Category
📺
TVTranscript
00:00โปรดติดตามตอนต่อไป
00:30นี่ หนาสูทป่ะ
00:31เห็นใครก็ถ่ Allanนึกตึχว่าพี่หมีเลยนะครับ
00:34ของโปรดเค้าเลยหล่ะครับ
00:36งั้นน่ะสิเนอะ
00:37เนี่ยเวลาจัดนะสามชุดเนี้ย
00:39แล้วมันรู้สึกมันกัดๆเกินเกินยังไงก็ไม่รู้
00:43แม่ลูกเอาพอกันลาเลยนะ
00:44แล้ว 한다งว่าเจ้าหมีมันแต่งงานแล้วมันย้ายไปอยู่ต่างประเทศอย่างงั้นแน่
00:48นี่ บ้านเราเข้บ้านสวนแล้ว เส็วเวลาเดินทางไปกี่นาที ก็ได้เจอหน้ากันแล้วแม่
00:53แต่มันไม่เหมือนกันนะป้อบ
00:54- คนเคยแซวมันทุกเช้าอ่ะ- อืม
00:57ใช่
00:58อีกน่อยก็เหลือแค่เราสองคนน้ำบีดหน่อยนะ เจ้าพ่อจ้า
01:01เะ จ้ะ
01:03แต่อย่างนั้นอีกน่อยละปะ
01:04สวีตกันสองตาสองกันแล้วสิ เนอะ
01:08สวีตหรือสลีฟกันน่ะ
01:09นี่ผู้หญิงเสียหายนะ
01:11อืม
01:13เดี๋ยวจะโดน ๆ
01:15พ่อกับแม่ต้องเลี้ยงหมึกอีกนาน
01:17หมึกล็อบกุญแจหมึก ขาดบ้านไปแล้วครับผม
01:19อ้าว ตาย
01:20ทำเป็นผู้หญิงไปเถอะ พ่อจะคอยดูว่าจะผลปลายปีนี้ไหม
01:27เรื่องพี่หมีแต่งงานนี่ หมึกยังติดใจไม่หายเลยนะครับ
01:30ทุกอย่างมันดูปุปปับมาก
01:33เหมือนหมึกกลับไปแล้วตื่นขึ้นมา
01:40ก็เจ้าหมีเขาแอบมาสารภาพกับแม่ว่า
01:43เขาชอบน้ำพึงมาตั้งนานแล้วตั้งแต่สมัยน้องอยู่หมอนซีโน่น
01:47อืมันแล้วเขาคงจะกลัวโดนเขาหาภาคผู้เยา formulas
01:50ก็เลยรอให้จมอกสองก่อน
01:52นี่เรื่องข้างรักเนี่ย
01:56มึกพอเขาใจแล้วนะครับก็สไตล์พี่หมีเท้า
01:59แต่พ่อกับแม่นี่สิทำไมยอมง่ายจัง
02:01แทนที่จะให้มั่นกันไว้ก่อน
02:03เรียนจบค่อยแต่งงาน
02:05อย่างเนี้ยค่อยดูเป็นพ่อกับแม่หน่อย
02:07เอ่อ หรือว่าพ่อกับแม่มีอะไรปิดปังหมึกอยู่หรือเปล่าครับ
02:13เฮ้ย จะมีอะไรเหรอ
02:15พ่อกับแม่ก็ดีใจไปกับเจ้าหมีมันนะสิ
02:19นึกไม่ถึงแล้วจริง ๆ นะว่าเจ้าหมีมันจะกลับมามีความรักได้อีกครั้ง
02:23ใช่ ยิ่งเรื่องแต่งงานน่ะ ยิ่งไม่ต้องคิดเลยอ่ะ
02:26แม่คิดว่ามีจะขยาดการแต่งงานไปตลอดชีวิตเสียแล้ว
02:30ไม่น่าเชื่อว่าดูน้ำพึ่งจะช่วยให้เจ้าหมีผ่านผลความทรงจำแย่ ๆ แบบนั้นมันได้นะ
02:36ครับ หมึกยังจำสภาพพัง ๆ ของพี่หมีได้อยู่เลย
02:41ก็เพราะอย่างนี้ไงล่ะ พ่อกับแม่ถึงได้เปิดไฟเขียวผ่านตลอด
02:45พ่อนี่เปิดชองฟัดแถมแสงทั้งห้อง
02:50หมึกก็ลืมเรื่องนี้ไปสนิทเลยครับ
02:54หมดข้อสงสัยแล้วใช่ไหม
02:56ครับ
02:57กินสิ ไข่พ่อเย็นหมดแล้ว
02:59โอเคครับผม
03:00ถึงจะเย็นแต่ก็อร่อยนะจ๊ะ
03:11เย้.. เย้ว่ามึงคืนครับป่ำกันเลยอย่างนี้
03:15อ่ายบ้าง.. ไอ้ทึ่ง..ไอ้ลามก
03:17เฮ้ยเถอะ.. กูจะรู้มั้ย
03:20ก็ไม่สงสัยเห็นพี่น้ำพึงเดินออกไปส่งพี่ป่าดาวที่หน้าบ้าน
03:23แล้วคิด..
03:24สาลันนายนะมึง อันนี้
03:26ได้เถอะ
03:27กูจะรู้หรอไม่
03:29ก็ไม่ต่อสงสัย
03:30เห็นพี่มึงนั่งเดินออกไปส่งพี่ปลาดาวที่หน้าบ้าน
03:32แล้วคิด
03:33สาร ihanน่ะนะเนอะมึง มาดิ
03:38นนี่เคี้ยวพูดไปละ
03:40ไม่เกียจตามเปรียก
03:41เดี๋ยวจัดอาหารเสร็จเนี่ย
03:43ตามกูกลับบ้านเลยนะ
03:44จะได้อยู่กันตามทาง
03:47ของกูถามงี้ถามหน่อยก็ไม่ได้
03:48เกียงๆ
03:49แต่กูว่าเค้าปล่อมกันเลยนะ
03:52มึงณ์นี้
03:53มึงณ์นี้
03:54มันลื่นไม่เลิก
03:58เอาดีๆ ถ้าโดน
04:11ลุม
04:11อุย
04:12น้ำผึ้งเองลุมมันไม่ใช่ผี
04:14ต้องตกใจขนาดนั้นก็ได้
04:15แล้วมายืนซูมอะไรตรงนี้จากเช้าว่ะ
04:18ก็มายืนรอลุมไง
04:19อยากเป็นคนแรกที่ดุ่มเห็นตอนตรึกนอน
04:25นายมารอนานเจิ่ยม?
04:27สักพักแล้ว
04:29เมาแะนำพรึงช่วยถือ
04:31มันนี่
04:33วันคืนดุ่มนอนหลับสบายมั้ย?
04:35สบายมากเลย
04:37พอโห่ถึงหมอนก็น่อนหลับเป็นตายเลย
04:39ทุกคนเหนียวมาทั้งวัน
04:41แต่น้ำพึ่งอะ
04:43นอนไม่หลับ
04:45ทำไมอะ
04:46น้ำพึ่งคิดไม่ตกว่าจะไปเที่ยวที่ไหนดี
04:49เรื่องทานิโมนอะนะ
04:55แล้วน้ำพึ่งอยากไปไหน
04:57อยากไปน้ำตก อยากไปทะเล
04:59อยากขึ้นเหนือหรือว่าต้องตาย
05:01หรือไปต่างประเทศเลยก็ได้นะ
05:03ต่างประเทศน้ำพึ่งไม่อยากไปอะ
05:05น้ำพึ่งกลัวเครื่องบินตก
05:06คืนบินตกกันง่ายๆที่ไหนล่ะจ๊ะ
05:09เราไปเที่ยวนานๆ น้ำพึ่งคิดถึงยาด้วย
05:17ลุง น้ำพึ่งอยากไปทะเล
05:19น้ำพึ่งไม่เคยเห็นทะเลเลยอะลุง
05:23โอเค ได้สิ
05:27งั้นเราไปหาอะไรกินแล้วก็คุยกันไปดีกว่าไหม
05:31เดี๋ยว ลุงเอียงแก้มมาก่อน
05:36เร็ว
05:43น้ำพึ่งตั้งใจจะหอมแก้มแก้มตอนตื่นนอนด้วย
05:46แล้วอย่างนี้ฟันน้ำหอมกลับไหม
05:49ไม่หอมก็โดนดิ
05:51อื้ม
06:07ฟินไหม
06:09ฟิน
06:11แล้วมีอะไรที่อยากทำกับแฟนก่อนกินข้าวอีกไหม
06:14ฟินอีกแล้ว
06:19น้ำพึ่งเบาๆ เดี๋ยวก็ตกมันได้หรอก
06:36น้ำพึ่งเบาๆ
06:39น้ำพึ่งเบาๆ
06:42น้ำพึ่งเบาๆ
06:45น้ำพึ่งเบาๆ
06:48น้ำพึ่งเบาๆ
06:51น้ำพึ่งเบาๆ
06:54น้ำพึ่งเบาๆ
06:57น้ำพึ่งเบาๆ
07:00น้ำพึ่งเบาๆ
07:03น้ำพึ่งเบาๆ
07:07น้ำพึ่งเบาๆ
07:22มหัศวิน
07:25น้ำพึ่งเบาๆ
07:29น้ำพึ่งเบาๆ
07:32ฟิน
07:34ขอบใจจ้ะ
08:04ครูนะคะ
08:05จ้ะ
08:06ม.ค
08:32ทำห้องนี้จะเสร็จแล้วใช่ไหม
08:35ค่ะ
08:36แล้วจะช่วยไปสั่งอาหารกลางวันให้คุณเชลีย์หน่อยสิ
08:42ฉันน่ะอาศาผู้จัดการคุณเชลีย์มาแล้ว
08:45แต่เผื่อเอิญต้องไปทำธุระให้คุณป้าขาลา
08:48แขกซูเปอร์ VIP ของเราพอดี
08:51แต่ถ้าเธอไม่อยากช่วยก็ไม่เป็นไรนะ
08:54เดี๋ยวฉันไปขอความช่วยเหลือจากคนอื่นก็ได้
08:57ฉันช่วยก็ได้ค่ะ
09:00ขอบใจจ้ะ
09:02ฉันรีบอะ ถ้าจำไม่ได้ก็รีบจดเลยนะ
09:05ค่ะ
09:09ชาเขียวสอง
09:12สปาเก็ตตี้ผัดขี้เมาทะเลสอง
09:15ไม่ใส่กุ้งหนึ่ง
09:17กำชับทางครัวเลยนะ ว่าห้ามเขือใส่มาเด็ดขาด
09:21เสร็จแล้วอะ ก็รีบเอาไปส่งคุณเจริสาที่ห้องได้เลย
09:25เธอยังไม่ได้ทานอะไรตั้งแต่เช้าแล้ว
09:29แค่นี้ใช่ไหมคะ
09:30จ้ะ
09:42มะม่วงสวดยาเคลือวันจ้า
09:46น้ำไม่หวานให้มันหรอจ้ะ
09:47คืนตังค์ให้เลย
09:49ใจดีจังเลย
09:50แต่ขอกลุงกิมไปทำบุญนิดนึงนะจ้ะ
09:53จ้ะ ๆ
09:54มะม่วงสวดยาเคลือวันจ้า
09:56น้ำไม่หวานให้มันหรอจ้ะ
09:58คืนเงินเท่านั้น
10:00ถ้าไม่มีตังค์แล้วจะทำยังไง
10:04ปลายหน้าเลยพี่
10:06งั้นพี่ก็อดมันนะที่จ้ะ
10:10ใจเย็น ๆ พี่
10:13หน้าตาสวย ๆ
10:14ใจร้ายจังเลย
10:18ให้มันไปเถอะพี่
10:20ถ้าไม่ซื้อก็อย่ามาเกรกกากขวางหน้าร้านคนอื่น
10:23มะม่วงตังค์เยอะ ๆ
10:24ขอกินสักลูกสองลูกไม่ได้
10:27ได้จ้ะ
10:28จะให้มันทำไม
10:29ของสือของขายเว้ย
10:32พวกธรรมายมัน
10:34หล่อขายชาวบ้านนี่ว่ะ
10:36พังร้านเลยไหมพี่
10:37เอาเลย
10:38ไป
10:42ไอ้นี่หัวเจ็บปล่อยกันแล้วมึง
10:43�들ีนเข้มาดิ
10:45ช่วยด้วยครับ
10:46ช่วยด้วย
10:49อย่าให้กูเจอกูมึงที่นี่อีกก่อเร wagon
10:50กูไม่กลัวมึงหรอก
10:51กูไม่กลัวมึงหรอก พรุ่งนี้มึงไปเจอกูตรงนี้ได้เลย
10:53ไอ้หน้าตัวเมีย
10:55เฮ้ย ๆ พวกเรามาแล้ว
10:57พอแล้วพี่
11:01ไอ้กล้วยชั่ว
11:03ใจเย็นๆพี่ เดี๋ยวพวกมันก็กลับมาอีกหรอก
11:05กูไม่กลัวมันหรอก
11:07พี่ไม่กลัวแต่เพื่อกลัว
11:09ลงไปก่อน
11:17อืมม อร่อยเรื่อดไนเชลี้
11:19พี่ว่าเดี๋ยวต้องไปขอสู physicเคทาเดียวนroatนะ
11:23กลับไปกุ้งเทพเจดี๋ยวต้องทำให้เธอกินบ้าง
11:31อ้าว เนี๊ยบ
11:33อร่อยจนปากไม่ว่างเม้าะกับฉันเลยหรอ
11:35เห้ย
11:38โอเค
11:40เป็นอะไรอ่ะ
11:42มันจะประเทศที่ติดทอหรอ
11:44กุ้ง
11:46เธอแพ้กุ้งผิด
11:48ยาก ยากแก้แพ้อยู่ไหน
11:50เอายากแก้แพ้ไว้ไหน
11:52เร็ว เร็ว
11:54โอเค โอเค รอแปบนึงนะ รอแปบนึงนะ
11:57โอเค
12:07เธอเอาไปหากัน
12:14โหโดนสักขวดดิพี่
12:15บื่นลูยหนูจะ ตัดเตะแล้วเนี้ย
12:17ไอ้เบ้ะ
12:18เงียบเป็นไรมึงะ
12:19ก็เพิ่งสอดมันยิงเปื้อนวันแรก
12:21มันกล้ายิงก็เก่งแล้ว
12:23ให้ดู นัดเนี้ยแหละที่นี่แหละ
12:30โอ้วพี่
12:32นกตายกลางอกาการเงียบเลยมา
12:33ไอ้เบ้ะ
12:34เดี๋ยว ๆ หลังมือ ๆ
12:39หัดยิงปืนวันแรกก็เป็นอย่างงี้แหละ
12:43แต่เองก็ต้องหัดให้มันเป็นเอาไว้
12:46ยิงปืนอ่ะ จะได้เอาไว้ป้องกันตัว เข้าใจไหม
12:49- เออ ๆ ๆ แป๊บ ๆ โอเค ครับ
12:50มีลูกมีคอยดูแลอยู่ทั้งคน ทำไมต้องฝึกเลยอะ
12:53อ้าว ลูกหมีก็ไม่อยู่กับเรา 24 ชั่วโมงหรือไงล่ะ
12:59มึงเดี๋ยวล่ะไอ้เบอร์
13:00มึงก็ต้องฝึกยิงปืนให้เป็นด้วย
13:02จะได้คอยช่วยเหลือลูกพี่มึง
13:04อืม เข้าใจเปล่า
13:08น้ำพึ่ง เป็นไรหรือเปล่าเนี่ย
13:12อ้าว รู้ได้ไงล่ะ
13:17เฮ้ย
13:19ย่ะ มึงไปขวานใบไม้ก่อนนะ
13:23โอ้โห ไอ้เบื่อ ไอ้นกสองหัว
13:25น้ำพึ่งใจเย็น ฉันเป็นคนบอกมึงให้คอยรายงานฉันเอง
13:30ช่วยสอนหนังทีเถอะคุณหมี
13:32ฉันน่ะพูดจนปากจะฉีกถึงหูแล้ว
13:35อย่าซ่าให้มากนะ ยังไงเราก็เป็นผู้หญิง
13:38มันฟังยากซักที่ไหนอ่ะ
13:40ย่ะ เมื่อกี้ไม่ใช่อย่างงี้เลยนะ
13:42จริงไง
13:43เอาอย่างนี้ ๆ
13:44น้ำพึ่ง อยังกลับให้ขายมะม่วงที่ตลาดอีกละ Lake
13:47มาขายที่ฟาร์มฉันก็ได้
13:49อร่อยไม้ คุณหมี
13:52ฟังจากที่บื่อเล่านะครับ ผมว่าคนพวกนั้นน่าจะถูกแจ้งมาก่อกวน
13:57อืมนั่นสิ ไม่รู้เลอะไปขัดเค้งขัดขาใครบ้างเนอะ ก็ถึงไม่พอใจเท่าะ
14:02ก็ถึงไม่พอแจ้ว
14:04เพราะอย่างนี้สิค่ะ
14:05ผมถึงไม่อยากให้น้ำพึ่งเสียง
14:06กลับไปขายมะม่วงที่ตลาดอีก
14:07เดี๋ยวมันจะได้ไม่กรุ่งเสีย
14:10แต่ว่าน้ำพึ่งชอบขายของ
14:11ชอบคุยกับลูกค้านี่รุ่ง
14:13ก็มาขายที่ฟาร์มฉันก็ได้นี่
14:15มีคนเข้าออกทุกวัน
14:17ยิ่งวันสาวอาทิตย์นะ
14:18คนเต็มไปหมดเลย
14:19- คนเต็มไปหมดเลย. ฮืม. อืม. หรือว่าจะไลฟ์สดขายออนไลน์ก็ได้นี่. เห็นส่วนอื่นเขาก็ทำกัน.
14:26อ้าวดีเหมือนกันนะ. ขายของในที่ของเราจะได้ไม่มีเรื่องอีกไงอะ.
14:31เอ้อเอานั่นแหละ. ย่ากับคุณหมีจะได้สบายใจ.
14:36ใช่ย่ะ.
14:37เค้าจะได้ก็น้อง혼ครับ
14:40อื้อ...คุณย้าครับ
14:42เดียวหลัง กลับมาจากฮันนี่โมนเนี่ย
14:43ผมอยากจะ คอยเล่าเรื่องงานที่สวน
14:45ของคุณย้าหน่อยนะครับ
14:46คือผมอยากจะ แบ่งบ่าวภาละของคุณย้าครับ
14:50แต่รับลองครับ
14:52ไม่คิดค่าใช้ ๆ เพิ่มเติม
14:53ก็ชอบตรงนี้แหละ
14:56แต่ว่าถึงคิด
14:57ยาก็่ไม่ใจเล่อลูกเอ้ย
15:00ยาก็่คิมอย่าตาย
15:03ใช่สิ
15:04อะไรมันจะมาหวานเท่าคู่กัน นิมูลล่าอ๋อ
15:07ย่า
15:09วั้วอะไร อันนี้ๆ
15:10เอาๆ เขินล่ะ เขินล่ะ
15:12พูดละย่า
15:12แม่ผิวไปแคล้กด้วย
15:13กูไม่เคลียร์เลย ไปเคลียร์กับยาเลย
15:15เขาเคลินเคลินเคลิน
15:18ยิงปืนดีกว่า ไม่โดนสักนั้นเลยเนี่ย
15:20อ่ะๆ ยิง
15:25เชิญ
15:26ดูได้ไหม
15:42รู้เรื่องคุณเชรี ต้องเข้าหลงพยาบาลกระทั่นอาหารเพราะว่าแพ้กุ้งแล้วใช่มั้ย
15:46ค่ะ
15:49อาหารที่เธอสั่งมาให้คุณเชรี ไม่ได้แยกกันทำกับหอคู่จัดการ
15:53คุณเชรีย์เธอแพ้กุ้งตั้งแต่เด็ก
15:55ถึงไม่ได้กินตัวกุ้ง
15:57แค่ทำร่วมกับกุ้งก็ไม่ได้
16:00นิตาเขาบอกว่าเขากำชับเธอแล้ว
16:02ว่าให้บอกห้างครัวว่าตอนทำช่วยแยกกระทะให้ด้วย
16:07พี่นิตาบอกแค่ว่าสปาเก็ตตี้สองที
16:09ไม่เอากุ้งทีหนึ่ง
16:11แต่ไม่ได้บอกเรื่องให้แยกกระทะค่ะ
16:13หนูไม่เคยรู้เรื่องคุณเชรีย์แพ้กุ้ง
16:19หนูไม่ใช่แฟนครับดาหลา
16:21โกหก ฉันบอกเธอแล้วว่าต้องแยกกระทะ
16:23เพราะคุณเชรีย์แพ้กุ้ง
16:25ฉันกำชับเธอตั้งหลายครั้ง
16:27ยังมีหน้ามาว่าฉันไม่บอก
16:29ก็พี่ไม่ได้บอกหนูจริง ๆ นี่คะ
16:31ฉันบอก
16:33หนูจดทุกอย่างที่พี่สั่งเอาไว้
16:35จะดูไหมคะ
16:37เธอจะจดจำฉันทุกคำพูดเลยเหรอ
16:39ฉันบอกเธอแปดครั้ง
16:41เธอจะจดทั้งแปดครั้งเลยเหรอ
16:43หรือว่าอัดเสียงฉันไว้ล่ะ
16:45จะได้เอามายาน
16:47เรื่องใหญ่ขนาดนี้
16:49ฉันจะไม่บอกเธอได้ยังไง
16:51ฉันทำงานที่นี่มาตั้งหลายปี
16:53ไม่เคยสับเท่าเลยสักครั้ง
16:57ม.ดีควรจะลงโทษด้วยเป็นเงี่ยง ๆ นะคะ
17:03ผมจะลงโทษทั้งคู่
17:07นิตาบอกของเลยจริง ๆ นะคะ
17:09ม.ดีก็รู้ว่านิตาเป็นคนรอบครอบแค่ไหน
17:11ดูแลแขก VIP ของ Resort มาตั้งเท่าไร
17:13ไม่เคยผิดพลาดเลยสักครั้ง
17:17ก็เพราะว่าคุณคนรอบครอบไง
17:19แก้ไขปัญหาได้อย่างดีมาโดยตลอด
17:23ผมถึงได้วางใจให้คุณดูแลแขก VIP ของเราไงครับ
17:25แต่คุณกลับเอาความไว้วางใจของผม
17:27ไปไว้กับเด็กฝึกงาน
17:29ที่เพิ่งเข้ามาทำงานได้เพียงไม่กี่วัน
17:31แล้วผมจะวางใจคุณต่อไปได้ยังไง
17:33นิตา
17:35พอ ผมตัดสินแล้ว
17:37แยกย้ายกันไปทำงาน
17:41เชิญครับ
17:55น้ำนินนจ้ะ
17:57ขอบคุณนะ
18:25โดน MD ด่ามาชะปะ
18:29อืม
18:30พี่แดนว่านะ
18:32ต้องเป็นแผนของพี่นิตางยาย ๆ เลย
18:34ที่ใช้ให้น้องปลาดาว
18:36ไปสั่งอาหารมาให้ MD ด่า
18:39ทำไมคิดอย่างนั้นล่ะ
18:40มันดาวไม่ยากหรอก
18:42ไอ้แผนยิงปืนนัดเดียว
18:44ฆ่านกเสียสวยตายพร้อมกันสองตัว
18:47ยังไงอะ
18:48ก็พี่นิตา
18:50น้างอยากจะทับ MD มานานแล้ว
18:52แต่ MD ก็ไม่เล่นด้วย
18:56คุณเชลลี่อ่ะ คือตัวจริง
18:59แต่น้องปลาดาว
19:01กำลังจะเป็นคนโปรด
19:03คนโปรด
19:05เขามองกันทั่วรีสอร์ตแล้ว
19:07ไม่งั้นอ่ะ
19:09พี่นิตาก็คงจะไม่อิจฉาน้องปลาดาวหรอก
19:14น้างนี่
19:16แสบสุข
19:18ยืนมือน้องปลาดาว
19:20เล่นงานคุณเชลลี่
19:22ส่วนตัวเองก็
19:24ยืนสะใจสวยๆ
19:26แผนมือก็สะอาดอีก
19:42โชคดี
19:44ยังมีคนฉลาดคิดเป็น
19:46ไม่เงียงเง่าหลงเชื่อคนง่ายๆ
19:52ชมพี่ซึ่งๆหน้าแบบนี้
19:54พี่ก็เขินแย่ดิ
20:16อ่ะ นึกว่ากลับไปแล้วสิ
20:20นี่ค่ะ
20:22อะไร
20:24จดหมายลาออกเลยค่ะ
20:28เรื่องแค่นี้จะถึงกับต้องลาออกเลยอ่ะ
20:30ทำแบบนี้น่ะมันไม่ใช่เธอเลยนะ
20:32ทำไมถอดใจ ยอมแพ้อะไรง่ายๆแบบนี้ล่ะ
20:34คุณเชลลี่เขาปลอดภัย
20:36แล้วก็ไม่ได้คิดจะเอาผิดใคร
20:38เธอเองก็บอกไม่ใช่หรอ
20:41เธอเองก็บอกไม่ใช่เหรอว่านี่ต้านไม่ได้ยังมะไรเธอเลย
20:44เธอชิงร้าออกแบบนี้ก็ท่ากับเธอยโยมรับผิด
21:01อ้าว แล้วก็ไม่บอก
21:03โห เปิดช่องให้หนูพูดป่ะล่ะ ลัวซะขนาดนั้นน่ะ
21:09นี่ค่ะ
21:13ให้ออกจริงๆก่อนแล้วค่อยว่ากัน
21:15ถ้าตกลงกับพี่ชายเธอได้ เธอจะกลับมาทำงานที่นี่อีกไหม
21:31ให้ตกลงได้ก่อนแล้วค่อยว่ากันนะครับ
22:02มันไม่มีทีท้าวว่าจะกลัวพวกมึงเลยเหรอวะ
22:06ไม่เลยเสีย มันบอกว่าพรุ่งนี้จะไปรออยู่ที่เดิม
22:10ทาให้พวกเราไปเจอมันด้วย
22:12เหมือนย่ามันไม่มีผิด
22:14แล้วเสียจะให้ผมทำยังไงต่อดีครับ
22:16ก็ต้องปวดมันต่อนั่นแหละ
22:18เอาให้ทำอาหารกินไม่เป็นสุขเลยนะเว้ย
22:21แค่นี้มันอาจจะเบาไป
22:23ครับเสีย
22:24ใครมาคะคุณ
22:26ไปก่อนลูก
22:38ใครเหรอคะคุณ
22:40รายเดอร์มาส่งของนะ
22:43ส่งอะไรคะ
22:46ส่ง ส่งผิดบ้าน
22:47เออนี่คุณ
22:49เดี๋ยวเย็นนี้เราออกไปดินเนอร์ข้างนอกกันไหม
22:53นึกในโอกาสเลยคะ
22:55ผมก็แค่อยากจะเปลี่ยนบริกาศเฉย ๆ นั่นแหละ
23:00เดี๋ยวคุณขึ้นไปแต่งตัวสวย ๆ นะ
23:02แล้วผมจะถูกไปจองร้านเอง
23:06ครับ
23:09ไป
23:10ไป
23:17ไป
23:22พี่ปะดาว ไปกินข้าวบ้านยากัน
23:27พี่ปะดาวจ้า น้ำพึ่งมาแล้วจ้า
23:31พี่ปะดาว พี่ปะดาว
23:39จัดกระเป๋าทำไมอะพี่ พี่จะย้ายออกเหรอ
23:43มีใครทำอะไรให้พี่ไม่พอใจหรือเปล่าอะ
23:45ใช่น้ำพึ่งไหม
23:48ไม่ใช่หรอก
23:50แล้วพี่จะเก็บ physician ไปไหนอะ
23:53เก็บเผื่อไว้อะ
23:55คืออย่างนี้ พี่ชายพี่เขากโกรธพี่มากอะ
23:58ถึงขั้นประกาศตับพี่ตัดน้องอะ
24:01ทำไมอะพี่ เรื่องใหญ่มากแน่ ๆ เลยอะ
24:06จะว่าใหญ่ก็ ไม่มากหรอก
24:09พี่ชายพี่เค้าเล่นใหญ่อะ
24:11พี่ก็แค่หนีมาอยู่ที่นี่แล้วก็บอกเบิร์กมือถือพี่เขาก็เท่านั้นเอง
24:16โห พี่
24:17ใหญ่เอาเรื่องนั่นอ่ะ
24:21พี่ก็เลยต้องไปเคลียร์กับพี่เขาไง
24:23แต่ก็ไม่รู้ว่าจะได้กลับอยู่ที่นี่อีกหรือเปล่า
24:29เราจะไม่ได้เจอกันอีกแล้วจริงๆเหรอ
24:33พี่ก็ไม่รู้เหมือนกันอ่ะ
24:35ทำไมมันฉุกหลุกอย่างนี้อ่ะพี่
24:37พี่น่าจะบอกให้น้ำพึ่งมีเวลาตั้งตัวซะหน่อยอ่ะ
24:40แค่คิดว่าไม่มีพี่อยู่ในบ้านนี้
24:42น้ำพึ่งก็จะร้องไห้แล้วเนี่ย
24:55พี่ประดาว
24:57น้ำพึ่งนึกอะไรออกแล้ว
24:59น้ำพึ่งไปฮันนิมูลที่รีสอร์ทพี่ดีกว่า
25:02จะได้รู้จักบ้านพี่เอาไว้ไง
25:04ถ้าพี่กลับมาที่นี่ไม่ได้จริงๆอ่ะ
25:06น้ำพึ่งจะได้ไปเยี่ยมพี่ไปบ่อยๆ
25:09ไปได้แน่หรอ
25:10แน่สิ
25:11เดี๋ยวน้ำพึ่งไปบอกลูกหมีเลยดีกว่า
25:13เดี๋ยว
25:14ไม่ต้องรีบขนาดนั้นก็ได้
25:16ไม่ได้หรอกพี่
25:17เดี๋ยวลูกแกไปจองที่อื่น
25:18อดไปเลยนะ
25:20น้ำพึ่งไปก่อนนะ
25:27แม่ส่งมาพ่อช่วยปู
25:28มาครับผมช่วย
25:30มาลูก
25:31วันนี้หมีกลับทำได้ด้วยเว้ย
25:34นึกว่าจะติดใจน้ำพึ่งจนลืมครอบครัวซะแล้ว
25:39ที่หมีไม่อยากกลับก็เพราะปากปะมึกนี่แหละ
25:44นี่จะยากอะไรลูก
25:46เปิดคลิปอีกมันเต้นสู้ไปเลยสิ
25:48อ๋อ
25:52แม่จ๊ะ
25:54อารมณ์หมดเหรอแม่
25:56ดูอ้อนอ้อนเก่งจังเลยนะ
26:00ก็นึกว่าชอบเด็กอ้อนอ้อนซะอีก
26:05ระวังๆ
26:06สองคนที่นี่แน่นอนไม่รู้จักตัว
26:09ลูกหมี
26:10ลูกหมี
26:11ลูกหมี
26:13ลูกหมี
26:15น้ำพึ่งคิดออกแล้วว่าจะไปฮันนิโม้นที่ไหนดี
26:18ที่ไหน
26:19ที่ตราติค่ะ ที่สอดพี่ปลาดาว
26:34ก็อธิบาย
26:35ก็อธิบาย
26:36ก็อธิบาย
26:37ก็อธิบาย
26:38ก็อธิบาย
26:39ก็อธิบาย
26:40ก็อธิบาย
26:41ก็อธิบาย
26:42ก็อธิบาย
26:43ก็อธิบาย
26:44ก็อธิบาย
26:45ก็อธิบาย
26:46ก็อธิบาย
26:47ก็อธิบาย
26:48ก็อธิบาย
26:49ก็อธิบาย
26:50ก็อธิบาย
26:51ก็อธิบาย
26:52ก็อธิบาย
26:53ก็อธิบาย
26:54ก็อธิบาย
26:55ก็อธิบาย
26:57จะกลับพรุ่งนี้เลยไง
26:59ค่ะ
27:00ถึงเดตไลน์แล้วค่ะคุณย่า
27:03กลัวว่าพี่ชายมึงจะมามันรวยถึงนี่
27:10ลุงหมีขอเข้าไปเคลียร์งานที่ฟาร์มก่อน
27:13น่าจะมารับพวกเราสัก 10 โมง
27:15ก็ดีเหมือนกันเนอะ
27:17ไปรู้จักบ้านช่องกันเอาไว้
27:27การที่ได้เจอเพื่อนที่ถูกชะตากันแบบนี้
27:30และว่าโชคดีที่สุดแล้วนะ
27:33ต้องรับสากันเอาไว้ดี ๆ
27:35เข้าใจไหม
27:37ถ้าคืนปล่อยให้ขาดการติดต่อไป
27:39ก็น่าเสียดาย
27:42ใจอะ
27:43ค่ะคุณย่า
27:48นี่มันพ้นไปทั่ว
27:51นั่นแหละสิ
27:57จะเลือกอะไรกันนะน่า
27:58ตัว 2 ตัวก็พอแล้วพี่
28:00ไปทะเลนะ ถอดเส้อ โชว์ไปเลย
28:03ฉันไม่ใช่พวกชอบโชว์กับแกนะฮะยมึก
28:05คนเรามันมีของดี มาต้องชวนกันบ้างนิครับ
28:09เราจะไปด้วยกันป่ะเนี้ย
28:10ไปไหน
28:11ก็รีสอทปลาดาวไง
28:13จะบ้าวหรอพี่
28:15พี่ไปฮันนี่มูนกั้นน่ะ
28:16ฉันไม่ได้ให้แกนอนเตียงเดียวกับฉันสักหน่อย
28:20ก็ไม่รู้จะไปทำไม
28:23ก็ลำลึกความหลังไง
28:34ปลาดาวเค้าอาจจะไม่ได้กลับมาแล้วก็ได้นะ
28:46งั้นก็สิเท่าว่าไปส่งน้องเค้าก็แล้วกัน
28:49และแกจะได้ไปช่วยเคลียร์กับพี่ชายเค้าด้วย
28:51ว่าน้องเค้าไม่ได้หนีตามแกมาแล้วเค้ามาทำงานจริงๆ
28:54แล้วก็ไม่ได้มีอะไรเสียหาย
28:57เค้าคงอยากให้หมึกช่วยหรอกนะ
28:59ที่สำคัญไม่อยากไปเป็นกล้างคู่ฮันนี่มูนด้วย
29:03เหม็นความสวีตเห็นแล้วมันขัดหูขัดตา
29:05เป็นใจก็ตามไปกันแล้วกัน
29:07ไม่ไปอะไรอย่างนั้นอะ
29:14ปากไม่ต้องกระจายเหมือนใครวะ
29:19ก็เหมือนพี่ชายมันแหละ
29:25ไอ้เหมือนมายเหมือน
29:35คุณหมอบอกว่าคุณเชรียจะออกจากรงพยาบาร์ได้เมื่อไหร่เหรอคะ
29:39ก็น่าจะอีกสองวันอะ
29:42เพราะความสะพ่าวของนิตาแท้ๆเลยคุณเชรียถึง
29:46ไม่เป็นไรหรอก เรื่องมันผ่านไปแล้ว
29:49เออ แต่จะว่าไปเด็กนั่นอะไว้ใจไม่ได้เลยนะคะ
29:53ก็มันผ่านไปแล้ว
29:55เอ่อ แต่จะว่าไป
29:56เด็กนั้นอ่ะ ไว้ใจไม่ได้เลยนะคะ
29:59ไม่รู้ว่ามันจงใจแกล้งคุณเชดีหรือเปล่า
30:03ไม่มีทางอ่ะ
30:04ปลาดาวจะมาแกล้งฉันทำไม
30:08เอ่อ
30:10แล้ว MD มาเยี่ยมหรือยังอ่ะคะ
30:14โทรมาเยี่ยมอ่ะ
30:15บอกว่าไม่อยากรบกวน
30:24ฉันจะมาเยี่ยม
30:34หนูเอาผลไม้มาเยี่ยมค่ะ
30:35ขอบคุณจ้ะ
30:43อย่างนั้นหนูวางตรงนี้นะคะ
30:46เธอไม่เห็นจะต้องเสียเงินเสียทองซื้อมาเลย
30:48ฉันไม่ได้เป็นอะไรซะน่อย
30:50หนูมี่ส่วนทำให้คุณเชรียถ้างป่วยจนต้องเสียการเสียง้านะคะ
30:54ถึงแม้ว่าหนูจะไม่ใช่..
30:56ต้นเหตุก็ต่าง
30:58ไม่ใช่ต้นเหตุ
31:00แต่ยี่นบายลาออก
31:01ไม่ยอนแยงไปอ่ะหน่อยหรอกจ๊า
31:03ลาออก
31:04เธอไปเห็นน้องทำหรือขนาดนี้เลย
31:07ก็เรียกร้องความสนใจไงค่ะคุณเชรีย์
31:21คุณเวิร์ก
31:30นี่ครับ
31:32ขอบคุณค่ะ
31:37เป็นยังไงบ้างครับ
31:39พอเห็นหน้าคุณหมึกเนี่ย ก็หายเป็นปลิดทิ้งแล้วค่ะ
31:45งั้นหนูกลับก่อนนะคะ หายไว้ๆนะคะคุณเชรีย์
31:53ขอบใจจ้ะ เรื่องลาออกนี่ไปคิดดูอีกทีนะ
31:56ฉันไม่ถือโทษโกรธใครหรอก
31:59แต่ถ้าเธอจะตกงานเพราะฉันน่ะ ฉันคงไม่สบายใจมากๆ
32:05ขอบคุณค่ะ
32:07ขอบคุณค่ะ
32:17เอมดี้นั่งก่อนสิคะ
32:18ไม่เป็นไรนิตา เดี๋ยวผมรีบไปทุระต่อ
32:23เชรีย์ครับ ค่าใช้จ่ายทั้งหมดทางรีสอร์ตจะเป็นผู้รับผิดชอบนะครับ
32:28ขอบคุณค่ะ
32:29หายไว้ๆนะ ผมต้องรีบไปทำทุระก่อน ไว้จะมาเยี่ยมใหม่
32:35ค่ะ
32:37ขอบคุณค่ะ
32:47ทุระอะไรของเขานะคะ รีบร้อนจัง
32:50จะมากับปลาดาวหรือเปล่าก็ไม่รู้นะคะ
32:52ไม่หรอกมั้ง
32:54นิตาต้องไปดูให้เห็นกับปลาค่ะ เพื่อความสบายใจ
33:08ปลาดาว
33:12เดี๋ยวฉันไปส่ง
33:14หนูกลับเองได้ค่ะ
33:16พี่หมีโทรมาเห็นว่าฉันอยู่โรงพยาบาล ก็เลยให้ช่วยไปส่งเธอให้หน่อย
33:23ลุงหมีรู้ได้ไงว่าหนูอยู่ที่นี่
33:26น้ำพึ่งบอก
33:28ถ้าเหมือนกันถามแล้วก็ขึ้นรถซะ
33:35ทำไมยังไม่ขึ้นรถอีกอะ ก็รอเธออยู่คนเดียว
33:38เออ แล้วก็นั่งหน้าด้วยนะ ฉันไม่ใช่คนขับรถ
33:46บอกให้นั่งหน้าไง พูดไม่รู้เรื่องหรอ
33:49หนูจะวางกระเป๋า จะให้หนูกอดไว้เหนื่อยเธอสิ
33:52คุณภูมิ นี่อะไง
33:53ไม่นั่งหน้าไง พูดไม่รู้เรื่องเหรอ
33:55หนูจะวางกระเป๋า จะให้หนูกอดเอาไว้หรือไง
33:59เอ้า จะทำอะไรก็รีบทำแล้วกัน
34:24ครับ
34:30คุณเบนครับ
34:31ค่ะ
34:32MD จะไม่อยู่ 3-4 วันนะครับ เผื่อใครมาพบ
34:34อ้าว ทำไมคะ
34:36ไม่ได้บอกไว้ คงน่าจะหยุดพักผ่อนละมั้ง
34:40แปลกๆ นะคะ ปกติ MD ไม่เคยหยุดไปเที่ยวไหนเลยอะ
34:44ยิ่งแฟนมาถ่ายละครอื่นที่นี่ แถมเข้าโรงพยาบาลด้วย
34:47จะทิ้งกันไปอย่างงี้ได้ไงอะ
34:49เหมือนไม่แทกเลยเหรอ
34:54หรือว่า
34:55ต่อสาย MD ให้คุยเลยไหมครับ
34:58โอ้ย ผมต้องไปแบงค์แล้ว
35:00กลับมาเร็วๆ นะคะ
35:07มาแล้วครับลูก นี่
35:11ฝีมือพ่อเค้าเนี่ยนะ อร่อยทุกอย่าง แม่กรารตี
35:15น้ำพึ่งจะกินให้เกลี้ยงเลยค่ะ
35:17อิ่มอร่อย ไม่เสียเงินด้วยนะ
35:19ดีๆ สำคัญตรงนี้ละ ไม่เสียเงินด้วยละ
35:24แหม นี่จริงๆ แล้วนะ
35:27ถ้าได้เจอที่วิวดีๆ บรรยากาศสวยๆ นะ
35:31แล้วจอดรถปูเสือปิกนิคกันนะ
35:35อุ๊ย ขอบคุณแล้วอยากไปด้วยว่ะ
35:40คุณย่า อันนี้ก็โรแมนติกไม่เบาเหมือนกันละคะเนี่ย
35:44คุณย่าคะ
35:45เมื่อไหร่ผมจีบเขาก็ใช้แผนนี้นะครับ
35:48ให้สันเอกไปจะบอกผมทุกลายครับ
35:53ก็ตกว่ะกันเถอะ
35:54ี๊ะ จะเหนื้อหลอก 할게요
35:57เพ้าความออเรอยครับ
35:59อออ อร่อยทั้งอาหาร ทั้งคนทำนะครับ
36:01เอ่อโห๊ย เขี้ยงมากมาะ
36:04เอาละๆ พุอย่ายเลิกโมได้แล้ว
36:07ทั้งโมทั้งเท้าเลยเหลือแล้วนี่
36:10โอ้ย..
36:10ผู้ฮันนิมูนกูจะได้เดินทางกันสะพีหนึ่ง
36:13อ่ะ.. โอเคค่ะ
36:14แม่ขอให้ลูกทั้งสองคนนะจ๊ะ
36:16เดินทางปลอดภัยแล้วก็เที่ยวให้สนุกนะ
36:18- ขอบคุณครับแม่
36:20- สวัสดีครับ ลูก
36:21- สวัสดีนะครับ
36:22ไปนะย่า
36:23- เออ..
36:24- โอ้ว โว้วววว
36:25- โตดีๆนะ
36:26ไปแล้วย่า
36:27ไปนะ
36:27อืม
36:28ไปแล้วสวัสดีครับ
36:29เอ้าแล้วปลาดาวอะ
36:33เออ
36:34มีคนอาศัยไปส่งให้แล้วครับ
36:36อะไรนะ
36:47ใบนี้ของพี่ปลาดาวค่ะ
36:49อ้าว แล้วปลาดาวเขาไปไหนอะ
36:50ไปเยี่ยมคุณเชรียร์ที่โรงพยาบาลนะคะ
36:52น้ำพึ่งนัดไว้สิบโต๊ะที่ร้าน
36:57ไม่รู้ว่าพี่ชายเขาจะยอมให้พี่ปลาดาวกลับมาอีกหรือเปล่านะลุง
37:02น้ำพึ่งต้องคิดถึงพี่ปลาดาวมากแน่ๆเลยอะ
37:07อืม
37:10แล้วน้ำพึ่งอยากให้ปลาดาวอยู่ที่นี่ด้วยนานๆไหมล่ะ
37:14อยากสิ ลุงมีวิธีไหม
37:16ก็ง่ายนิดเดียว
37:18ก็จับปลาดาวไปนอนสะพายฉันก็สิ้นเรื่อง
37:24กับลุงหมึกนั่นเหรอคะ
37:26อืม
37:28icional
37:33เหมาะสมกันดีนะคะ
37:35ฉันก็เห็นเขาสองคน แอบเพลง ๆ กันอยู่เนอะ
37:37ฉันดูออก
37:38แต่ปากแข็งกันทั้ง่คู้เลย
37:40จริงเหรอคะ
37:44แต่เราสองคนต้องร่วมมือกันจัดฉากช่วยเขาค่ะหน่อย
37:50ช่วยจับคู่ให้เขาใช่มั้ยคะ
37:51ถูกต้อง
37:53น่าสนุกจัง
37:54เราต้องทำยังไงบ้างอะลุง
37:56มึกโทรมา
37:58อ่อ
38:00มึก
38:04ว่าไงมึกน้องรัก
38:06ออกเดินทางหรือยังครับพี่ชาย
38:08ยัง
38:10เปลี่ยนใจจะไปด้วยหรอ
38:12แค่ถามดูอ่ะเฉยน่ะ
38:14มึก
38:16พี่อยากให้แกไปด้วยจริงๆนะเว้ย
38:20พูดเป็นเล่นนะพี่
38:22มึก
38:24พี่พูดจริง
38:28พี่ไปกับน้ำพึ่งสองคน
38:30พี่เขินว่ะ
38:32น้ำพึ่งเค้ายังเด็กอยู่เลยอ่ะ
38:34แล้วถ้ามึกไปด้วยอีกคนเนี่ย
38:36น้ำพึ่งจะไม่เขินตายอ่ะพี่
38:38แกอย่าลืมดิ ประดาวเค้าก็อยู่ที่นั่นด้วย
38:40น้ำพึ่งเค้ามีเพื่อนอยู่ด้วยเค้าไม่เขินหรอก
38:44เอ่อ
38:46จริงๆมึกก็อยากพักอยู่เหมือนกันนะพี่
38:48ช่วงนี้แขกไม่ค่อยเยอะด้วย
38:50แล้วแกก็ไปด้วยกันเลยดิ
38:52เฮ้ยมึก
38:54พี่พูดตรงๆนะ
38:56คือพี่อ่ะ
38:58อยากนั่งรถไปกับน้ำพึ่งสองต่อสอง
39:04แต่ปัญหาคือว่าน้ำพึ่งเค้าดันไปชวนประดาวไปด้วยกันแล้วอ่ะเด
39:06มันก็เลยลำบากอ่ะ
39:08จะไล่ประดาวเค้านั่งรถประจำทางตามไป
39:10มันก็ดูใจร้ายไปหน่อยป่ะ
39:12แล้วประดาวเค้าจะยอมนั่งรทไปกับมึกเหรอพี่
39:14ไม่ลองก็ไม่รู้นะเว้ย
39:16เห็นนั้นกันเขาบอกว่าประดาวจะไปเย้มคุณเชรีที่โรงพยบาทก่อน
39:18แกออกไปตอนนี้ก็แน่น quittingอยู่นั้นนะ
39:24น่ะมือก็ช่วยพี่คนไหนดิ
39:26พี่ไม่ได้ไปหานิมวนหาดโบกนะเว้ย
39:28นี่ครั้งแรกในชีวิตเลยนะ
39:30น่ะมึก
39:42อ่ะๆๆ ลองดูก็ได้
39:47แต่ที่หมึกยอมไปเพราะเห็นกับพี่หมีหรอกนะ
39:49จริงๆไม่ได้อยากไปยุ่กกับนางเลย
39:51กลัวปากหน้า
39:56ขอบใจมากไอ้น้องรัก
40:00หมึกไม่รับรองนะว่าจะสำเร็จไหม
40:02แค่นี้ก่อนนะ เดี๋ยวไม่ทัน
40:04อะไรก็ไม่รู้เนี่ย ไม่อยากไปเลย
40:12โอ้ย
40:38ไม่รู้ป่านี้จะเป็นไงกันมั้ง
40:40แย่สุด
40:42ประดาวกับตาดเอง
40:46แต่ฉันเชื่อว่าหมึกไม่ยอมแพ้ง่าย
40:50ขอให้ลูกหมึกทำสำเร็จที่เท่า
41:04ฉันเคยมาโนนะ
41:06ว่าเวลาขับรถไปเที่ยวต่างจังหวัด
41:08จะมีคนให้นั่งจับมืออยู่ข้างๆ
41:34ไม่ได้จับจริงๆ
41:38ไม่ได้จับ
42:04จะไปไหนคะ
42:06ก็ไปส่งเธอเลย
42:08ร้านอาหารไปทางนู้น
42:10แต่ตาดอะไปทางนี้
42:12หนูไม่ได้บอกให้ลุงไปส่งเธออยู่ที่ร้านซักหน่อย
42:14ฉันก็ไม่ได้บอกว่าฉันจะไปส่งเธอที่ร้านซักหน่อย
42:20งั้นหนูขอลงตรงนี้ค่ะ
42:22ไม่ได้
42:24ฉันรับปากกับน้ำพึ่งไปแล้ว
42:26ฉันไม่อยากมีปัญหากับพี่สภัยอะ
42:28รับปากอะไรของลุง
42:30ก็รับปากว่าจะไปช่วยพูดกับพี่สภัยเธอ
42:32ให้เธอได้กลับมาทำงานที่นี่อีก
42:40น้ำพึ่งเขารักเธอมากนะ
42:42มีแต่คนรักอยากให้กลับมาทั้งนั้นเลย
42:44เดือดร้อนฉันอีก
43:00น้ำพึ่งขอลงตรงนี้ค่ะ
43:02ไม่ได้
43:04ฉันรับปากกับน้ำพึ่งไปแล้ว
43:06ฉันไม่อยากมีปัญหาก
43:08มีแต่คนรักอยากให้กลับมาทั้งนั้นเลย
43:10เดือดร้อนฉันอีก
43:12น้ำพึ่งเขารักเธอมากนะ
43:14มีแต่คนรักอยากให้กลับมาทั้งนั้นเลย
43:16เดือดร้อนฉันอีก
43:18มีแต่คนรักอยากให้กลับมาทั้งนั้นเลย
43:20ถึง έเก็บเธอเมื่อหนึ่ง
43:22และเธอท però
43:28ธ้างสมชิง
43:34คุณหมึ่งไปส่งมันที่ตรา
43:36และอยู่เที่ยวกับมันต่อ
43:38คิดเป็นอืนไม่ได้หรอกค่ะ
43:46ไม่ cray
43:48โปรดติดตามตอนต่อไป
44:18ตั้งแต่ได้พบเจอเธอ
44:21เมื่อมีเธอหัวใจ
44:24กลับมาเป็นวีรันดร์
44:27ความหมุนของเธอนั้น
44:30แปลงเป็นหัวใจ