Đi đến trình phátĐi đến nội dung chínhĐi đến chân trang
  • Hôm qua
https://t.me/TopfansNovelas2

Danh mục

😹
Vui nhộn
Phụ đề
00:00Hãy đăng ký kênh để ủng hộ kênh của mình nhé.
00:30Hãy subscribe cho kênh để ủng hộ kênh của mình nhé.
01:00Hãy subscribe cho kênh để ủng hộ kênh của mình nhé.
01:04Hãy subscribe cho kênh để ủng hộ kênh của mình nhé.
01:08Hãy subscribe cho kênh để ủng hộ kênh của mình nhé.
01:12Hãy subscribe cho kênh của mình nhé.
01:14Hãy subscribe cho kênh để ủng hộ kênh của mình nhé.
01:18Hãy subscribe cho kênh của mình nhé.
01:20Hãy subscribe cho kênh của mình nhé.
01:24Hãy subscribe cho kênh của mình nhé.
01:26Hãy subscribe cho kênh của mình nhé.
01:30Lo intentó, pero está hecho de otra pasta.
01:35¿De verdad no cree que puede llegar a aprender como usted?
01:39Si mi opinión vale de algo...
01:43Hable.
01:45Deberían echarlo cuanto antes y devolverlo al lugar del que procede.
01:50A diferencia de mí, él todavía está a tiempo.
01:56Así no puedo estar más de acuerdo con usted, Bernardo.
01:58Aunque solo sea para...
02:01Bueno, contratar a un capataz que de verdad me sirva de ayuda.
02:04Hágalo.
02:06Sabe que es imposible, por favor.
02:08Es mi padre quien lo decide.
02:10Por otra parte...
02:11¿Qué?
02:13Que si apelamos a mi sentido de la justicia,
02:16con su tesón Leonardo se ha ganado holgadamente
02:18que respetemos su deseo de trabajar con nosotros, por favor.
02:21¿Y acaso es justo que la finca pague por ello?
02:24No me esperaba esa actitud de su parte, Bernardo.
02:32Me sorprende.
02:34No entiendo por qué le sorprende que exprese lo que pienso.
02:39No sé, tenía la impresión equivocada, por lo que veo,
02:41de que usted pensaba de otra forma.
02:45Habría sido absurdo.
02:46Ese muchacho ha sido una carga desde el primer día.
02:51Sí, pero peleó como un jabato.
02:54Bernardo, por favor.
02:56Si hay alguien en todo el valle que pudiera comprenderle,
02:58esperaba que fuera usted.
02:59Bueno, de hecho no lo esperaba.
03:01Estaba convencido.
03:02No le engaño.
03:03Por nuestro noble origen.
03:06No, Bernardo, no.
03:06Porque usted siempre le cuidó.
03:08Incluso le vistió, le protegió, como un padre.
03:12Hasta le mostró afecto.
03:14Afecto no me fastidie.
03:15Bueno, puede que sea decir demasiado,
03:17pero sí que ha sido la única persona en todo el valle
03:19que le ha cuidado de veras.
03:20Un error que no volveré a cometer.
03:23¿Pero por qué?
03:25Contésteme, por favor.
03:27Porque de seguir velando por el muchacho,
03:30jamás depondrá su actitud.
03:32Seguirá bregando como un mulo,
03:33poniendo su vida en peligro,
03:34hasta que tengamos una desgracia.
03:36Pero no se da cuenta que con auxilio o sin él
03:37va a seguir intentándolo.
03:39Sí, pero yo ya no tendré ninguna responsabilidad.
03:41No pienso seguir contribuyendo
03:43a la desdicha del muchacho.
04:06Siento interrumpirla.
04:25No me importa que me interrumpa.
04:27Es que ha entrado tan silenciosa.
04:29Me he quedado en la puerta
04:30porque me ha sorprendido verla así.
04:33¿Pintando?
04:34Es algo que siempre me ha fascinado.
04:39Yo soy muy torpe con los pinceles.
04:41Bueno, con todo.
04:44Y cuando veo que alguien lo hace
04:45de una manera tan natural,
04:47me parece admirable.
04:49Yo no soy especialmente buena.
04:51Yo no diría lo mismo.
04:53Lo hace muy bien.
04:54Me distrae.
04:57¿Qué es de lo que se trata?
04:59¿A usted no?
05:00Yo hace muchísimos años que no lo hago.
05:02Soy un desastre.
05:04Cuando lo hacía me gustaba.
05:06Lo que pasa que vi
05:06que no evolucionaba como quería
05:08así que lo terminé dejando.
05:10Mal hecho.
05:11Seguro que no era tan desastre.
05:13En muchas ocasiones
05:14es una misma quien se exige demasiado.
05:16Bueno, es igual.
05:18Disfruto mucho del talento de los demás.
05:20Cuando puedo voy a ver muestras de arte
05:22a la Real Academia de Bellas Artes de San Fernando.
05:24No me diga.
05:25Incluso una vez fui a Palacio.
05:27¿También a ver arte?
05:29Lo hacen en ocasiones especiales.
05:31Y tuvo el privilegio
05:32de que la invitara.
05:34Qué envidia.
05:36Aquí ya ve que no corremos
05:37la misma suerte.
05:39Pero este lugar
05:39tiene mucho encanto.
05:42¿Eso le parece?
05:44Por lo que llevo visto, sí.
05:46O sea que le gusta Valle Salvaje.
05:48Su hermano me ha enseñado
05:49lugares preciosos.
05:51Rafael los conoce mejor que nadie.
05:54Y yo se lo agradezco.
05:56Se nota que ama estas tierras.
05:59Sus descripciones son casi
06:00poéticas.
06:02Incluso las de su trabajo.
06:05Diría así que es esta tierra
06:06y no sangre lo que le corre por las venas.
06:08Es todo un señor.
06:10¿Qué voy a decir yo?
06:11Que soy su hermana.
06:12Nuestro Rafael es un hombre maravilloso.
06:14tanto que por atenderme
06:16ha dejado de lado
06:17sus obligaciones.
06:18Que sé que son muchas.
06:20Y me gustaría corresponderle
06:22con un presente.
06:24No es necesario.
06:26Él lo hace de buen grado.
06:27Lo merece.
06:29No sé si usted
06:30podría sugerirme algo.
06:32No conocerá a algún capataz.
06:36Le vendría de perlas.
06:40Estoy de chanda.
06:43¿No tiene ninguna afición?
06:46Su trabajo.
06:48Nada más.
06:49Bueno, antes de irse a la guerra
06:52iba al teatro.
06:53De cuando en cuando.
06:55¿Hay teatro en el pueblo?
06:56Uno pequeñito.
06:58¿Y siguen haciendo representaciones?
07:01Tengo entendido que sí.
07:04Es pero estoy segura de que sí.
07:06Hace poco me dijeron
07:07que iban a representar
07:08el perro del hortelano.
07:10Y miro este por donde.
07:11López, el autor favorito de Rafael.
07:14Qué casualidad.
07:17¿Usted cree que
07:18querría ir conmigo al teatro?
07:22Solo hay una manera
07:23de averiguarlo.
07:24Preguntándoselo.
07:26Lo podría orientarme
07:26un poco mejor.
07:28Sí, que elija
07:29el momento adecuado
07:30para hacerlo.
07:31No vaya a preguntarle
07:32cuando esté trabajando.
07:34Pensará en la faena
07:34que le queda
07:35y se negará a moverse.
07:37De acuerdo.
07:38Y le agradezco el consejo.
07:43Buenas tardes.
07:45Bárbara, pasa.
07:46Prima, tú llegas
07:47y yo me voy.
07:48No tiene por qué irse.
07:50Sí, sí, sí.
07:51No quiero molestar más
07:52y así puede charlar
07:53tranquilamente con su amiga.
07:54Nos vemos más tarde.
08:00¿Qué?
08:00¿Te has animado finalmente
08:02a visitar a Leonardo?
08:03No, no se me ocurriría tal cosa.
08:05Te traigo el libro.
08:06Ya lo he terminado.
08:10Bien, yo aprovecho
08:10y regreso con mi prima.
08:11Y regreso con mi prima.
08:11Y regreso con mi prima.
08:40Yo he visto a un Leonardo
08:44bastante recuperado.
08:46El galén ha dicho
08:46que su vida ya no corre peligro
08:48y que de no haber cambios
08:49hoy mismo podría levantarse
08:51de la cama.
08:51Lo cerebro.
08:54Buenos días.
08:56¿No les importa
08:57que desayune con ustedes,
08:58¿verdad?
09:01Por supuesto que no,
09:02doña Victoria.
09:02Siéntese.
09:16Ya que estamos solos
09:17hay algo que me gustaría
09:19comentarles.
09:23¿La escuchamos?
09:26Su padre me ha recibido
09:27con los brazos abiertos
09:28y eso es algo
09:30por lo que siempre
09:30le estaría agradecida.
09:32Él es el que
09:34la ha invitado a venir.
09:36Es lógico que se esfuerce
09:37en que se encuentre
09:38usted a gusto.
09:39Se esfuerza
09:40y lo consigue
09:42en gran medida.
09:44Su generosidad
09:44y las atenciones
09:45que me brinda
09:46son lo que necesitaba
09:48en la situación
09:48que estaba atravesando.
09:50Muestra a las caras
09:50lo que la estima.
09:52Sí, Alejo.
09:53Lo muestra.
09:54Sin embargo,
09:54sus hijos
09:55están lejos de hacerlo.
09:58En particular,
09:59ustedes dos.
10:02Doña Victoria,
10:03¿hemos hecho algo
10:04que le haya importunado?
10:05No.
10:07Nada en absoluto.
10:09Eso es lo que más me decepciona.
10:12Siguen con sus vidas
10:13como si yo no hubiera venido.
10:15Dejan de hablar
10:15en mi presencia.
10:18Eso no es cierto.
10:18No me diga
10:20que no acabo de comprobarlo.
10:22Los escuché
10:22antes de entrar
10:23y es verme aparecer
10:24y se hace el silencio.
10:27No puedo obligarlos
10:28a tomarme
10:29como parte de su familia,
10:31pero sí me gustaría
10:32que no me miraran
10:33como si fuera una extraña.
10:37Doña Victoria,
10:38la conocemos
10:39desde siempre.
10:40No es usted
10:41una extraña
10:41para nosotros.
10:42¿Así que son
10:43figuraciones mías?
10:44Tampoco.
10:46Seguro.
10:48Es por nuestra tía.
10:53Alejo y yo
10:53conocemos
10:54la relación
10:55que tienen ustedes dos.
10:57No es por hacerle daño,
10:58es la realidad.
11:02Doña Victoria,
11:05Mercedes lleva nuestras vidas
11:06desde que tenemos
11:06uso de razón.
11:08Es la hermana
11:09de nuestra difunta madre.
11:13Oyeron nuestro enfrentamiento.
11:15Todos en la casa
11:16pudieron oírlo.
11:18Gritaban.
11:19Doña Victoria,
11:21gritaban.
11:22Lo lamento.
11:23Y comprendo ahora
11:24su disgusto.
11:25Debí dominarme.
11:27Debí hacerlo.
11:29Tengo un carácter
11:30que a veces
11:30me cuesta manejar.
11:31Lo sabemos.
11:34Pero en mi defensa
11:35diré que Mercedes
11:36tampoco se quedó atrás.
11:38Desde que llegué
11:38a esta casa
11:39está a la que salta.
11:40Cualquier cosa que hago
11:41le parece mal.
11:42Para ella
11:42no doy una a derechas.
11:44Tenga en cuenta
11:45el lugar que va a ocupar
11:45usted entre nosotros.
11:47¿Cree que no lo hago?
11:47Es natural
11:50que nuestra tía
11:51le...
11:51Es el lugar
11:52de su hermana.
11:53Nuestra madre.
11:56Yo jamás
11:57ocuparé
11:58el lugar de Pilara
11:58y tampoco lo pretendo.
12:01Dejo un vacío enorme
12:02que nadie
12:03podrá llenar.
12:04Nadie.
12:04también sé
12:07que no soy
12:09de su familia
12:09de momento.
12:11Y eso su tía
12:12me lo ha dejado
12:12meridianamente.
12:14Claro,
12:14no soy más
12:14que una invitada.
12:16Pero quiero
12:17a José Luis
12:18y me corresponde.
12:20Nos casaremos
12:21y deseo
12:22que...
12:23Tengo derecho
12:24a mi propio lugar.
12:26No es lo lógico.
12:27Sí.
12:32Y lo tendrá
12:32el lugar
12:33que le corresponde.
12:37Y entonces,
12:38Irene,
12:39seré una galvez
12:40de Aguirre.
12:45Sé que jamás
12:46llegaré a ser
12:47como una madre
12:47para ustedes,
12:48por supuesto.
12:48pero sé alguien
12:51que formará
12:51parte de sus vidas
12:52y alguien
12:54que siempre estará
12:55preste a ayudarlos
12:56si me necesitan.
12:59Con el tiempo,
13:01quién sabe
13:02si aprenderán
13:02a quererme.
13:14Pedrito,
13:15¿quieres bajar
13:16de una vez
13:16que se enfría la leche?
13:18Isabel,
13:26¿qué voces son esas?
13:28Ay,
13:28tu hermano,
13:29que llevo un rato
13:29llamándolo
13:30y no hay manera.
13:32¡Pedrito!
13:33¡Que te dejo
13:33sin paseo!
13:36¿Pero no ha bajado
13:37a desayunar?
13:37Sí,
13:38ha bajado.
13:39Se ha puesto
13:39a beber su leche.
13:40Pero en cuanto
13:41ha oído
13:41que tu prima Úrsula
13:42ha salido de su alcoba,
13:45se ha ido zumbando
13:46para verla.
13:46¡Pedrito!
13:49Mira,
13:50será mejor
13:51que vaya a buscarlo
13:51porque si no,
13:52no hay manera.
13:54¡Pedrito!
13:56Así empezamos el día,
13:58a gritos.
14:04Buenos días.
14:06¿Pero y a ti
14:06qué te pasa?
14:07¿Por qué me miras así?
14:10Sentémonos.
14:19¿Cómo están las cosas
14:20con don Rafael?
14:23Lo mismo.
14:25¿Por qué lo preguntas?
14:26Seguís sin ir
14:27hacia un sitio
14:28u otro.
14:29Hasta que él
14:30no se decida.
14:32¿Estás completamente
14:32segura de eso?
14:33Bárbara,
14:35es que no podíamos
14:36seguir así.
14:37Si Rafael
14:38quiere estar conmigo
14:39de verdad,
14:39tiene que dejar
14:40a un lado
14:40las dudas
14:42y convencerse
14:43de que la situación
14:44que tenemos
14:44es la mejor.
14:46¿Y si no es así?
14:51Pues con todo
14:52el dolor
14:52de mi corazón,
14:53se acabó.
14:56¿No le has dado
14:56un plazo
14:57para que aclare
14:57sus ideas?
14:59No,
15:00lo que él necesite.
15:01y no temes
15:03que mientras tanto
15:04él pueda
15:06conocer a otra.
15:09Bárbara,
15:09habla claro
15:10que otra.
15:12¿A qué mujer
15:13te refieres?
15:15La prima Úrsula.
15:17¿Qué más semos?
15:19¿Tú has visto algo?
15:21Se está tomando
15:21mucho interés
15:22en él.
15:23Demasiado,
15:24a mi entender.
15:26A mí también
15:27me lo parece
15:27y no me gusta.
15:28dime qué has visto.
15:32Ayer,
15:33cuando fui
15:34a devolverle
15:34el libro a Irene,
15:36estaba ella
15:37pidiéndole consejo
15:38para hacerle
15:39un presente
15:40a Rafael.
15:45Por lo visto
15:46quiere agradecerle
15:47de algún modo
15:47lo bien que se ha portado
15:48enseñándole
15:49el valle,
15:50las tierras
15:50y dedicándole
15:53el tiempo.
15:54Un tiempo
15:54que no tiene,
15:55por cierto.
15:55me pareció
15:58muy evidente
15:59que no era
15:59más que
16:00un pretexto
16:01para estar
16:01aún más cerca
16:02de él.
16:07Y he de decirte,
16:09Adriana,
16:09que
16:09que si ese interés
16:12que muestra
16:12por él
16:13llegara
16:15a algún sitio,
16:17yo me alegraría.
16:21porque es lo mejor
16:25que te podría pasar.
16:35Vaya despacio,
16:36se lo ruego,
16:38que aunque el galeno
16:38le haya dado
16:39el permiso
16:39de levantarse,
16:40no conviene
16:41que trajine mucho.
16:42¿Cree usted
16:43que un breve paseo
16:43supondrá un gran esfuerzo?
16:45En su estado
16:46no debería.
16:47No me alejaré
16:48de la casa,
16:48se lo prometo.
16:50Está bien,
16:51si se encuentra
16:51con ánimo,
16:52adelante.
16:53Antes de eso,
16:53señora.
16:55Sí.
16:56Hay algo
16:56que me gustaría
16:56pedirle.
16:58Claro,
16:58si está en mi mano.
17:01Volver a ocupar
17:01mi cuarto.
17:03¿Acaso
17:03no se encuentra
17:04cómodo en este?
17:05Pertenece a don Julio.
17:07No veo razón
17:08para haberselo
17:08usurpado
17:09por esta pequeña
17:09indisposición.
17:10Eh,
17:11señorito Leonardo,
17:12su cuarto,
17:14como le llama usted,
17:15es en realidad
17:15una zahurda.
17:17No me importa.
17:18¿Cómo no le va a importar?
17:21Hágame ese favor.
17:25Aunque quisiera,
17:26no podría.
17:28El único deseo
17:28del duque ahora mismo
17:29es que esté usted
17:30bien atendido
17:31mientras se recupera.
17:32Y Julio simplemente
17:33le ha ofrecido
17:34su alcoba
17:34para que así sea.
17:35No se preocupe por él.
17:37Entonces.
17:39Se queda aquí.
17:40No hay más que hablar.
17:42Buenos días,
17:45don Leonardo.
17:46¿Qué hace
17:47que no está en cama?
17:48Pues ya me ve.
17:50Estirando un poco
17:50las piernas.
17:52Tiene mejor cara,
17:53pero ¿no cree
17:54que es un poco pronto
17:55para irse de paseos?
17:58En verdad
17:58no voy a pasear.
18:00Sino a un lugar
18:01donde me es indispensable
18:01tener privacidad.
18:04Espero no me obligue
18:05a tener que darle
18:05más explicaciones
18:06a dos damas
18:06como ustedes.
18:08Disculpe.
18:09Con permiso.
18:12Es que aún no alcanzo
18:23a entender
18:24tal insensatez
18:24por su parte.
18:26¿No se pensó
18:26que el duque
18:27podría ir contra usted?
18:29No volvamos otra vez
18:30con lo mismo.
18:31Si el duque viene
18:32a buscarme
18:33le estaré esperando.
18:34No lo entiende.
18:35No entiende nada.
18:37Don José Luis
18:37no es de los que
18:38se ensucian las manos.
18:39Si decide hacerle algo
18:40se lo encargará otro.
18:41Pues que se lo encargue
18:42a quien le dé la vana.
18:43Madre,
18:43si no sabe por dónde
18:44le puede caer el golpe
18:45no lo verá venir.
18:46Y si no lo ve venir
18:47no podrá defenderse.
18:48¿Tú has venido solo
18:49a calentarme la cabeza?
18:50¿No tienes trabajo
18:51que hacer?
18:51Lo tengo.
18:51Pues tira.
18:52Lo tengo precisamente
18:52si estoy aquí
18:53es cumpliendo órdenes
18:54de don José Luis.
18:55¿Órdenes?
18:55Sí.
18:56¿Qué órdenes?
18:57Este es ahora
18:57mi nuevo trabajo, madre.
18:59Poner los ojos sobre usted
19:01y averiguar
19:01cuáles son sus intenciones.
19:03¿Pero qué tonterías
19:03estás diciendo?
19:05¿Las conoces?
19:05Desde luego que las conozco
19:06pero eso él no lo sabe.
19:08De modo que podré decirle
19:09lo que me plazca
19:09pero algo tendrá que ser.
19:11Sabe quién soy
19:12así que conoce
19:13mis intenciones.
19:14Contrariamente
19:14a lo que usted se piensa
19:15no la reconoció.
19:16Imposible.
19:17No.
19:18Madre,
19:18cree que alguien
19:19la ha podido enviar al valle
19:20y quiere averiguar
19:21de quién se trata.
19:22Ay, hijo.
19:23Pero ¿cómo puede ser tan cándido?
19:25Te ha mentido.
19:26¿Por qué iba a hacerlo?
19:28Soy su secretario personal.
19:29Me tiene confianza.
19:30A pesar de eso
19:31no te he dicho la verdad
19:32porque la verdad
19:33es que me reconoció.
19:35No.
19:35Sí.
19:36No, madre.
19:37Atanasio
19:37me reconoció.
19:39Tan cierto
19:40como que te tengo delante
19:41ahora mismo
19:42así que más vale
19:43que lo creas.
19:44Las cosas que me dijo luego
19:45no dejan lugar a la duda.
19:49Y te ha mandado
19:50para que me vigiles.
19:53Menudo pájaro
19:54está hecho ese duque.
19:57En verdad me ofrecí yo.
20:02¿Por qué?
20:03¿Por qué?
20:03Madre, por el amor de Dios
20:05piense un poco.
20:06Si yo me encargo
20:07de la investigación
20:07yo puedo decidir
20:08lo que le cuento al duque
20:09y de este modo
20:10continuar protegiéndola.
20:11De haberse lo encargado
20:12a cualquier otra persona...
20:13Estás al plato
20:14y a las tajadas.
20:15Pero ¿cómo puede decir eso?
20:17Parece que has olvidado
20:18para que estamos aquí.
20:20Para hacer justicia,
20:21hijo.
20:22Y tú de momento
20:22lo único que has hecho
20:23es conseguir un trabajo
20:24a base de embustes.
20:25Como parte de mi plan.
20:26Sí.
20:27Sí.
20:27Espero que sea tu plan
20:28y que no acabe siendo
20:30un siervo de ese canalla
20:31porque es un canalla
20:32y no el hombre bueno y noble
20:33que tú ahora pareces
20:34empeñado en reconocer.
20:35Aún no sé
20:36qué clase de hombre es.
20:39Pero tú te oyes.
20:43¿Tú no te acuerdas
20:44de dónde venimos?
20:46Recuérdalo, hijo.
20:47Y recuerda las penurias
20:48que has pasado de pequeño
20:49y quién tiene la culpa.
20:51Porque a mí no se me olvida.
20:53Yo lo llevo grabado aquí.
20:54Pedrito.
20:56Ay, disculpen.
20:57¿No han visto a Pedrito por aquí?
20:58No lo he visto, señora Isabel.
21:00No sé.
21:00Entonces tienen aceite de romero, ¿verdad?
21:02Sí, sí.
21:03Muy bien.
21:04Pues dése unas frigas
21:05y ya verá
21:06cómo enseguida le marcha el dolor.
21:08Gracias.
21:09Sí.
21:09No hay de qué.
21:10Hágame caso, señora Raimunda.
21:12De lo contrario,
21:13el dolor podría ir a más.
21:15A mucho más.
21:18Señora Isabel.
21:19Eh, don Atanasio, con Dios.
21:27¿Qué es lo que le duele a usted?
21:28¿No ha dicho nada?
21:30Las coyunturas,
21:31que me hago mayor
21:33y a veces fastidian.
21:38No tarda mucho.
21:41Bueno, que se tome su tiempo.
21:42Lo necesitaba.
21:44¿No está intranquila?
21:45Yo lo he visto recuperado, ¿no?
21:50No sé si eso es bueno o malo.
21:53¿Y por qué iba a ser malo?
21:55Porque pronto querrá volver a trabajar.
21:57Menudo es.
21:58No sabe estar mano sobre mano.
22:01Tendrá que andarse con cuidado.
22:04Me tiene preocupada.
22:05Y no solo por su recuperación.
22:07¿Y por qué más?
22:09Don Leonardo insistió en que su familia no se ha enterado de nada de lo ocurrido.
22:13A nadie le interesa que piensen que aquí corre peligro.
22:17Eso es cierto.
22:18Pero ¿y si se enteran de todos modos?
22:23¿Y cómo van a enterarse, Irene?
22:26Don Sebastián.
22:28El secretario de Don Hernando.
22:30Me parece un hombre extremadamente perspicaz.
22:34Sí.
22:35Sí, perspicaz, pero no adivinó.
22:37¿Han podido llegarle noticias sobre el estado de Don Leonardo?
22:40¿Por qué crees eso?
22:44Sería lógico que Don Hernando quisiera saber cómo van las cosas con su hijo ahora que trabaja en la finca.
22:49Sí, pero con preguntarle a tu padre, asunto resuelto, ¿no?
22:54No sé a dónde quieres ir a parar, Irene.
22:57Pues que una cosa es que Don Hernando le pregunte a mi padre.
23:00Y otra que Don Sebastián se las arregle para sacar información.
23:05¿Pero qué quieres decir exactamente?
23:07Pues que Don Sebastián me pareció una persona que sabe relacionarse para estar bien enterada.
23:19¿Sabe usted si alguien ha seguido en contacto con él tras su marcha?
23:23No.
23:24No, no que yo sepa.
23:25Por mí no hay inconveniente en que sigan conversando.
23:39No callen porque yo llegue.
23:43Usted siéntese y descanse.
23:45Que demasiado llevan bien.
23:47Sí, ya lo sé.
23:48Sí, ya lo sé.
24:18¿Por qué no me has avisado que venías a la casa pequeña?
24:23Te he estado buscando.
24:25Tenía asuntos que atender y tú también estabas ocupado.
24:29¿Qué asuntos?
24:31Aunque viva con tu familia, esta sigue siendo mi casa.
24:34Y mi responsabilidad.
24:40¿Qué te sucede?
24:43¿Acaso importa?
24:44¿A mí sí?
24:49Creía que estábamos de acuerdo en que tu hogar era ya la casa grande.
24:52¿Qué ha cambiado?
24:54Nada.
24:56Eso es lo malo.
24:57Que allí todo sigue igual.
24:59Sé que no es momento para establecer una fecha,
25:01pero desde que me pediste matrimonio no has vuelto a sacar el tema.
25:04Sé justa.
25:06Victoria, desde que has llegado a mi casa no he hecho más que procurar tu bienestar.
25:14He hecho todo lo que he podido para que te sintieras cómoda.
25:17Te he defendido ante Mercedes cuando ha sido necesario.
25:20¿No lo crees así?
25:20Sí.
25:21Y lo agradezco, de verdad lo agradezco.
25:24Lo que no quita que me duela que no hayas vuelto a hablar de nuestro enlace.
25:28¿No te habrán surgido más dudas?
25:30¿Dudas?
25:31Absolutamente ninguna.
25:33Pero estando tan reciente a la muerte de Gaspar,
25:35me pareció que lo más importante era atender a tu recuperación sin pensar en nada más.
25:42Creo estar demostrándote lo que te quiero y cuánto me importas.
25:46Sí, y no tengo queja por eso.
25:50O sí, no me basta, José Luis.
25:54¿Qué más necesitas, Victoria?
25:56Mi sitio, el de verdad.
25:59Dices que soy la señora de la casa grande.
26:02Y lo eres.
26:03Soy una extraña, eso es lo que soy.
26:05Tu familia sigue con su vida como si yo no estuviera,
26:07y tú te das cuenta y no haces nada.
26:09Que no hago nada, hago todo lo posible y en todo momento.
26:14Seguro.
26:14¿Habrías tolerado que Mercedes le faltara el respeto a Pilara como me lo faltó a mí?
26:20¿Te das cuenta ahora de la diferencia?
26:22Mercedes era la señora de la casa y como tal era tratada.
26:26Mientras que yo...
26:27¿Yo qué soy, José Luis?
26:29Estas cuentas tienen errores, Rafael.
26:49Déjame ver.
26:52No son graves, pero...
26:53No sé qué me ha podido pasar para cometerlos, Julio.
27:03Después de tantos años trabajando.
27:05Bueno, tranquilo.
27:07Es producto del agotamiento.
27:09Trae.
27:10Ya lo arreglo yo.
27:11Buenas tardes.
27:15Perdón que me presente así.
27:17Si están ocupados, puedo volver más tarde.
27:19No, no, pase.
27:20Es bienvenida.
27:22Venía por si el señorito Rafael quisiera acompañarme a dar un paseo.
27:25Pues no ha podido elegir mejor momento.
27:29Precisamente ahora le iba a decir que lo que necesita es despejar un poco la cabeza.
27:32Bueno, pero...
27:34Lo siento mucho, Ursula.
27:35Ahora mismo nos coge ocupados.
27:37No, ya no.
27:38Te estás exigiendo demasiado.
27:40De esto me puedo encargar yo más tarde.
27:42Además, a mí también me viene bien un descanso, señorita.
27:49Don Julio.
27:50Señorita.
27:51¿Qué pasa?
27:55¿Ha conseguido solucionar aquello que me dijo del barbecho?
28:00¿Se acuerda?
28:01Por supuesto.
28:02Me pareció muy interesante.
28:05No es cierto.
28:06Pues claro que sí.
28:08¿Ha conseguido solucionarlo o no?
28:11Aún no.
28:13Lo hará.
28:14No hay nadie más capaz que usted.
28:17Por cierto, ya me ha comentado una hermana que comparten el gusto por la pintura.
28:21El gusto que no el talento.
28:23Su hermana es mucho más diestra que yo.
28:25Pero bueno, yo venía a dar un paseo, no a hablar de pintura.
28:30Ya lo lamento, Ursula, pero ahora mismo he de revisar estos documentos.
28:34¿No le ha aconsejado a su hermano que debería descansar?
28:37Sí.
28:38Pero hoy he cometido un error y he de comprobar que sea el único.
28:42¿Y me está queriendo decir que voy a tener que ir yo sola?
28:46¿Que me voy a tener que enfrentar sin protección a los peligros que acechan en este valle?
28:51No hay ningún peligro.
28:52¿Y si me pierdo?
28:53No se aleje.
28:57¿Y si lo hago sin darme cuenta?
28:59No me gustaría que usted se sintiera culpable.
29:03Ande.
29:05Deje eso.
29:05Será un paseo cortito.
29:08No me gustaría encontrarme con un oso sanguinario.
29:11Es un raro será que vea usted.
29:12¿Pedrito me ha dicho que lo hay?
29:17Deme un minuto.
29:18Leonardo ya se levanta y da sus paseos.
29:28Aún no sale de casa, pero el galeno ha dicho que ya está mucho mejor.
29:30Me alegro de que se esté recuperando satisfactoriamente.
29:35No necesito saber más.
29:36Bárbara, no te lo digo por molestarte, sino por ahorrarle algún viaje a Pedrito.
29:49¿Sí? Así no tienes que enviarle por noticias con la primera excusa que se te ocurra.
29:53Bárbara, deberías dejar de engañarte.
29:58Es evidente que le quieres.
30:00¿Por qué ese empeño en ocultar tus sentimientos detrás de un velo de rencor y desprecio?
30:04No es ni amor ni desprecio, Irene, sino indiferencia.
30:09No es cierto.
30:11No sabes mejor que yo lo que siento.
30:15Mis emociones han cambiado.
30:17Nada tienen que ver con aquellas de cuando le amaba.
30:21Lo llamas indiferencia, pero se te acelera el pulso en cuanto lo menciono.
30:27Es un contrasentido, Bárbara.
30:29Si al menos lo reconociese, sería un primer paso.
30:31Un primer paso en ningún sentido.
30:35Para eso me quedo donde estoy.
30:37¿Y dónde estás?
30:38¿Acaso no te veo padecer por él?
30:41Sé que le amas, Bárbara.
30:45Igual, de un modo diferente.
30:47Pero le quieres.
30:48Es la única explicación a tu dolor.
30:52A eso has venido.
30:53A restregármelo por la cara.
30:55Bárbara, no te estoy restregando nada.
30:57Tan solo trato de que no te obceques y que seas sincera contigo misma.
31:01Dicho lo cual, si prefieres que coja la puerta y me vaya o juguemos una partida.
31:11Prefiero la partida.
31:13Estupendo.
31:14Hace mucho que no te gano.
31:15No deja de decirme que quiere mostrarme la finca.
31:26Y que me quiere llevar a ver a los osos.
31:28Pero los dos solos, porque tiene que ser un secreto.
31:30Es que no hay manera de quitarle de la cabeza lo de los osos al muchacho.
31:33Es tremendo.
31:34Y me ha hablado muy bien de usted.
31:36¿Ah, sí, Pedrito?
31:37Me ha dicho que cuando se perdió, usted estuvo muy pendiente de él.
31:44Y que cuando cayó enfermo, fue usted quien le salvó la vida.
31:49¿Es eso cierto?
31:50No debería usted creerse todo lo que le apuntase, muchacho.
31:54Su imaginación es desorbitada.
31:56Es maravilloso.
31:58Siempre intenta hacerme sentir a gusto en la casa.
32:00¿Y lo consigue?
32:03La verdad es que cuando estoy con él, me divierto mucho.
32:07Pero después...
32:08Pero después...
32:10Deja de divertirse.
32:12Es que aquí no hay mucho que hacer.
32:14¿Me equivoco?
32:17No, no se equivoca.
32:20¿Y cómo lo hacen para no perder la razón?
32:23Bueno, estamos acostumbrados.
32:25Ah, pero que a esto aún no se acostumbra.
32:27Claro, a todo, ¿no?
32:28A mí particularmente hasta me gusta.
32:34¿Aburrirse?
32:35No, aburrirme no, desde luego que no.
32:37¿Y cómo lo hace?
32:39Ya sabe lo que me gusta de mi trabajo.
32:42Y...
32:43Mire, vamos a hacer una cosa.
32:45Quiero que mire este valle.
32:46Dos segundos solo.
32:47¿Vale?
32:48Ajá.
32:49Ya.
32:51¿Qué?
32:54Para mí este valle es lo más parecido que hay a un paraíso.
32:56y la verdad es que tampoco soy yo muy amigo de mezclarme con la gente.
33:03Tengo cierta fama de uraña, aunque no me importa.
33:06Pero sí que no me puede negar que esta vida, si no es perfecta, al menos se la aproxima.
33:11No debe ser bueno eso de estar tanto tiempo solo.
33:17¿Puedo hacerle una pregunta?
33:18¿Naturalmente?
33:22Es...
33:22muy íntima.
33:28Adelante.
33:29Pero si no me gusta la pregunta, no voy a responder.
33:31Se da advertida.
33:35Porque no tiene novia.
33:36Siendo usted un hombre soltero,
33:41de buena familia,
33:43con tan buena presencia...
33:46La razón se cae por su propio peso, ¿no?
33:52El trabajo en la finca me ha mantenido la mayor parte del día ocupado.
33:57No son demasiadas las ocasiones que tengo para conocer a una muchacha casadera.
34:00No sé, yo pensaba que la gente de su alcurnia se comprometía joven.
34:10Bueno, ya ve que no es así siempre.
34:13En aquella dirección hay un encinar que merece la pena verse.
34:17¿Desea que vayamos?
34:20Vamos, pero...
34:24A lo mejor eso puede tener solución.
34:30Eh... ¿El qué?
34:33Lo de la soledad.
34:37Úrsula,
34:38yo estoy bien así como estoy.
34:42De hecho, para mí,
34:43la soledad no es un problema.
34:46¿Sabe que
34:47representan el perro del hortelano
34:50en el teatro del pueblo?
34:53No tenía ni idea.
34:55Lope de Vega es uno de mis autores preferidos.
34:58Y me gustaría ir a verla.
35:00¿Querría acompañarme?
35:05Pero...
35:06¿Quiere que vayamos al teatro usted y yo, solos?
35:10No necesitamos a nadie más, ¿no?
35:13Yo le convido.
35:15Por lo bien que se está portando conmigo estos días.
35:17Mía, realmente la muchacha no me parece tan mala.
35:29Pues lo es, Luisa, lo es.
35:32Así que, por favor, ponme los ojos en ella.
35:34Porque no me gusta en nada la relación que tiene con Pedrito.
35:36De acuerdo, lo haré, ya que me lo pide.
35:39Pero tendrá que aceptar que al crío le gusta su compañía.
35:42Es que eso es justo lo que me escama, Luisa.
35:46La cercanía.
35:48Y la facilidad con la que se lo ha ganado.
35:51Doña Adriana,
35:52a la muchacha le gusta ayudar a todo el mundo.
35:56Es la novedad.
35:58Su novedad.
35:59Es la prima que no conocía.
36:00No me parece tan raro.
36:02Aquí se muestra alegre y cariñosa.
36:03Demasiado.
36:04Porque es la otra cara de su moneda.
36:07La única que aquí se le ha conocido.
36:23Luisa,
36:24te aseguro que puedes ser muy despiadada y muy cruel.
36:27Que lo he visto.
36:31¿No me crees?
36:33Doña Adriana,
36:34claro que la creo.
36:36Parece mentira.
36:37Si será una arpía,
36:38si yo no lo dudo.
36:39Pero es que en esta casa no ha mostrado lo contrario.
36:42Con Pedrito particularmente es intachable.
36:44No me lo recuerdes, por favor.
36:47Luisa.
36:49Buenas tardes, doña Adriana.
36:51Una gracia aquí.
36:53No se preocupe,
36:54si...
36:54si ella me iba.
36:56No lo haga por mí.
36:57No, si quiero echar el rato con Pedrito
36:59antes de regresar a la casa grande.
37:00Quédese tranquila,
37:06que vigilará a Pedrito.
37:08Aunque no hace falta que me lo diga
37:09porque lo hago siempre.
37:11Sí lo sé,
37:12Luisa.
37:14Gracias.
37:14¿Te he ido lejos?
37:23No hay idea.
37:31¿Ha pasado algo con Pedrito?
37:33No.
37:35Que es un trato.
37:36¿Un mal sueño?
37:58Me dormí con ese libro sobre el pecho.
38:08¿Lo ha dejado usted ahí?
38:10No.
38:12Cuando he entrado estaba donde lo está viendo.
38:15¿Y no había nadie conmigo?
38:17Nadie.
38:20¿Cuánto lleva la alcoba?
38:21Lo que me ha llevado a leer
38:24dos páginas de este libro.
38:26¿Puedo aquí algo más?
38:28¿Por qué lo pregunta?
38:32O sea que acaba de entrar.
38:35¿No pretenderá que esté todo el día
38:37pendiente de usted?
38:38No soy una monjita de la caridad.
38:48¿Qué tiene de particular
38:49que esté el libro sobre la mesita?
38:52Lo habrá dejado usted
38:53sin darse cuenta.
38:55A veces en la duermevela
38:56uno hace cosas.
38:58Yo no he sido Irene.
39:02¿Se encuentra bien?
39:07Tengo una sensación extraña.
39:11Es como si...
39:12¿Como si qué?
39:13¿Qué sensación es esa?
39:17Me resulta difícil explicarlo.
39:19Es como si
39:22mientras dormía
39:23no hubiera estado solo.
39:26Solo estaba.
39:28Eso se lo aseguro.
39:30Tal vez ya había marchado.
39:31¿Quién?
39:32Bárbara.
39:35¿Quiere que avise a Galeno?
39:38¿Acaso le está subiendo la fiebre?
39:42Sé que carece de sentido.
39:43Más he percibido claramente
39:45su presencia junto a mí.
39:46Ha mencionado justo
39:49a la persona
39:49que jamás entraría aquí.
39:51Ni atada.
39:54Sé como usted
39:55que lo que digo
39:55es un imposible.
39:58Y aún así...
39:59Así que tal y como tenía previsto
40:15finalmente terminé yo mismo
40:17por ofrecerme a investigar
40:18a mi madre.
40:19Bueno, algo has ganado, ¿no?
40:23Sin tiempo.
40:24Tiempo es lo que he ganado
40:24y no sé cuánto, Matilde,
40:25porque pronto el Duque
40:26me pedirá resultados.
40:27Ya se te ocurrirá
40:28qué decirle.
40:29¿A dónde estamos llegando?
40:31Después de haberme la jugado
40:32por ella robando ese dinero.
40:34¿El Duque te ha dicho algo
40:35sobre lo que le confesó tu madre?
40:36No.
40:38No, no.
40:39Se ha mostrado bastante vago
40:40en sus explicaciones.
40:41Pero eso da igual
40:41porque ya no podemos cambiar
40:42lo que ha hecho mi madre.
40:44Lo preocupante es que ahora
40:44ya se ha colocado
40:45en su punto de mira.
40:47No, Atanasio, no te rindas.
40:48No pierdas el ánimo.
40:49Sería lo peor que puedes hacer ahora.
40:50Esa mujer parece estar
40:51fuera de sus cabales.
40:52Es que podría seguir
40:53cometiendo errores.
40:54Y lo peor es que no solo
40:55se está poniendo en riesgo
40:56a sí misma,
40:56me está poniendo en riesgo
40:57a mí también.
40:58Y quién sabe si incluso hasta a ti.
41:01Entiendo tu preocupación,
41:02mas ponte en su lugar.
41:04¿Que me ponga en su lugar?
41:06Sí.
41:07Esto no va de entenderla, Matilde.
41:08Va de detenerla.
41:09Tu madre no ve las cosas
41:10del mismo modo.
41:11Pero es que no hay otro modo
41:12de verlas, Matilde.
41:13No lo hay.
41:14Está perdiendo los papeles
41:15y está tirando por tierra
41:16mi trabajo de estos meses.
41:18Es tu madre.
41:19Tiene derecho a hacer las cosas
41:20según su criterio.
41:20¿A costa de todo y de todos?
41:22No.
41:22Matilde no tiene ningún derecho.
41:24Está actuando sin cabeza
41:25de un modo egoísta y temerario.
41:27Tiene derecho.
41:28La verdad es que pensaba
41:29que podía contar con tu apoyo,
41:30pero ya veo que no.
41:30Y no te enfades conmigo.
41:32Solo estoy tratando
41:32de comprender las dos partes.
41:33¿Comprender?
41:34¿Te esfuerzas por comprenderla
41:35sin razón?
41:35No me amueles.
41:36Matilde, no me amueles.
41:37Atenas, tranquilízate.
41:38¡No quiero tranquilizarme!
41:40Es que soy el único aquí
41:43Attenas, yo no pienso aguantar
41:45que me levantes la voz.
41:47Bastantes voces tuve que soportar
41:48en el pasado como para aguantar
41:49que ahora tú me grites.
41:51De acuerdo.
41:53Pues entonces retírate a un lado
41:55y no te metas más en mi vida
41:56ni en la de mi madre.
41:58Mejor así.
42:00Solo me faltaba
42:00que ahora tú me dieras más problemas.
42:13y no te metas más en mi vida.
42:43¿Me habías mandado llamar?
42:48Te hemos mandado llamar.
42:50Los dos.
42:54Muy bien.
42:55Pues aquí estoy.
42:58¿Qué sucede?
43:02Sucede que voy a tratar
43:03de aclararte
43:04por última vez
43:05cuál es la situación.
43:07Victoria es mi prometida
43:11por lo cual
43:13estás obligada
43:14a guardarle
43:15el debido respeto.
43:17Pero no solo
43:17porque sea mi prometida
43:19sino también
43:20porque es
43:21una mujer
43:21que lleva toda la vida
43:22luchando con denuedo
43:23por sacar su casa adelante
43:25mostrando
43:26una fortaleza
43:28digna de encomio.
43:30Te agradezco
43:30que lo reconozcas,
43:31José Luis.
43:31Desde hace años
43:35es fiel aliada
43:36de los Calves de Aguirre
43:37y muy pronto
43:39se va a convertir
43:40en la mujer más importante
43:41del valle
43:41y de mi vida.
43:45Así que
43:46ten por seguro
43:49que actuaré
43:51con determinación
43:52contra aquel
43:53que ose ponerlo en duda.
43:54¿Está claro?
43:57Como tú misma
43:58te encargas
44:00de recordarme
44:01cada vez que tienes
44:02la oportunidad
44:02Pilara te encargó
44:04que mantuvieras
44:04a la familia unida.
44:06Pues bien
44:06Victoria
44:09es una más
44:10de la familia
44:11y como quiera
44:15que en los últimos
44:18tiempos
44:18tu comportamiento
44:20hacia ella
44:21ha sido
44:21lamentable
44:22ha llegado
44:25el momento
44:25de que le pidas
44:26disculpas.
44:31Adelante.
44:49Siento mucho
44:50haber perdido ayer
44:51los nervios contigo.
44:52Adanasi no estoy dispuesta
44:53a escuchar una voz
44:54más alta que la otra.
44:55Mírame a los ojos.
44:57Muero de ganas
44:57por recuperar mi vida
44:58de antes del accidente.
44:59Si sigue así
45:00me veré obligado
45:01a enviar una misiva
45:01a su padre
45:02contándole todo lo ocurrido.
45:03Sé que está usted
45:04enamorado
45:04de la señorita Bárbara.
45:06Vuelvo a su casa.
45:07Tenía que hablar con usted.
45:08¿Y si en la criada
45:09la que cae enferma
45:09se muere
45:10y él tiene que criar
45:10al niño solo?
45:11Un poco más espacio.
45:14Buenos días.
45:16¿Vais a algún lado?
45:18Don Rafael y yo
45:19vamos esta tarde
45:19al teatro del pueblo.
45:20La vas a buscar
45:21por la casa pequeña.
45:23¿Qué te pasa?
45:23Estos días
45:24estar muy enfadada y seria.
45:26¿Te has enfadado
45:27con don Rafael?
45:28Dijiste que no estabas celosa
45:30pero tus palabras
45:30te delatan.
45:31Reconozco
45:32que esa muchacha
45:33no me gusta.
45:34Te he dicho
45:34que te disculpes
45:36con mi prometida.
45:36No creo que sea necesario,
45:38padre.
45:38Permítame que me tome
45:39la licencia.
45:40Alejo.
45:40Esto no está bien.
45:41Tienes que prometerme
45:42que mantendrás
45:43a esta familia unida.
45:44Tienes que prometérmelo.
45:46Hasta hace poco
45:46la tía Mercedes
45:47era quien iba a ocupar
45:48el lugar de madre
45:49y ahora decide casarse
45:50con doña Victoria.
45:51Nadie va a ocupar
45:52el lugar de madre.
45:53Ni Mercedes
45:54ni Victoria.
45:55No.