İstanbul Beylikdüzü'nde, özel bir bakım merkezinde kalan otizmli oğlunu görmeye gittiğinde gördüğü manzara üzerine çocuğunun şiddete uğradığını iddia eden baba, merkezin yöneticileri ve çalışanlarından şikayetçi oldu
Category
🗞
HaberlerDöküm
00:00İzlediğiniz için teşekkürler.
00:30Merhaba ben Recep Kaymak. Aynı dilimde yaşıyorum.
00:38Oğlum Umur Miran 9 yaşında ve otizmli.
00:42Oğlumda konuşma olmadığı için, konuşamadığı için ve tuvalet eğitimi olmadığı için
00:462024 Mayıs 11'de İstanbul Büyükdüzü'nde bulunan Mor Menekşeler Otizm Bakım Merkezi'ne götürdük.
00:53Bu merkezi sosyal medyadan olsun, birçoğu sosyal medyadan araştırdık
00:59ve iyi olduklarıyla alakalı kanunlara vardık kendimizce.
01:03Bunu bulurken de dedim ilçe sosyal merkezindeki kişilerin de desteğiyle aynı zamanda bunu bulduk.
01:11Oraya götürdüğümüzde orada olan kişilerin bize söylediği şeyler
01:15çocuğumuzun tuvalet eğitimi alacağı, konuşma eğitimi alacağı, çocuğumuzun daha iyi bir duruma geleceği
01:20ama bunun biraz süreç alacağından bahsettiler.
01:25Biz de bu durumda çocuğun iyi olacağı takdirde bizim için zaman çok önemli değil.
01:30Yeter ki çocuğumuz konuşabilsin ve tuvalet eğitimi alabilsin, kendini ifade edebilsin diye bıraktık.
01:35Çocukla her cuma günü annem, ben çoğunlukla annem olmak üzere
01:41görüntülü görüşmeler üzerinden görüşüyorlardı ve ben çocuğun zayıfladığını,
01:46niye zayıfladığını sordum da çocuğun bilmediğini, tüketmediğini söylediler bize.
01:51Birkaç defa da çocuğu fiziksel olarak görmek istediğimde bunun yapamayacaklarına uygun olmadığını söylediler.
01:57Yani kurallara uygun değilmiş.
02:00Ben sezonda çalıştığım için, yoğun olduğum için sezon sonu buharlar dükkanını kapattım.
02:06İstanbul'a çocuğumu ziyarete gittim ailemle beraber ve çocuğumu ziyarete gittiğimde
02:11girişte Mor Menekşe Otizm Merkezi'nin girişinde gördüğüm benim için hayatımda görebileceğim en kötü şey olabilirdi.
02:19Çünkü ben oraya gittiğimde 8 tane otizmli kız çocuğumuzun ayaklarında ayakkabı yok,
02:26hiçbir şekilde terlik yok, çorapları yok.
02:29Bu çocuklar birisi yere düşmüş, ağzı kanıyor.
02:32İşte çok kötü bir durumlardı.
02:34Orada bulunan, bunların iki hemşireye kapıları açmayı söyledim.
02:37Kapılarınızı açın, içeri gireceğiz. Çocuğum var içeride, giremeyiz diye bir tepkide bulundular.
02:42Biz içeri girdik ısrarcı olunca, dedim çocuğumu görmek istiyorum.
02:46Hatta biz girerken yerde olan kız çocuğu, ağzı kanayan kız çocuğu,
02:50biz kapıyı açamayız size saldırır dediğinde babamın tepkisi şu oluyor.
02:53Bize nasıl saldırır? Çünkü kendinde değil çocuk zaten. Çocuk bitmiş bir durumdaydı.
02:56İçeri girdiğimizde bizi direkt ana binaya almayıp bekleme salonuna,
03:00ben dedim ki ana binayı görmek istiyorum, çocuğumun yattığı yeri görmek istiyorum.
03:03Çünkü dışarıda gördüğüm şey benim için doğru değildi ve içeride ne olduğunu da görmek istedim.
03:07Bunu kabul etmediler. Doğru olmadığını, işte bu bizim kurallarımıza uygun değil.
03:13Sadece bekleme salonuna kadar gelebilirsiniz. Bekleme salonuna bizi aldılar.
03:16Bekleme salonu pislik içindeydi. Her yerde pislikler, toz halindeydi.
03:21Bekleme salonunda çocuğumun uyuduğunu önce söylediler.
03:25Sonra çocuğumun gelmesinde ısrarcı oldum. Ben çocuğumu görmek istiyorum dedim.
03:28Çocuğum geldi. Çocuğumun üstteki hiçbir kıyafet benim çocuğuma ait değil.
03:33Hiçbirisi bizim değildi.
03:35Çocuğuma sadece o an buldukları kıyafetleri ve buldukları bir ayakkabıyı giydirmişlerdi.
03:41Çünkü ayakkabı onun değil. Beş bekle numara büyük dayanı.