใครปกป้องเราอีกต่อไปแล้ว
38:15ตามรับสั่งพระชาญญา
38:23แม่ขําก็รู้ใจข้า
38:25แต่ว่าเราจะฆ่าเค้า
38:27แม่คำก็รู้ใจข้า
38:31แต่นี่เมื่อแม่คำไม่อยากร่วมหอกกับข้า
38:35ข้าก็ไม่ฝืนใจแม่คำดอก
38:37เรายังเป็นเพื่อนกันได้อยู่ไม่ใช่หรือ
38:43ตัวข้า
38:45จะไปกราบพระองค์หญิงวิลลาที่พระตำหนักใหญ่
38:47จะไปขออยู่ที่นั่น
38:49ข้าจะสั่งพันธวา
38:53แม่คำ
38:55ไปกราบพระองค์หญิงกับข้าเถิด
38:57ข้าจะทุนขอพระองค์หญิง
38:59ให้รับตัวแม่คำเข้าไปอยู่ในพระตำหนักด้วยกัน
39:03ข้าเป็นห่วงพ่อ
39:05ข้าจะกลับไปเรือนที่ส่วนนอกอันธวา
39:13แม่คำฟังข้าก่อน
39:15ในเมื่อสัญญาเป็นเพื่อนกันแล้วก็ต้องไม่ทิ้งกัน
39:17ถ้าได้อยู่ในพระตำหนักใหญ่
39:19มีคนอุปธรรม
39:21ก็จะไม่ต้องเกรงกว่าผู้ใด
39:23แต่หากไม่มีคนคุ้มหัว
39:25เราก็จะถูกรังแกนะ
39:27คุณสุดไปเถิด
39:29ในเมื่อคุณสุดมีวาสนา
39:31เป็นที่ส่วนพระไทยของผู้หญิงแล้ว
39:33ก็ควรอยู่ที่นั่น
39:35ส่วนข้าจะกลับเรือน
39:39หากได้อยู่ในพระตำหนักใหญ่
39:41ว่างเมื่อใดก็สามารถทุนลากับเรือนได้
39:43พ่อของแม่คำก็น่าจะดีใจ
39:45ที่มีคนอุปธรรม
39:47แม่คำลองตรองดูเถอะนะ
39:49คุณสวนพาใครมานะพี่วอง
39:51เรารู้จัก
40:19ฉันจำหม่อมทั้งสองได้เจ้าค่ะ
40:22เราสองคนไม่ได้เป็นหม่อมแล้ว
40:23ไม่ต้องพูดจ่ายอย่างนี้ก็ได้
40:25พ้นจากวังหน้ามาแล้ว
40:27ฐานะเราก็ไม่ต่างกัน
40:30แต่ก็ไม่ใช่บ่าว
40:32ที่จะพูดหยอกร้อได้นะ
40:35เจ้าค่ะ
40:38ข้าจะไปทูนพระองค์หญิง
40:39แม่ย่วง
40:40พาทั้งสองเข้าไปรอกข้างใน
40:42เจ้าค่ะ
40:44เจ้าค่ะ
40:45แม่ย่วง
40:46พาทั้งสองเข้าไปรอกข้างใน
40:48เจ้าค่ะ
40:50แต่จะได้อยู่ที่นี่หรือไม่
40:52ต้องให้พระองค์หญิงส่งกัดสิทธิ์พระไทยนะ
40:56เจ้าค่ะ
41:10จริงเหรออิบาย
41:12จริงสิจ๊ะแม่เนียม
41:13มากันสองคน
41:15เห็นทีจะมีเจ้านายมันอยู่เพิ่มแล้วละจ๊ะ
41:20หน้าตาเป็นเช่นไรวะอิบาย
41:23ก็งามอยู่นะ
41:25ที่ข้าเห็นน่ะ
41:26งามกว่าเองหลายเท่านะ
41:28อ้าวอิบาย
41:29ปากเองเนี่ยนะ
41:30มันน่าไม่ต่อฉ่อปากนะ
41:32งามกว่าข้าไม่เป็นไร
41:35แต่อย่ามางามกว่าแม่ปิดของข้าก็แล้วกัน
41:44ก็เบสปากอย่างนี้หมายความว่ากินเร่ง
41:47อยิ่งจะเล่นกับกูน่ะ
41:48หิยึ crush
41:49ไหนกินข้าวหมอเดียวกแล้วกันแถ
41:52จะทะเลาะกันให้มันได้กินอะไรขึ้นมาวะหิยึ
41:55ส่วนอิบาย
41:57มึงก็เลิกยูยืมมันได้หรือไม่วะ
41:59ได้จ้ะแม่เนียม
42:01เอ้อ
42:03แห้
42:04ก็คงไม่ใช่คนธรรมดา
42:06และคงไม่ใช่พวกบ่าวเดินตรอก
42:08มาของานทำเยี่ยงไอ้ปริกดอก
42:10เอ่อ...
42:11หรือจะเป็นพวกหม่อมห้ามจากวังหน้า
42:14พอสิ้นพระองค์ท่านแล้ว
42:16ก็เลยเหมือนแพ้แตกกันหมด
42:18แปลว่า...
42:19เราอาจจะมีนายเพิ่มหรือแม่เนียม
42:21ยังชอบเรื่องกลาบเรื่องกรอยู่รึไม่
42:26เพื่อค้า
42:32ไม่สูงตั้ม
42:33ดำขาว
42:34พีพอ
42:36ไม่หลงใจ
42:37สูงตาม
42:38สุข
42:39น้ำหรือจะkommen
42:40สุขหน่าย
42:41สุขพ่อ
42:42โผล่
42:43โเรน
42:44โหนุ่ม
42:45แทง
42:46ปิด
42:47แต่ละเสียง
42:49บ่า
42:50ขาว พี ผอม
42:52พริง พร้อม สัน ระพาง
42:54ดัง นาง หง
42:55คุณหรือไม่?
42:57เพคะ
42:58บทชม ๆ พระเพื่อน พระแพง
43:01พระราชนิพลของ
43:03สมเดช จ้าว วางหน้าในประโกษ
43:07จำได้หรือไม่?
43:12เพคะ
43:14หม่อมชั้นท้องนะเพคะ
43:16ไม่สูงต่ำ ดำขาว พี ผอม
43:20พริง พร้อม สัน ระพาง ดัง นาง หง
43:24อราชน อ้อน แอน เอล อง
43:28ดวงพัก โฉม ยง ดัง วง เดือน
43:34พิษพี่ก็ไม่เสมอสอง
43:37พิษน้องก็ไม่มีเสมอเหมือน
43:40ขนมเนส เกตแก้ว
43:42แย้มเหยือน
43:44เหมือนจะเตือนให้ต้มตาชาย
43:48พระกันเปรียบเทียบกรีดบุษบง
43:52นาสิกสงวงขอวิเชียรช้าย
43:56ดำเนินเดินทอดรัดอวยกาย
44:00กรกลายคล้ายงวงเอรวัน
44:12โปรดติดตามตอนต่อไป
44:42โปรดติดตามต่อไป
44:45โปรดติดตามต่อไป
44:48โปรดติดตามต่อไป
44:51โปรดติดตามต่อไป
44:54โปรดติดตามต่อไป
44:57โปรดติดตามต่อไป
45:00โปรดติดตามต่อไป
45:03โปรดติดตามต่อไป
45:06โปรดติดตามต่อไป
45:09derming
45:13me
45:26นะคำไม่เห็นใจข้าเลย
45:31เมื่อความรักทัดท้ายมาเธอจะยอมไหม
45:34จะยินยอมเปิดหัวใจ หรือทำช้ายช้า
45:40กุ้งกันเฝ้ารอคอยเฝ้ารู้
45:45ก็อาจจะไม่คลิ้มบังสายตา
45:50เป็นยังไง ให้เป็นไปแล้วเถอะฝ่า
45:55ถ้าเรามีกันไม่หวั่นไหว
46:03โลกคงสวยโดยสีสันเท่าความฝันแดมต่อ
46:09รักที่ฉันขอรอจนถึงวันสุดท้าย
46:14เรายังมีกัน หรือปล่อยฉันใจสลาย
46:19ลงวนเวียงอยู่ใน
46:26ความทรงจำ
46:32กุ้งกันเฝ้ารอคอยเฝ้ารู้
46:36ก็อาจจะไม่คลิ้มบังสายตา
46:41เป็นยังไง ให้เป็นไปแล้วเถอะฝ่า
46:46ถ้าเรามีกันไม่หวั่นไหว
46:53โลกคงสวยโดยสีสันเท่าความฝันแดม
47:00โลกคงสวยโดยสีสันเท่าความฝันแดมต่อ
47:06รักที่ฉันขอรอจนถึงวันสุดท้าย
47:12เรายังมีกัน หรือปล่อยฉันใจสลาย
47:17เหลือเพียงความทรงจำ
47:21โลกคงสวยโดยสีสันเท่าความฝันแดมต่อ
47:27รักที่ฉันขอรอจนถึงวันสุดท้าย
47:32เรายังมีกัน หรือปล่อยฉันใจสลาย
47:37เหลือเพียงความทรงจำ
47:42ถูกคุ้มคำ
47:48ในความทรงจำ
47:57โปรดติดตามตอนต่อไป