Glword2.0
  • hace 4 meses
Transcripción
00:00โปรดติดตามตอนต่อไป
00:30โปรดติดตามตอนต่อไป
01:00โปรดติดตามตอนต่อไป
01:10โปรดติดตามตอนต่อไป
01:20นี่ตำหนักบัว ตำหนักของอาเอง
01:36หญิงเปลี่ยนมาอยู่ที่นี่กับอานะ
01:40ต่อจากนี้ ที่นี่จะเป็นบ้านของคุณหญิง
01:47หญิงอยากกลับบ้าน หญิงคิดถึงท่านพ่อท่านแม่
01:58ท่านพ่อท่านแม่ของหญิงปิน ตอนที่ท่านไม่อยู่แล้ว
02:06ต่อจากนี้ อาจจะเป็นทั้งพ่อและแม่ให้หญิงปินเองแล้วจ้ะ
02:16โปรดติดตามตอนต่อไป
02:46โปรดติดตามตอนต่อไป
03:17เธอชื่ออะไรเหรอ
03:19ปิรันทิตาเพคะ
03:22คุณหญิงปิน
03:27ที่ตอนนี้อยู่ตำหนักบัวกับท่านอาปัจใช่หรือไม่
03:34งั้นเราขอเรียกคุณปินนะ
03:38ต่อไปก็ไม่ต้องพูดคำราชาสักกับเรา เพราะเราเป็นเพื่อนกันแล้ว
03:47อ่ะ
04:02ลองเป่าดูสิ
04:17อันนี้ลงมาได้แล้ว
04:22งั้นหญิงจะไปฟองท่านอาปัจนะ
04:25อย่านะ
04:27ว้าย ว้าย
04:29ไปเถอะ
04:30นั่นไง
04:31งั้นหนิ่งจะไปฟ้องท่านอาปากนะ
04:35อย่านะ
04:37ว้าย ว้าย
05:00โปรดติดตามตอนต่อไป
05:30โปรดติดตามตอนต่อไป
06:00โปรดติดตามตอนต่อไป
06:31พอนุ่นตำนาน
06:39หลายปีแล้ว
06:41ที่ท่านอาปัตธมิคกาพาฉันก็ใหญ้ันข้อม่ายหวิวในวังศวเตอรวรรดของท่านพระองชาย
06:48เนื่องด้วยท่านอาร์ปัตสวรรค์เป็นแม่นใจที่ใส่แบบภารกษณะฮันต์第 care
06:53ท่านบทักทุกที่
06:55มารดาของเสด็จแห่งวังสเวทวาริสรับท่านอามาเลี้ยงไว้เสมือนที่ดาบุญทำตั้งแต่ยังยาว
07:02ท่านอาจึงเป็นเหมือนน้องสาวของเสด็จ
07:25ได้ยินแล้ว
07:31เดี๋ยวนี้ก็ไม่ได้
07:34เป็นไร
07:38สติดี
07:42ทีนี้
07:47มีความีกว่า
07:52พวกเธอ
07:55ตำพริกให้ละเอียดเลยนะ
07:57เจ้าค่ะ
07:58ฉันอยากให้หั่นหมูชิ้นเล็กกว่านี้อีกนิดหนึ่ง
08:00ได้เจ้าค่ะ
08:26ลองริวแบบนี้ดูนะหญิงติ้น
08:28ถึงแม้ท่านอาจจะเจ้าระเบียบ
08:31เข้มงวด
08:33และเคร่งครัดในธรรมเนียมประเพณี
08:36แต่ท่านก็รักฉัน
08:38และดูแลอบรงสังสอน
08:40ให้การศึกษากับฉันเป็นอย่างดี
08:43เช่นเดียวกับเสด็จ
08:45และท่านหญิงอริสาที่เมตตาฉัน
08:51เสด็จพระองค์ชายแห่งราชสกรรม
08:53เสด็จพระองค์ชายแห่งราชสกรรม
08:55สเวจตวาริฟ
08:56กับหมอมเจ้าหญิงอริสา
08:59ทรงหนีพระโอรดและพระธิดา
09:01รวมแล้วทั้งสิ้นสามพระองค์
09:11องค์ชายองโต
09:12หมอมเจ้าชายอนัญตวุฒิ
09:14หรือท่านชายใหญ่
09:16ที่แสนจะอบอุ่น
09:17ใจดี
09:18หัวท่านสมัย
09:23องค์รอง หม่อมเจ้าชายอานนท์ องค์ชายเจ้าสำราน ที่ไปศึกษาอยู่ประเทศอังกฤษตามรอยพระเชษฐา
09:39แล้วอานิทล่ะ
09:41มาแล้วเพคะ
09:47และพระธิดาองค์เล็ก พระธิดาองค์โปรด ที่เสด็จพระองค์ชายสงรัก
09:53ของเจ้าหญิงอานิลลภัทร โซเว่ตวาริฟ
09:56ผู้มีรูปชงงดงาม ราวกับสวรรค์สันสร้าง
10:00เรียบร้อยดุดผ้าพับไว้ สมกับเป็นท่านหญิงแห่งวังโซเว่ตวาริฟ
10:06เท่าว่าแท้จริงแล้ว
10:12ต้นไม้ในวัง ไม่มีต้นไหนที่ท่านหญิงไม่เคยปีน
10:16และหากเสด็จกำลังเผอห่วงต้นไม้ต้นใด
10:19รุ่งขึ้น
10:20ต้นนั้นได้เป็นเป้าหมายอานิลลภริกเสมอ
10:23เดี๋ยวคุณหญิงปีนมาเห็น จะโดนเอ็ดเอาแล้วเพคะ
10:27คุณปีนไม่รู้หรอก วันๆก็คลุกอยู่แต่ในครัว
10:30ใครคลุกอยู่แต่ในครัวกันคะ
10:34คุณปีน
10:41ท่านหญิง รีบหน่อยเพคะ เดี๋ยวมีคนมาเห็น
10:44ก็รีบอยู่นี่ไง
10:46แล้วนี่ก็คือปริต บ่าวคนสนิท
10:49ที่เป็นเหมือนลูกสมุนคู่ใจของท่านหญิง
10:51พร้อมสุกสนไปกับนายเสมอ
10:53ปริต รับหน่อย
10:55ไม่นับเวรตำอื่นๆ ทั้งปีนกำแพงวัง หนีเที่ยว
10:59รับเบาๆนะ
11:13คุณปีน
11:16อยากล่าเงินมาไม๊
11:19เอาเลย
11:23อยู่กันไม่นับเเลย
11:25อีกปีแล้ว
11:38ฝีมือคุณ
11:40มาลามมา
11:41อะ เขาไปแล้ว
11:43มานี่
11:44โดนโจรสลัด
11:58อ้าวปิดไปไหน
12:00อยู่ไม่ได้แล้วเมฆค้า
12:14โปรดติดตามตอนต่อไป
12:45นี่เพคะ
12:59คุณปิม
13:11เอาอีกแล้วนะเพคะ
13:13อยากเศลยสิ่งนั่ยทำไมไม่บอกกันดีๆ
13:16มารักกินขมโarchy เช่นนี้...
13:18ไม่งามเลยนะเพคะ
13:20ผอผิดดีๆ !! ก็ไม่อร่อยดีเนอะ
13:24แล้วทำไมยังไม่แต่งตัวอีกคะ
13:27งานเรียงตอนรับท่านชายอานุงมาจากจะเริ่มแล้ว
13:29รีบไปแต่งตัวเดี๋ยวนี้เลยเพคะ
13:31ก่อนที่หญิงจะโมโห
13:33หญิงอ่ะ พี่บนเสียจริง
13:42แล้วไปได้แผนมาอีกแล้วเหรอคะ
14:08อานินโตเป็นสาวแล้ว
14:10เมื่อไหร่จะเลิกเล่นซุกสนเป็นเด็กเสียที
14:13ปินเหนื่อยจะตามดูแล้วนะเพคะ
14:15ซุกสนอย่างไรหรือคะ
14:17เราแค่อยากกินขนมอร่อยๆ
14:19แล้วก็อยากให้คุณปินกินด้วย
14:21หิงบอกเมื่อไหร่ว่าอยากกิน
14:23อานินอยากดื่ออยากสนเองน่ะสิ
14:28ใครต่อใครร่องรือกัน
14:30คิดว่าคุณปินนั้นพูดน้อยเสียยิ่งกว่าน้อย
14:33กับเพลอดอกปิกุ้นเจ้าร่วงจากปาก
14:36แต่คราวนี้กลับพูดบล์ยาวยืด
14:39จนเราส่มนึกผิดแทบไม่ทัน
14:41ก็ท่านหญิงอานิมสงดือนะ
14:44รีบไปส่งน้ำเถอะเพคะ
14:45งานเลี้ยงตอนรับท่านชายอานุลกำลังจะเริ่มแล้ว
14:48ชักช้า ประดิวมมายทานการ
14:51ค่ะ
15:18กระจอ ความมองแหวน
15:21ดีใจ
15:22กับฝีมือของคุณ
15:24สบายดีนะเพคะ
15:26ไม่เปล่า
15:28สวัสดี
15:30พี่อาวุธ
15:32สวัสดี
15:34สวัสดี
15:36วันนี้
15:38กระจอ
15:40สวัสดี
15:42สวัสดี
15:44สวัสดี
15:46แต่ตอนนี้แน่จะดวนคุณปินจะเปลี่ยนชลองพ่อองค์อยู่
15:49ไม่ได้เจอน้องตั้งหลายปี
15:51ป่านนี้คงโตเป็นสาวแล้วก็มั้ง
15:56อานินมาแล้วเพคะ
16:17อานิน
16:19นั่นหญิงอานินหรอกเว้ย
16:22พี่ชายรอง
16:29ไปเถอะคุณปิน
16:47อานิน
16:52พี่ก็คิดถึงอานินเช่นกันนะคะ
16:58ตอนพี่ไปอานินสูงเพียงสอบพี่
17:03ดูตอนนี้สิ
17:05สูงเลยบาดพี่เสียแล้วก็มั้งคะ
17:10อานินเปลี่ยนเหมือนลูกสาวคนโตของเรา
17:12แล้วก็เลี้ยงดูของเราเป็นอย่างดี
17:14ให้กินนมกินเนอยอย่างฝรั่งเที่ยวละ
17:21นี่ก็คงเป็นคุณปิน
17:24ที่อานินเขียนจดหมายเล่าให้พี่ฟังใช่หรือไม่คะ
17:27เพคะพี่ชายรอง
17:30ไหนดูสิวันนี้หญิงปินของป้า
17:33น่ารักนัก
17:35งามเบาตุ๊กตาเลยนะ
17:39ท่านแม่ทรงลำเอียน
17:41ที่ดาองเล็กก็สวยหวานเลยเกินวันนี้
17:43เหตุได้ถึงชมแต่หญิงปินเล่าคะ
17:45โปรดคุณปินละเกินไปค่ะพี่ชายใหญ่
17:48รับสั่งแต่อยากได้ที่ดาคนใหม่
17:50ที่ไหนก็สนใจอานิน
17:53อานินแท้จริงใช่ที่ดาของแม่ที่ไหนเล่า
17:57ตนหญิงกับที่ดาวานอน
17:59ไม่น่าละ
18:01อานินจะชอบปินปลายต้นไม้กับพ่อนะ
18:14คุณปินกินสิ
18:17ไม่เอาค่ะ
18:19อร่อยนะ
18:44คุณปินเต้นลำกันไหม
18:49ตรงนี้เหรอคะ
18:51อืม เราเพิ่งเรียนเต้นลำมา
18:53คุณปินเป็นคู่ซ้อมให้เราหน่อยสิ
18:56ไม่เอาหรอกค่ะ
18:57ปกติท่านหญิงต้องเต้นกับท่านชายเท่านั้น
19:01เราออกไปเต้นคู่กันออกจากแปลก
19:04ไม่เห็นเป็นไร
19:05ตำราไหนบอกคุณปินว่าต้องเต้นกับท่านหญิง
19:08แล้วก็ต้องเต้นกับท่านชาย
19:11ไม่เห็นเป็นไร
19:12ตำราไหนบอกไว้รึ
19:14ว่าบุรุษต้องเต้นลำกับสตรีเพียงเท่านั้น
19:18ไปเถอะคุณปิน น่าสนุกดีออก
19:21ไม่เอาเพคะ
19:41จับแทนเรา
19:49หญิงก็ไม่เป็นนะเพคะ
19:51เดินตามเรา
20:11ขอบคุณครับ
20:12ขอบคุณครับ
20:13ขอบคุณครับ
20:14ขอบคุณครับ
20:15ขอบคุณครับ
20:16ขอบคุณครับ
20:17ขอบคุณครับ
20:18ขอบคุณครับ
20:19ขอบคุณครับ
20:20ขอบคุณครับ
20:21ขอบคุณครับ
20:22ขอบคุณครับ
20:23ขอบคุณครับ
20:24ขอบคุณครับ
20:25ขอบคุณครับ
20:26ขอบคุณครับ
20:27ขอบคุณครับ
20:28ขอบคุณครับ
20:29ขอบคุณครับ
20:30ขอบคุณครับ
20:31ม.ค
20:43ม.ค
20:48ม.ค
20:53ม.ค
20:59อีกหน่อยอานินก็ต้องทรงดูตัว
21:02งั้นเราก็จะปฏิเสธ
21:04แล้วบอกท่านพ่อว่า
21:05เราไม่อยากออกเครื่อน
21:07อยากอยู่ในวัง
21:08อยู่กับคุณปินไปเรื่อยๆมากกว่า
21:12สัญญาแล้วนะเพคะ
21:15เราเคยทิ้งคุณปินด้วยเหรอ
21:19ไม่เคย
21:21ไม่เคยเลยเพคะ
21:29ก็ไม่เคยเลย
21:43สวัสดี
21:45เราชื่อพี่สาสัสนะ
21:51คุณปิน
21:53ร้องไห้ทำไมอีกคะ
21:56เองเหงา เองคิดถึงบ้าน
21:58เหงาทำไม
22:00ก็มีพี่สาสัสเป็นเพื่อนแล้วไง
22:03แต่ยิ่งคิดถึงท่านพ่อท่านแม่
22:10งั้น
22:12เราเป็นท่านพ่อท่านแม่ให้คุณปินด้วยก็ได้
22:19คุณปินอยากให้เราเป็นอะไร
22:22แล้วก็จะเป็นทุกอย่างให้เลยนะ
22:25จะเป็นพ่อ
22:26จะเป็นแม่
22:27จะเป็นพี่
22:28จะเป็นน้อง
22:31หรือจะเป็นหมู
22:36หรือจะเป็นหมา
22:41หรือจะเป็นแมว
22:55คือเป็นหัวแล้วอะ
22:57แล้วให้คุณปินน่ะ เวลาที่คุณปินน่ะเหงา
23:06คุณปินน่ะจะได้มีเพื่อนไว้คลายเหงา
23:10และรู้ว่ายังมีเราอยู่ข้างๆคุณปินน่ะ
23:13ยอด
23:17อานิน
23:22ไปด้วย
23:24ทำไมไม่ไปรถทางหญิงละคะ ลุงไปไปไหนเสีย
23:29คุณปินน่ะจะได้มีเพื่อนไว้คลายเงา
23:32และรู้ว่ายังมีเราอยู่ข้างๆคุณปินน่ะ
23:42ก็เราอยากไปโรงเรียนพรอมคุณปิน
23:44เราเลยไล่ให้ไปขับรถแถวเทวเวทย์สัก 3 รอบ
23:48ไปได้แล้วค่ะพี่เพิ่ม
23:57ปริก เดี๋ยวเราวิ่งมาปริกยนนะ
23:59พี่คะ
24:01ไป
24:08ปริก
24:10มาเก็บเลย
24:12ขออภัยเพคะ
24:13เราให้อีกทีหนึ่ง
24:15ถ้าอีกทีหนึ่งยังไม่ได้เราจะลงโทษนะ
24:30คุณปิน
24:36ใครก็ได้ ช่วยด้วย
24:38คุณหญิงปินนอนผู้กัด
24:43หญิงเจ็บเพคะ
24:54หญิงปวดเพคะ
25:03หญิงจะทำอะไรเพคะ
25:04อย่าเพคะ
25:12หญิง
25:35คิดได้อย่างไร
25:36ถึงได้พาฉันหญิงไปเล่นสมเสียงอันตรายเช่นนี้
25:40หญิงขอโทษ
25:41หญิงผิดไปแล้วเพคะ
25:48อย่าเพคะ
25:53นี่คุณปินทำไม
25:58ก็คุณหญิงไม่ยอมดูแลท่านหญิงให้ดี
26:01แถมยังทำให้ท่านหญิงเสียประเกียจ
26:03เสียงอันตราย
26:05โชคดีที่งูตัวนั้นไม่มีผิดนะ
26:08เราเป็นคนชวนคุณปินเล่นสนเอง
26:11ให้คุณปินเป็นคนช่วยเรา
26:14ถ้าคุณปินไม่ช่วย
26:16เราอาจจะโดนมุกกัดใส่เอง
26:18หากท่านอาจจะตีคุณปิน
26:20ก็ต้องตีเราด้วย
26:25หากเป็นเช่นนั้น
26:26เห็นที่อาจจะต้องพาหญิงปินไปเรียนโรงเรียนประจำ
26:29จะได้ไม่พากันไปสุกสนแบบนี้อีก
26:32ไม่นะเพคะ
26:35ไม่เอา
26:38อานินจะไม่ทิ้งให้คุณปินอยู่คนเดียว
26:41ถ้าคุณปินไป
26:42อานินก็จะไปด้วย
27:03หากไม่มีอานิน
27:04อานินก็ไม่รู้ว่าจะผ่านช่วงเวลาที่อ้ามวางเปล่าเกี่ยวมาได้ยังไง
27:12ขอบคุณนะครับ
27:14ที่เป็นทั้งเพื่อน
27:16เป็นทั้งบ้าน
27:17เป็นทุกอย่างให้หญิง
27:21เป็นหมู
27:23เป็นหมา
27:25เป็นแมว
27:28เป็นกระต่าย
27:31อานินทำอะไรเลยคะ
27:32ไม่งามเลย
27:34แล้วไม่ทิ้งคุณปินไปไหนหรอก
27:37เดี๋ยวคุณปินเหงา
28:02ขอบคุณนะครับ
28:24ของว่างใจค่ะ
28:26ขอบใจนะ
28:33เพราะว่าจะส่งอานินไปเรียนต่อที่อังกฤษ
28:36ตามอย่างตั้งใจทั้งสอง
28:39ตัดว่าแล้วนะพี่คะ
28:41ไหนเสด็จเคยตัดว่า
28:42จะไม่ส่งอานินไปเรียนแล้วนี่พี่คะ
28:47เหตุใดท่านพ่อทรงเปลี่ยนกระต่าย
28:50ท่านพ่อทรงโปรด
28:51และหัวอานินมิ่งนะ
28:52กระต่ายก็ทราบกันดี
28:54ตัดอยู่เสมอว่า
28:55ไม่อยากให้อานินมาอยู่ใกล้หูใกล้ตา
28:57คงเป็นเพราะอลงพินิทوเผช์ทูร
28:59ยุคยงเสด็จพ่ออยู่บ่อยๆกระมัง
29:02ใช่
29:03อลงพินิทว่ากอยู่เนื้อๆนะ
29:05ว่าอานินนั้น
29:07จราดลักแรงผิดแผลพัจดجลูกจัดไป
29:10ผมไม่ได้เสด็จไปเริ่มเรียนต่อที่เหมือนบปรรรณ
29:12แพบไม่จั้นเล็กทั่วไป
29:14หากไม่ได้เสด็จไปร่ำเรียนต่อที่เมืองฝรั่ง
29:19คงจะน่าเสียดายหนิอยู่แหนะ
29:22หม่ำฉันไม่เห็นด้วย shown
29:25อันนินยังเล็กนัก
29:27เสด็จไม่เป็นห่วงอันนินเลยหรือเปล่า
29:31ห่วงสิ
29:33แต่เราก็ต้องตัดใจ
29:35เพราะเราไม่อยากให้ทิดาองค์เล็กของเรา
29:37ดอยไปกว่าพระองค์โร şuดทั้งสอง
29:43ถ้าอย่างนั้น
29:44เรารอให้ท่านหญิงโตกว่านี้อีกหน่อย
29:47ดีหรือไม่เพคะ
29:56ถ้าอย่างนั้น
29:57เราจะลองคิดดูก่อนกันแล้วกันนะ
30:12โอเค
30:29วันนี้เราจะมาทำสองมาลีร้อยแก้วกัน
30:32ใช้แตงโมกับมะม่วงดองหรือเจ้าคะ
30:35ใช่
30:37แตงโมเป็นผลไม้ริดเย็น
30:39ช่วยคายร้อนได้
30:40แกะสลักแตงโมเป็นดอกกุลาบ
30:42ขนาดพอดีคำ
30:44และนำมะม่วงดองมาปอกเปลือก
30:48แกะสลักเป็นดอกไม้และใบไม้แบบนี้
30:51ก่อนจะไปทำน้ำเชื่อม
31:04โรยเกลือเล็กน้อย
31:07ใส่ใบเตยตามลงไป
31:09เพื่อให้มีกลิ่นหอม
31:12เคี้ยวช้าๆ
31:14เพียงเท่านี้ก็...
31:26เดี๋ยวนี้เก่งแล้ว
31:27ก่อนนี้อายังต้องจับมือหญิงปินแกะสลัก
31:29ทั้งมะม่วงแตงโมหมดไปมากขโกะ
31:31จะได้รูปที่สวยงาม
31:34ไม่ได้เพคะ
31:36ปริกเอาไปถวายท่านหญิงด้วยนะ
31:39เพคะ
31:41แล้วท่านอาไม่ไปเข้าเฝ้าถนิ่งอดิเสาร์หรือเพคะ
31:45ใบนี้อาต้องไปงานสก
31:47คงจะกลับดึกหนัก
31:49หญิงปินเข้านอนได้เลยนะ
31:50ไม่ต้องรออา
31:51เพคะ
32:03สองเมลีร้อยแก้วเพคะ
32:05คุณหญิงปินลงครัวเองเลยนะเพคะ
32:09อ่ะ
32:28สองมารี่ร้อยแก้วคุณปินอร่อยที่สุด
32:35ถ้าอนินไม่อยู่แม่คงเศร้า
32:39ทำไมท่านแม่จึงพูดเรากับว่าลูกจะไม่ได้อยู่กับท่านแม่แล้ว
32:44ก็ท่านพ่อนะสิ
32:45ส่งเปลย ๆ ว่าจะส่งอานินไปเรียนต่อเหมือนพี่ ๆ อย่างไรเล่า
32:51ท่านพ่อจะส่งอานินไปเรียนต่อหรือเปล่าเพคะ
32:55ก็แค่เปลย ๆ นะ
32:57ยังคงไม่ได้ตัดสินพระไทยแน่นอนหรอก
33:00แม่ก็หวังว่าท่านพ่อจะส่งเปลี่ยนพระไทย
33:10ก็ท่านพ่อนะสิ
33:11ส่งเปลย ๆ ว่าจะส่งอานินไปเรียนต่อเหมือนพี่ ๆ อย่างไรเล่า
33:35ท่านหญิงของปริก
33:37ท่านหญิงของปริก
33:39เหตุแบบจึงน่าเครียดถึงเพียงนี้เพคะ
33:43มีเรื่องให้ใครควรหนักหนัก
33:59ท่านอาปัจไปไหนหรือปริก
34:07อ๋อ ท่านหญิงประธามิกา
34:10เสด็จไปงานสบของพระสหายที่ชานเมืองเพคะท่านหญิง
34:17แกล้วว่าคำนี้ท่านอาปัจไม่อยู่แน่ ใช่หรือไม่
34:23แน่เหมือนแชรแปงเพคะ
34:29สงยิ้มเยี่ยงนี้ สงดำหริจะทำการได้หรือเพคะท่านหญิง
34:36ก็ได้
34:46อาณินจะชวนหญิงไปไหนนะเพคะ
34:49คืนนี้ที่ตลาดมีจัดงานประจำปี
34:51เราอยากชวนคุณปิมไปเที่ยวด้วยกัน
34:55หญิงไม่กล้าหรอกเพคะ
35:00ไม่เป็นไรหรอกเจ้าค่ะ
35:01ปริดกับท่านหญิงอานินรอบหนีเที่ยวออกบ่อย
35:04ยังสนุกเหลือเกินเจ้าค่ะ
35:06ไปเถอะคุณปิน
35:07โอกาสเช่นนี้ไม่ใช่ว่าจะหายได้ง่าย ๆ นะ
35:11ไม่เพคะ
35:15นะ นะ ๆ คุณปิน
35:18นะคะ นะคุณปิน
35:25นะคะ นะ นะ ๆ นะ
35:31ค่ะ
35:34ค่ะ
35:54คุณปินชอบไหม
35:56ชอบค่ะ
35:58เราอยากพาคุณปินมาเที่ยวงานวัดเสียนานแล้ว
36:01แต่ก็ไม่มีโอกาส
36:02วันนี้ความฝันของเราเป็นจริงเสียที
36:05ดูถ้าอานินจะแอมมาเที่ยวบ่อย ๆ แบบนี้
36:08ถ้าเสด็จรู้จะส่งกิ้วนะเพคะ
36:11ก็เราแค่รู้นี่ ว่าโลกภายนอกเป็นเช่นไร
36:14วันนี้เราจะเปิดโลกให้คุณปินเอง
36:32เยี่ยมมาก
37:03ขอบคุณครับ
37:04ขอบคุณครับ
37:05ขอบคุณครับ
37:06ขอบคุณครับ
37:07ขอบคุณครับ
37:08ขอบคุณครับ
37:09ขอบคุณครับ
37:10ขอบคุณครับ
37:11ขอบคุณครับ
37:12ขอบคุณครับ
37:13ขอบคุณครับ
37:14ขอบคุณครับ
37:15ขอบคุณครับ
37:16ขอบคุณครับ
37:17ขอบคุณครับ
37:18ขอบคุณครับ
37:19ขอบคุณครับ
37:20ขอบคุณครับ
37:21ขอบคุณครับ
37:22ขอบคุณครับ
37:23มายามฝันอยากจะควรรัก
37:30รู้ว่ามาเปล่าคนใหม่
37:41โห จักชาจริงวะน้างก้อย
37:44เอ็งนี่ทักใจเอาใหญ่แล้วนั่งปิก
37:47เอาๆ
37:49อร่อย
37:51แล้วท่านหญิงคุณหญิงเล่าจะกลับมาเมื่อไหร่
37:55ไม่รู้สิ
37:56จะไม่รู้ได้อย่างไร
37:58แล้วถ้าท่านหญิงปัดธมิกากลับมาก่อนคุณหญิงปินเล่า
38:01เอ็งจะทำอย่างไร
38:02โอ้ย ไปต้องไป
38:04ยังไม่กลับมาตอนนี้ดอก
38:06เรากลับมาแล้วจะทำไมหรือ
38:16ว่าอย่างไร
38:17ว่าอย่างไร
38:29ไม่มีอะไรค่ะ
38:33ถ้าอย่างนั้น
38:34ปริกไปตามคุณฟินมาหน่อยสิ
38:37ฮุ้ม
38:48คุณฟินไม่อยู่เพคะ
38:52แล้วคุณฟินอยู่ที่ไหน
39:06เรามีความสุขมากเลยนะ
39:10มีสิคะ
39:12แค่มีอนิน
39:13ชีวิตในวังของหญิงก็ไม่เหงาเลย
39:19หากสักวัน
39:21ถ้าเราไม่อยู่เล่นด้วย
39:23คุณปินจะเหงาไหม
39:28ถ้าไม่มีอนิน
39:30ก็ไม่มีใครดื้อสนใส่หญิงนะสิคะ
39:32เราถามว่าเหงาไหม
39:34ไม่รู้สิคะ
39:36ยังไม่เกิดขึ้นซักหน่อย
39:40แต่สำหรับเรา
39:42ถ้าไม่ได้เจอคุณปิน
39:44เราคงเหงาหน้าดู
39:46อนินเป็นอะไรหรือเปล่าคะ
39:48ถามแปลกนะ
39:55ผู้หญิง
39:58ผู้หญิงเกิดอะไรขึ้น
39:59ผู้หญิง
40:02ผู้หญิงปินครับ
40:03ท่าหญิงตัดให้ผมมาตามหาครับ
40:06ท่านอากลับมาแล้วหรือ
40:07ครับ
40:09น้ำอิ๊ว
40:10น้ำอิ๊ว
40:27คำมืดดึก ๆ
40:28เหตุดายถึงได้ออกไปเที่ยวเล่นนอกวัง
40:33หญิงขอประทานอภัยเพคะท่านอา
40:36หญิงไม่ได้ตั้งใจเพคะ
40:38หลานผิดเองเพคะท่านอา
40:50หลานเป็นคนบังคับให้คุณปินไปเที่ยวเองเพคะ
40:53บังคับกระนั้นเหรอ
40:56ส่งล้ามแขนล้ามขา
40:58ลากจุงหญิงปินให้ไปกับท่านหญิงหรือเพคะ
41:03ว่าอย่างไรหญิงปิน
41:08experience
41:12ไม่ใช่เพคะท่านอา
41:15หยิงไปเองเพคะ
41:20ยังไล้เสีย
41:21เมื่อยยิงปินทำผิด
41:23อาก็ต้องทำโทษ
41:25หลานไม่คิดว่าการออกจากวังจะเป็นเรื่องผิดเพคะ
41:28เพียงผิดที่ไม่บอกเก่าท่านอาล่วงหน้า
41:31ทำให้สงกังวล
41:33ผากันออกไปค่ำเมืด
41:35หนำซ้ำยังมีแต่เด็กผู้หญิง
41:38ท่านหญิงอันนินจะส่งล่วงรู้ถึงใจพวกอย่างใหญ่
41:41แต่เหตุใดจึงยังทำ
41:44ที่ยังทำเพราะด้วยประสายย่างเยา
41:47เด็กน้อยนั้น
41:48อยากจะเอาชนะความอยากรู้อยากเห็นของตนเองไปค่ะท่านอา
41:52แต่พอได้ฟังท่านอาไตส่วนเมื่อครู
41:55ถึงได้เข้าใจว่าผู้ใหญ่ก็มีเหตุผลที่เป็นห่วง
41:58แต่พอตรองดูอีกที
42:00ก็มีหลายส่วนที่เห็นด้วย
42:02บางส่วนที่ไม่เห็นด้วยเพคะ
42:06ไม่เห็นด้วยอย่างไรรึ
42:08ที่ไม่เห็นด้วยนั้น
42:10ก็เพราะว่าที่แท้แล้ว
42:12โลกภายนอกนั้นหน้าเรียนรู้
42:15เด็กน้อยไม่ควรอุดอู้อยู่เพียงแต่ในวัง
42:18เพียงแค่ต้องมีผู้ใหญ่ไปด้วย
42:20และคอยแนะนำทางรายและดีเพคะ
42:24น่ากิด
42:25หากเด็กน้อยไม่อยากอุดอู้อยู่แต่ในวัง
42:28เห็นที
42:31คราหน้า อ่าคงต้องหอบเหี้ยวหญิงปิน
42:33กับท่านหญิงอานินไปงานสบด้วยกันเสียแล้ว
42:35ไม่ดีกว่าเพคะท่านอา
42:39ถึงอย่างไรก็ตาม
42:41วันนี้หญิงปินก็ต้องโดนทำโทษ
42:44อ่าจะบ่อยหญิงปินโดยไหมเรียว 3 ที
42:46กับวริเวส 1 สับดา
42:47อาจจะบ๊วยหญิงปินด้วยไม้เรียก 3 ที
42:50จากบริเวณ 1 ศัพดา
42:55เพคะ
43:00หากคุณปินต้องโดนรงโทษ
43:02หลานก็ต้องโดนรงโทษ
43:04หลานเป็นต้อนเรื่องเพคะ
43:07ถึงท่านอาไม่โรงโทษหลาน
43:09หลานกับปริกก็จะอยู่ตำหนักบัวกับคุณปิน
43:12เป็นเวลา 7 วัน 7 คืนเพคะ
43:17ถ้าอย่างนั้น
43:19อาจจะลงโทษท่านหญิงอันนินด้วย
43:25เป็นกรุณาคุณไปค่ะท่านอา
43:29อาจะกัดตัวทั้งคู่ ให้อยู่คัตตำราในห้องสงอักษรทั้งวัน
43:32ห้ามออกไปไหน
43:34แต่คงให้อยู่ถึง 7 วัน 7 คืนไม่ได้ด่อ
43:37หากเป็นเช่นนั้น เสด็จคงกริ้ว
43:43เพคะ
43:47ขอบคุณสำหรับคุณทุกคน
43:49ขอบคุณสำหรับทุกคน
43:51ขอบคุณสำหรับทุกคน
43:53ขอบคุณสำหรับทุกคน
43:55ขอบคุณสำหรับทุกคน
43:57ขอบคุณสำหรับทุกคน
43:59ขอบคุณสำหรับทุกคน
44:01ขอบคุณสำหรับทุกคน
44:03ขอบคุณสำหรับทุกคน
44:05ขอบคุณสำหรับทุกคน
44:07ขอบคุณสำหรับทุกคน
44:09คุณคริส
44:15คุณรินมา
44:20ท่านหญิงนะฮิม
44:22เหตุใดถึงนิ่นร้นให้ท่านหญิงปฏziest
44:24รวมโทษองค์เองนักเหรอเพคะ
44:27เพราะเราจะได้อยู่กับคุณปินน่ะไง
44:30ยังจะพูดเล่นอีกนะเพคะ
44:32เราไม่ได้พูดเล่น
44:34เราพูดจริง
44:36เราเป็นคนชวนคุณปินน่ะตาง HUD��เพคะ
44:38เราก็ต้องรับผิดชอบ
44:40เราจะปล่อยให้คุณปินลำบากเพียงลำพังได้อย่างไร
45:05การจะลงโทษอันนี้น่ายากนะ
45:07จะไม่ได้ล่ายมีดอธ้านแค่ย่าแรก
45:10จริงไปค่ะ
45:13เราคงจะปล่อยให้อยู่กับไชว์ อานั้นมากเกินไป
45:14คาอานั้นเร่ำเรียนมาจากยู่โรง
45:18ผล Solo สมัยหมาย
45:19และเขาก็เลี้ยงอันนินมาเหมือนลูก
45:20สั่งซ่อนกันใหม่อยากนั้น
45:25สํลสานกับจะหยิ่งปินนี่แล้วค่ะ
45:26โดนทำโทษอยู่กับอันนิม
45:28ไม่รู้จะเป็นเช่นไรบ้าง
45:30อืม
45:32อืม
45:58ท่านอาให้คัดตำรา
46:00เหตุใดอันนิมถึงเอาแต่วาดรูปเล่นคะ
46:02ทำไมต้องคัดละคะ
46:04ในเมื่อในตำราก็มีตัวอักษาลพบอยู่แล้ว
46:06ก็คัดให้จดจำไงคะ
46:08ทีตอนโดนค่าโทษ
46:10หญิงเห็นอันนิมรับคำอาเป็นมั่นหมอก
46:14รับคำว่าจะไม่ออกไปไหน
46:16ไม่ใช่ว่าจะนั่งคัดตำราเสร็จหน่อย
46:24แล้ววาดอะไรอยู่คะ
46:26ดูคยุกคยุย
46:30วาดคุณปิน
46:34หญิงที่ริวถึงเพียงนั้นเลยหรือคะ
46:36อันใดกัน
46:38ที่ริวดอกรึ
46:40เหตุใดเรามองว่าน่ารัก
46:44ตรงไหนคะที่น่ารัก
46:52ตรงนี้ค่ะ
46:54คุณปินคนนี้ไหน
46:56น่ารัก
46:58อันนิน
47:04งั้นเราวาดใหม่ดีกว่า
47:06จะได้น่ารักเหมือนตัวจริง
47:10อันนินจะทำอะไรก็ทำเถอะค่ะ
47:12อย่างกับว่าหญิงห้ามแล้วอันนินจะเชื่ออย่างนั้นแหละ
47:28คุณปิน
47:30คุณปิน
47:32ยิ้มหน่อยสิ
47:36แบบนี้ค่ะ
47:38ยิ้ม
47:58ยิ้ม
48:10แค่นี้เป็นอย่างไร
48:18งาม
48:20งามหน้าน่ะสิ
48:22เมื่อไหร่อันนินถึงวาดหญิง
48:24หัวโตแขนขารีบเช่นนี้คะ
48:26มีใครด้วย
48:28ไม่เหมือนค่ะ
48:31นอกจากจะไม่คัดตำราแล้ว
48:33ยังก่อกวนหญิงอีก
48:37ถ้าวาดอีก หญิงจะเคือง
48:40งั้นเราวาดอย่างอื่น
48:57หญิงจะไม่สนใจอานินอีก
49:13ไหนว่าจะไม่สนใจ
49:15เหตุได้เอาแต่มองเรา
49:22อยู่กับคุณปินแบบนี้สนุกดี
49:24เราหาทางมาอยู่กับคุณปินบ่อยๆแบบนี้ดีกว่า
49:54ได้ข่าวว่าวันนี้ถูกท่านอภัฒ ลงโทษให้คัดตำราทั้งวัน
49:57คงได้ความรูปมามากกว่าสินะ
50:00มากกว่าเลยเพคะ
50:02จริงเหรอ แม่ไม่อย่างจะเชื่อ
50:05จริงสิเพคะ
50:07คุณปินสอนน่ằngสือลูกหลายอย่างเลย
50:08ทำให้ลูกรักการเรียนขึ้นมาทันที
50:14ขนาดนั่นเลยเหรอลูก
50:15เพคะ
50:17ลูกก็เลยมีเรื่องอยากปรักษา
50:19ขอความกรุ่งนาจากห้ังอัปกด
50:23มีเรื่องอานดายปรึกษาอะรึ
50:26คงไม่พ้นเรื่อง เที่ยวสนก็แปลง
50:31ไม่ช่วยเสียหน่อยkeep your head down สะเด็ดพ่อ
50:33ลูกเพียงแค่อยากไปครั้งที่ตำหนักบัวกับคุณปินน์
50:39อีกไม่กี่วันลูกต้องศอบ
50:41ยังมีอีกหลายวิชาที่ลูกยังไม่เข้าใจทองแทนนัก
50:44จึงอยากให้คุณปินมาช่วยในวิชาที่ไม่เข้าใจเพคะ
50:50แต่หากต้องทวนหนังสือจนดึก ๆ และค่อยเดินกลับตอนหนักมา
50:55ลูกมองว่าเป็นเรื่องอันตราย
51:01อืม มีเหตุผลนะ
51:05สงครามพี่ใช้ยิ่งนะ
51:08ยิ่งปัดแล้ว พี่เห็นว่าอย่างไร
51:12ไม่มีข้อคัดค้องอันใดเพคะ
51:14ถ้าเช่นนั้นก็ต้องวางให้ยิ่งปัดช่วยเป็นธุระ
51:16จัดหาที่นอนหมอนมุกให้ยิ่งยังหนึ่งกันหน่อยนะ
51:19เพคะ
51:22เป็นการูหน้าคุณเพคะท่านอา
51:38เชิญเพคะ
51:41นี่หรือห้องคุณปิน
51:48จะทวนหนังสืออย่างไร
51:50ยิ่งไม่เห็นอานินจะเตรียมตำราสักเล่ม
51:53ราวีนั้นอยู่ที่ใจ ตำราก็เช่นกัน
52:00เราเพียงแค่อยากมานอนค้างที่ห้องคุณปิน
52:03ก็เท่านั้น
52:06ยิ่งว่าแล้ว อานินหรืออยากจะเรียนหนังสือ
52:12คุณ...
52:21คุณปินยังคงเก็บกางหันลงประดาษนี้อยู่หรือ
52:27อานินประทานให้จะทิ้งได้อย่างไรคะ
52:30ยิ่งยังจำได้ไม่ลืม
52:32ตอนที่เข้าตำหนักมากับท่านอาใหม่ ๆ
52:35ช่วงนั้นชีวิตของยิ่งเงียบเหงา เคว้งคว้างนัก
52:39อานินก็มาเล่นเป็นเพื่อนหญิง
52:42ทำของเล่นมาประทานให้หญิงด้วยองค์เอง
52:54เราไม่อยากให้เห็นคุณปินผูกผม ด้วยลิบบินสีกลมมาท่ามาก่อน
53:00เอ่อ...
53:03ลิบบินนั้นไม่ใช่ของหญิงหรอกค่ะ
53:05อานินทำมันร่วมไว้ในรถขากลับตำหนัก
53:09หญิงก็เลยนำมาซักไว้
53:12ว่าจะนำไปคืนให้สักพักแล้ว
53:15แต่ก็ลืม
53:18อย่างนั้นหรือ
53:20ใช่ค่ะ
53:36ตอนนี้
53:59จะทวนหนังสือกันได้หรือยังเพคะ
54:05ท่านอาจัดห้องนอนรับแขกไว้ให้เสียใหญ่โต
54:10ห้องนั้นก็ให้คุณปริกนอนเถอะ
54:12ส่วนเราจะนอนที่นี่
54:14เตียงคุณปินตั้งกว้างขวาง
54:21คุณปินขึ้นมานอนเถอะ
54:22มานอนท่านกันตรงนี้
54:24และอ่านนิทานให้เราฟังเสียดี ๆ
54:31เอาแต่หาไทยยิ่งนัก
54:33มาเถอะค่ะ
54:37มาเถอะ มานี่ เดี๋ยวนินจัดให้
54:40ไป
55:01นี่คือผ้าเช็ดหน้าที่เรามอบให้คุณ ปินเช็ดน้ำตาวันที่โดนท่านอาเกรียวหนี
55:06หยิ่งเพียงแค่เอามาซัก และพับบนที่นอน
55:10ว่าจะนำไปคืนให้
55:13แต่ก็ลืม
55:22หอมนะ
55:26คุณปินนิกี้ลืมเสียจริง
55:30ลืมนานเสียด้วย
55:31ไม่ต้องเศื่อจริง
55:33ลืมนานเสียด้วย
55:38ไม่ต้องคืนดอก
55:39เรายกให้
55:44หญิงไม่ได้อยากได้ สิหน่อย
55:49ถึงคุณปิ้นไม่อยากได้
55:51เราก็อยากให้
55:54เก็บไว้เป็นที่ระเลัดว่า...
55:55เรานั่นเคยเป็นคนที่ซับน้ำตาให้คุณปิ้น
56:01งั้นถ้าอานินรับสั่งประทานให้หญิงแล้ว
56:05หญิงจะเก็บรักสาวไว้อย่างดีไหมคะ
56:32อินเสียหญิงฝันที่ตอนนี้
56:38อินเสียหญิงดีกว่ามากมาก
56:43ของกระเป๋าให้อินเสียหญิง
56:48วิธีมิติของอินเสียหญิง
56:52อย่างที่ฝันพิธี Gate
56:56กระเป๋าแห่งนิทาน
56:59การสลากมวงอยู่หรือ
57:01เฮ้คะท่านอา
57:03แล้วเหตุใดหญิงปิน
57:05จึงต้องแกะสลักมวงมากมายถึงเทียงนี้
57:07จะพากันกินกันหมดหรือ
57:10ทั้งท่ำหนักนี้ก็มีกันอยู่เพียงแค่เราสองคน
57:13ทำเพื่อไว้เพคะ
57:15หาท่านหญิงอานินซาเด็ดมาเมื่อใด
57:18หญิงจะได้มีมะมูองเถอะ
57:32บัญชากาน
57:36ให้ยอมเพิ่งๆ
57:38หรือจะได้มีมะม่วงถวาย
57:40ท่านหญิงอันนินปรบนะ
57:43แต่ดูท่านเหมือนจะ...
57:45ปรดเครื่องว่างอยู่ข้างห้องเก็บฟื้นสิมากกว่ากันแหละมั้ง
57:49สงดื้อสนเหรอเกินเพคะ
57:56หากท่านหญิงอันนินไม่อยู่
58:00หญิงฟินคงจะเหงามากเลยสินะ
58:09ไม่อยู่
58:12อาได้ยินว่าท่านหญิงอันนินจะเสด็จไปศึกษาต่อที่ยุโรปเหมือนพี่ชายใหญ่
58:18ท่านชายรองนั้นเสด็จไปลอนดอนเมื่ออายุ 18 ชั้นสา
58:22ยามนี้ท่านหญิงอันนินอายุเพียง 15 ชั้นสา
58:26คงอีกหลายปีใช่หรือไม่เพคะ
58:29ใครว่าเล่าหญิงฟิน
58:31สมวางแผนจะเดินทางในอีกสองเดือนข้างหน้านี้แล้วนะ
58:39อีกสองเดือนเดินเพคะ
58:42ใช่
59:08หญิงฤนดร้องไห้สึกเ�leasedว่าย่างสงสารและเกินไปค่ะท่านหญิง
59:13สงสัยเหล่าการครั้งใต้ปลอบใจคุณปิ้นเสียแล้ว
59:18คุณปิ้นยิ้มแล้ว
59:21โชคดีเสียจริงที่อย่างน้อยปีนี้หญิงยังได้ลอยกระทงกับท่านหญิงอนินก่อนที่ท่านหญิงจะเดินทาง
59:31แม่ไม่อยากจากน実เลย
59:32แม่ไม่อยากจากอานินเลย
59:39ขอจีน
59:41จดหมายจากท่านหญิงอานินเจ้าค่ะ
59:44ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เลยนะเจ้าค่ะ